Ανταποκρίνεται στις κοινωνικές ανάγκες
Τις τελευταίες ημέρες επανήλθε στο προσκήνιο το σκάνδαλο των υποκλοπών. Λόγω προεκλογικής δραστηριότητας, μιλάτε καθημερινά με τους πολίτες. Διαπιστώνετε ότι είναι ένα θέμα που τους απασχολεί ή αντιμετωπίζουν πλέον την υπόθεση των παρακολουθήσεων ως «κανονικότητα» για το πολιτικό σύστημα;
Μετά το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Οι πολίτες έχουν σοκαριστεί από την κυνική ομολογία του κύριου Μητσοτάκη ότι πρόκειται για ένα σκάνδαλο, ότι οι απαντήσεις που έδωσε δεν ήταν επαρκείς και ότι οι λόγοι παρακολούθησης του κύριου Ανδρουλάκη δεν σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια. Την παραδοχή του, δηλαδή, ότι αφενός γνωρίζει τους λόγους αυτούς, πράγμα που για καιρό αρνούνταν, και ότι η επίκληση του απορρήτου ουδεμία σχέση είχε με την ασφάλεια της χώρας, αλλά ήταν μια ξεκάθαρη μεθοδολογία συγκάλυψης. Το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει ενοχλήσει βαθύτατα τους πολίτες. Γιατί νιώθουν, και ορθά, ότι προσβάλλει τη Δημοκρατία μας και παραβιάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Αυτό όμως που τους εξοργίζει είναι η αλαζονεία του κύριου Μητσοτάκη στη διαχείρισή του.
Οι υποκλοπές όμως δεν είναι μόνες τους. Συνδέονται με τη διαχείριση της πανδημίας, τα Τέμπη, τα υποκριτικά «δεν ήξερα» και τα ακόμα πιο υποκριτικά «συγγνώμη» του πρωθυπουργού και του Υπουργικού Συμβουλίου του. Και όχι μόνο με αυτά. Η υπόθεση των υποκλοπών υπήρξε η φυσική συνέχεια του οργίου με τις απευθείας αναθέσεις, του πάρτι του κομματικού κράτους, του σκανδάλου με τις επιδοτήσεις της αισχροκέρδειας. Το «επιτελικό κράτος» του κύριου Μητσοτάκη αποδείχθηκε ένας γιγαντιαίος μηχανισμός παρακολουθήσεων, ρουσφετολογικών εξυπηρετήσεων και διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Αυτή η εικόνα είναι ζοφερή. Και δεν υπάρχει κανένας πολίτης -ανεξάρτητα από ιδεολογική τοποθέτησηπου να τη θεωρεί φυσιολογική.
Είστε μια νέα γυναίκα που έχει επιλέξει τον δρόμο της δυναμικής συμμετοχής στην πολιτική σκηνή. Δεν είναι σύνηθες. Πώς σας αντιμετωπίζουν οι νέοι άνθρωποι με τους οποίους συνομιλείτε αυτήν την περίοδο; Διαπιστώνετε ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ κομμάτων και νέας γενιάς;
Υπάρχει σίγουρα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην κυβέρνηση και στη νέα γενιά. Οι νέοι άνθρωποι δεν ξεχνούν ότι ο κύριος Μητσοτάκης όλα αυτά τα χρόνια τους αντιμετώπισε ως κάτι ανάμεσα σε ανεύθυνους και επικίνδυνους: από τη δαιμονοποίηση της νεολαίας στην πανδημία μέχρι την αυταρχική πολιτική στα πανεπιστήμια. Η τραγωδία των Τεμπών υπήρξε ο οριστικός καταλύτης. Και το πρόσφατο χαρτζιλίκι των 150 ευρώ έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που φαντάζεται ο κύριος Μητσοτάκης. Η νέα γενιά το αντιμετωπίζει σαν αυτό που είναι: μια φθηνή προσπάθεια εξαγοράς της ψήφου της λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι να ακούσουμε -να δώσουμε χώρο και χρόνο γι’ αυτότα αιτήματα και την ανησυχία των νέων ανθρώπων. Δεν υπάρχει αμφιβολία -και αυτό πρέπει να μας κάνει περήφανους- ότι είμαστε το κόμμα με το οποίο αισθάνονται πιο κοντά. Την ίδια στιγμή, έχουν απαιτήσεις από εμάς. Να νιώθουν δίπλα τους τη φυσική μας παρουσία. Να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Να καταργήσουμε την ΕΒΕ. Να συγκρουστούμε με το καθεστώς της απλήρωτης και αδήλωτης εργασίας. Να δώσουμε λύση στο πρόβλημα της στέγης που τους στερεί την αυτονομία τους. Αλλά αυτά από μόνα τους δεν φτάνουν. Κυρίως πρέπει να τους εμπνεύσουμε να γίνουν οι ίδιες και οι ίδιοι συμμέτοχοι και διαμορφωτές της πολιτικής μας.
Ανέφερα στην προηγούμενη ερώτηση ότι είστε νέα γυναίκα. Πώς βιώνετε εσείς την πολιτική ζωή στην Ελλάδα το 2023; Ρωτάω γιατί το πολιτικό σύστημα, τουλάχιστον στη χώρα μας -και όχι μόνο βέβαια-, είναι ανδροκρατούμενο. Με ποιους τρόπους μπορεί να αλλάξει αυτή η συνθήκη;
Το πολιτικό σύστημα είναι ανδροκρατούμενο και ο κύριος Μητσοτάκης είχε δηλώσει ότι δεν έβρισκε γυναίκες να βάλει στην κυβέρνησή του. Αλλά είναι μόνο η πολιτική; Νομίζω πως το πρόβλημα είναι ευρύτερο. Η ελληνική κοινωνία, παρά τα σημαντικά βήματα, κυρίως της νέας γενιάς, παραμένει εξαιρετικά ανδροκρατούμενη και σεξιστική. Η αλλαγή απαιτεί δύο πράγματα. Το πρώτο είναι σύγκρουση. Σύγκρουση με τις νοοτροπίες που θεωρούν φυσιολογικό μια γυναίκα να μην αμείβεται με ίσο μισθό για ίδια δουλειά ή κανονικό μια γυναίκα να γίνεται καρικατούρα στα μίντια εξαιτίας της εμφάνισής της. Το δεύτερο είναι θεσμικές αλλαγές: για παράδειγμα, για τα δικαιώματα των νέων μητέρων, για το δικαίωμα του σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού, για την προστασία των γυναικών στον χώρο εργασίας από τις πολλαπλές μορφές καταπίεσης. Μόνο έτσι θα έρθει εκείνη η μέρα που η ισότητα θα είναι καθεστώς.