Η άθλια Δημοκρατία
Μία από τις μεγαλύτερες ιδεοτυπικές ανοησίες που κατά κόρον εκτοξεύονται είναι ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Επειδή, μέρες που είναι, «η καρδιοβόρος αγωνία της κάλπης» οδηγεί σε φρενίτιδα χρήσης αυτού του ρητού, ας επαναλάβουμε για ακόμα μία φορά ότι ουδείς σκοπός «αγιάζει» τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξή του. Αντιθέτως, τα μέσα είναι εκείνα που φανερώνουν την ποιότητα του σκοπού. Αν τα μέσα είναι άθλια, τότε, πολύ απλά, και ο επιδιωκόμενος σκοπός είναι άθλιος.
Οταν, λοιπόν, έχουμε μια απερχόμενη κυβέρνηση (μαζί με τον πολυπλόκαμο, τεράστιο, μηχανισμό που τη στηρίζει) και έναν πρώην πρωθυπουργό (γιατί πρώην είναι, και το ξέρει) που δεν έχουν αφήσει αθλιότητα για αθλιότητα της οποίας να μην έχουν μετέλθει προκειμένου να συνεχίσουν να επιτελούν το θεάρεστο έργο της ανεπίληπτης αρπαγής του δημόσιου πλούτου (υλικού και άυλου) και της άμωμης καταστροφής κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους, τούτο σημαίνει ότι ο επιδιωκόμενος σκοπός είναι η εξαθλίωση της Δημοκρατίας και η μετατροπή της σε θεμελιώδη προϋπόθεση ενός αγοραίου μηχανισμού κέρδους για λίγους, που θα συνθλίβει τους υπόλοιπους «σαν οδοστρωτήρας», όπως, άλλωστε, είχε προείπει ευθαρσώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης φροντίζοντας με ψυχωσική, σχεδόν, εμμονή και απόλυτη αλεξιθυμία να το αποδεικνύει διαρκώς, διακαώς και αδιαλείπτως στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης του επιτελικού παρακράτους του. Αυτό που κομψά ονομάζεται νεοφιλελευθερισμός. Στην καθ’ ημάς, επιπροσθέτως, εκδοχή του, δηλαδή στη μονίμως πρωτογενή φάση συσσώρευσης κεφαλαίου: το πλιάτσικο.
Είναι απίστευτα μακρύς ο κατάλογος των αθλιοτήτων που διέπραξε το επιτελικό συνονθύλευμα το οποίο αντικατέστησε τις ανεξάρτητες εξουσίες της Δημοκρατίας εξαθλιώνοντάς την. Όποιος επιθυμεί δεν έχει πάρα να ρίξει μια πρόχειρη, έστω, ματιά στον κόσμο της πληροφορίας (ο οποίος, σε πείσμα της βάρβαρης ποδηγέτησής του, εξακολουθεί να υπάρχει) για να διαπιστώσει το πασιφανές που διαπίστωσε και η Επιτροπή PEGΑ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η έκθεση της οποίας εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία: η Δημοκρατία στην Ελλάδα παραπαίει. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα όλο και περισσότερο γίνεται ένα κέλυφος κατάλληλο για δεκάρικους του κάθε Μαυρογιαλούρου περί «της χώρας που τη γέννησε». Και από μέσα να ακούγεται το ποδοβολητό από τον τρελό χορό των Πάτσηδων, των Πέτσηδων, των κολάκων εις υγείαν των κορόιδων και της κάθε ψήφου που μετατρέπεται σε χαρτί πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας, σε απελπισμένο δελτάριο απόλυσης, σε ώρες αναμονής στα Επείγοντα και τόσα, μα τόσα άλλα δεινά και άλγη, φυσικά επακόλουθα μιας άθλιας Δημοκρατίας.
Φυσικά, πολίτευμα που να τιτλοφορείται «άθλια Δημοκρατία» δεν υφίσταται. Η Δημοκρατία ή θα είναι Δημοκρατία, ή θα είναι άλλο πολίτευμα. Η κοινοβουλευτική απολυταρχία δεν είναι Δημοκρατία. Είναι αυτό ακριβώς που λέει: μια απολυταρχία (στην περίπτωση της Ελλάδας και με βαριά κληρονομικά χαρακτηριστικά) με κοινοβουλευτικό μανδύα. Ένα πολίτευμα όπου ο κοινοβουλευτισμός με τον πιο άγριο τρόπο έχει μετατραπεί σε βρόγχο που σφίγγει ασφυκτικά τη ζωή των πολλών. Αυτό είναι το καθεστώς Μητσοτάκη, αυτό είναι το καθεστώς που πρέπει να πέσει με πάταγο και να αντικατασταθεί από μια δημοκρατική κυβέρνηση συνεργασίας, ώστε να ξεκινήσει η προσπάθεια ανάταξης της χώρας και του πολιτεύματός της.
Μια κυβέρνηση που θα μπορέσει να σταματήσει το φρενιασμένο τρένο του ανέλεγκτου και ανεξέλεγκτου κέρδους, που σπάζει το φράγμα του ήχου με πάταγο, πάνω από την ίδια τη ζωή, αφήνοντας πίσω του τη σιγή του θανάτου και τον θρήνο μιας ολόκληρης κοινωνίας. Μια κυβέρνηση που θα σταματήσει τη φονική αθλιότητα της κοινοβουλευτικής απολυταρχίας, η οποία θεωρεί αφύσικη την κατάσταση της ισότητας και κανονικότητα την ιδιοκτησία της ανισότητας, την αλαζονεία και την έπαρση. Μια κυβέρνηση που θα μετατρέψει τη «στρατοκρατία» των αριθμών σε οργανωμένη εργασία προς όφελος των πολλών. Μια κυβέρνηση που ο πρωθυπουργός της δεν θα πανηγυρίζει επειδή το ποσοστό του πληθυσμού που κινδυνεύει από φτώχεια ή αποκλεισμό μειώθηκε ελαφρώς κατά 2%. Που δεν θα πανηγυρίζει επειδή «μόνο» το 26,3% του πληθυσμού της χώρας, δηλαδή «μόνο» 2.722.000 άτομα κινδυνεύουν με διάρρηξη ανθρώπινης οντότητας. Αυτό το κακό πρέπει να σταματήσει. Η επόμενη Κυριακή των εκλογών είναι η πελώρια ευκαιρία μας. Ας μην την καταστρέψουμε, ας μην καταστρέψουμε τη ζωή μας με τα ίδια μας τα χέρια.
Το καθεστώς Μητσοτάκη πρέπει να πέσει με πάταγο και να αντικατασταθεί από μια δημοκρατική κυβέρνηση συνεργασίας, ώστε να ξεκινήσει η προσπάθεια ανάταξης της χώρας και του πολιτεύματός της