Η ποίηση και η μελωδικότητα του πολιτικού λόγου
Ο Αβδελιώδης επανέρχεται, παρουσιάζοντας την «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου και τον «Επιτάφιο του Περικλή» του Θουκυδίδη σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Μουσούρη από τις 3 Μαΐου έως τις 7 Μαΐου
Στην «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου και στον «Επιτάφιο του Περικλή» του Θουκυδίδη επανέρχεται ο Δήμος Αβδελιώδης, παρουσιάζοντάς τα σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Μουσούρη από τις 3 Μαΐου έως την Κυριακή 7 Μαΐου. Ο γνωστός σκηνοθέτης επανέρχεται στη διδασκαλία και στη σκηνοθεσία των δύο κειμένων, που έχουν ήδη παρουσιαστεί με επιτυχία στο παρελθόν σε αυτόνομες παραστάσεις, συνεχίζοντας τη μελέτη και την έρευνά του στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, αναδεικνύοντας τον ρυθμό και τη μελωδικότητα των κειμένων με τα οποία κάθε φορά καταπιάνεται.
«Ελένη»
Στην «Ελένη», που ο Γ. Ρίτσος έγραψε το 1970, την περίοδο που βρισκόταν εξόριστος στη Σάμο, ο Δ. Αβδελιώδης διακρίνει «ένα επίκαιρο πολιτικό έργο», όπου «με έναν ποιητικό ορυμαγδό εικόνων, που άλλοτε διαστέλλουν και άλλοτε συστέλλουν τον χρόνο και μαζί το τοπίο της ανθρώπινης περιπέτειας, ο Ποιητής αναζητά το πραγματικό νόημα». Υπογραμμίζοντας το πολιτικό στοιχείο του έργου, ο Δ. Αβδελιώδης έδωσε στην παράσταση τον υπότιτλο «Πολιτικός Λόγος της Ποίησης». Όπως, άλλωστε, επισημαίνει, «ο Ρίτσος με τη δραματική, αλληγορική αυτή ελεγεία των αιώνιων “Τρώων” και “Αχαιών” καταθέτει ένα έργο εθνικής αυτογνωσίας που ξεπερνάει τα όρια του τόπου και της ιστορίας, επαναπροσδιορίζοντας το νόημα της ανθρώπινης περιπέτειας και του ανθρώπινου Σώματος, το οποίο υπομένει καρτερικά τη βάσανο, την ταπείνωση και τη φθορά μέσα στην τύρβη ενός αμείλικτου χρόνου, που ρέει αμετάκλητα σαν διαρκές παρόν». Σημαντική στην παράσταση, η ερμηνεία της Βερόνικας Αργέντζη έχει ήδη κερδίσει κοινό και κριτική στην ξεχωριστή της παρουσίαση.
«Επιτάφιος του Περικλή»
Αντίστοιχα, στην παράσταση του «Επιταφίου του Περικλή», που έχει βραβευτεί με το βραβείο Σκηνοθεσίας Ελληνικού Έργου «Κάρολος Κουν» το 2019 και στην οποία δίνει τον υπότιτλο «Η ποίηση του πολιτικού λόγου», ο σκηνοθέτης διαπιστώνει στο κείμενο του Θουκυδίδη τη σύζευξη πολιτικού στοχασμού και ποίησης. «Η ουμανιστική πολιτική σκέψη του Περικλή δημιουργεί εμπράγματη ποίηση επανακαθορίζοντας ριζικά τον απώτερο σκοπό της Δημοκρατίας» επισημαίνει, υπογραμμίζοντας ότι «κατέθεσε ένα ποιητικό έργο, εφόσον η έννοια της ποίησης ταυτίζεται με τη συνειδητοποίηση και τη λύτρωση, μέσα από την αποκάλυψη μιας σπουδαίας χρήσιμης αλήθειας για τις ζωές των ανθρώπων». Ο Θουκυδίδης, κατά τον Αβδελιώδη, «δεν αρκείται στα δεδομένα της ελευθερίας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης και των άλλων θεσμών, αλλά αναζητά για ποιον λόγο έχουν επινοηθεί και θεσπιστεί όλα αυτά από τους Αθηναίους πολιτικούς και πολίτες. Προτάσσει πως το νόημα της δημοκρατίας είναι οι υπέρτατες αξίες της ειρηνικής, αρμονικής συνύπαρξης και της ευημερίας των πολιτών. Ταυτίζει τον σκοπό της Ζωής με τον σκοπό της Τέχνης και προσδίδει στην ανθρώπινη ύπαρξη το πραγματικό της νόημα».
Ο Δ. Αβδελιώδης χρησιμοποιεί τη μετάφραση του Ελευθέριου Βενιζέλου, ερμηνεύει η Ηωάννα Σπανού, η οποία τραγουδά επίσης το χορικό από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε δική της απόδοση. Η πρώτη παρουσίαση της παράστασης ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Άγγελου Δεληβοριά.