Η αριθμητική και η αντοχή
Ηαριθμητική είναι μία μόνο διάσταση της επίδοσης, όχι η απόλυτη εκδοχή της. Το θέμα, εκτός από τα ποσοστά, είναι και η επιρροή που ασκείς ως πολιτική δύναμη, η κατεύθυνσητης ατζέντας που θέτεις, ο κοινωνικός χώρος μέσα στον οποίο γίνεσαιεπιδραστικός, οι πολίτες που επηρεάζεις. Στις εκλογές ή μάλλον στην προεκλογική - προγνωστική φάση, γίνεται κατάχρηση των αριθμητικών εκτιμήσεων. Αυτό συμβαίνει ακόμα περισσότερο στις δημοσκοπικές απεικονίσεις. Η νεοδημοκρατική μπάρα έναντι αυτής του ΣΥΡΙΖΑ- Π. Σ. κ. λπ. Ακριβώς λόγω ενός είδουςστοιχηματικής, εντέλει, λογικής, μεγάλο μέρος της προσέγγισης είναι αριθμητικής τάξης. « Στο + τάδεη διαφορά » ή « στο + τόσο η υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ- Π. Σ στις μικρές ηλικίες » κ. λπ. Εξάλλου, η έννοια του σκορ αποτελεί ένα βίωμα όλων. Όχι μόνο των κομματικών οπαδών αλλά και των ποδοσφαιρόφιλων και των βαθμοθηρών, των φιλάργυρω , των δημοπρατών κ. λπ. Οι βαθμοί υπεροχής, τα σκορ, εικονογραφούνταισε κάποιοταμπλό ήστο κινητό. Εντούτοις είναι μιαξώφαλτση ή μονοδιάστατηπροσέγγιση της πολιτικής δύναμης. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ έχει θεμελιωθεί ως το μεγάλο σχήμα,που διαδέχθηκε και αφομοίωσε πολλές παραδόσεις, από την Αριστερά μέχρι τις παρυφές του Κέντρου, όσο κι αν μερικοί θεωρούν κάτι τέτοιο μεμπτό.Αλλά αυτή η αφομοιωτική ικανότητα είναι και η δύναμή του.
Τις πολιτικές παραδόσεις, τις πολιτικές ιδιολέκτους, δεν τις συγκόλλησε, σε μεγάλο βαθμό τις συνέθεσε. Αυτή η μετάβαση από τηνκαχεξία στην ακμή, από το ομοιογενέςσημείο στο ευρύ μέτωπο,είναι ήδη μια σημαντική εξέλιξη στη μεταπολιτευτική Ιστορία μας. Στην επέλαση ενός πανευρωπαϊκούρεύματος δομικής Δεξιάς,η οποία σαρώνει, η αντοχή αυτού του πολυμερούς ελληνικού σχήματος, με τα ιδιότροπα και ιδιότυπα χαρακτηριστικά (διαφορετικάαπό τα αντίστοιχα κομματικά σχήματα της Ιβηρικής), είναι αξιοσημείωτη. Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ δεν μπορεί να ανατρέψει την πολιτιστική Δεξιά, τη «νοοτροπιακή» Δεξιά, η οποία έχει εγκατασταθεί σε βαθύτερες διανοητικές και ψυχολογικές στιβάδεςπολιτών. Αλλά μπορεί να δημιουργήσει αντισώματα, να διατρυπήσει τη βεντάλια των ισχυρών δεξιών «αυτονοήτων» που σε ένα βαθμό ηγεμονεύουν.
Πολλοί, μεβιώματα από τις επικράτειες τηςπαραδοσιακήςΑριστεράς, μέμφονται την ευλυγισία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. (θεωρώντας την «οπορτουνισμό»), ξεπερνώντας το γεγονός ότι ο κόσμος, ο λαός, συντίθεταιαπό διαστρώσεις καιδεξιάς και αριστερής κουλτούρας. Ξεπερνώντας το γεγονός ότι οι νοοτροπίες, οι αντιλήψεις, οι ερμηνευτικές συνήθειες έχουνμεγάλο εύρος και μάλιστα μεικτή ιδεολογική σύστασηκαι ότι αν θέλεις να βρεις κανάλια επικοινωνίας με τον λαϊκό καημό, πρέπει να αφομοιώσεις τις ευαισθησίες, να κατανοήσεις τις εμμονές ή τα στερεότυπα, να δουλέψεις πάνω στις τσιμεντένιες ιδεολογικές καθηλώσεις που επικρατούν σε ένασημαντικό τμήμα των πολιτών. Ο λαός είναι πολύπλευρος, πολύνευρος, πολύκεντρος. Και εσύ ως πολιτικό υποκείμενο δεν στέκεσαι στον καθαρό ιδεολογικό θρόνο, όπως ακριβώς ο λαός δεν βρίσκεται σε μια στρατόσφαιρα συμπαγούς αρετής ή συμπαγούς «αμαρτίας». Με αυτούς τους αποφορτισμένους όρους, πρέπει να δούμε τι εισφέρει ιστορικά η ιδιότυπηΑριστερά που διεκδικεί την εξουσία και που ασφαλώς επηρεάζει καθοριστικά τη χώρα και τη μοίρα του λαού.Ψύχραιμα, με αίσθηση ισχύος, με αυτοπεποίθηση, πρέπει να αντιμετωπιστούν οι εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ είναι φορέας ευστάθειας αλλά καιαναθεώρησης της πεπατημένης. Ανοίγει, επινοεί δρόμους, αλλά με μέριμνα ασφάλειας και ουσιαστικής σταθερότητας.Αυτό έχει δείξει. Το θέμα δεν είναι μόνο η αριθμητική υπεροχή (που έρχεται και παρέρχεται και επανέρχεται συνεχώς) αλλά η υπεροχή και η διεισδυτικότητα και στο πεδίο της ιδεολογίας και των αντιλήψεων και της λαϊκήςεκτίμησης που κερδίζεις. Νομίζω, έτσι κερδίζεις.