Πράσινες κουμπαριές και γκρίζοι διο ρισμοί
Ο υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ ενέδωσε τελικά στην κριτική ΜΜΕ και αντιπολίτευσης και καθαίρεσε τον υφυπουργό του, που κατηγορούνταν για νεποτισμό
ΟΡόμπερτ Χάμπεκ, ο Πράσινος υπουργός Οικονομίας και πρωτεργάτης της ενεργειακής… μετάβασης από το ρωσικό φυσικό αέριο στο αμερικανικό LNG, έχει αρκετά προβλήματα τελευταία. Ένα από αυτά αφορά την πολιτική των διορισμών στο υπουργείο του αλλά και στις εποπτευόμενες από αυτό υπηρεσίες. Την Τετάρτη, μετά το σκληρό «πρέσινγκ» αρκετών εβδομάδων από την αντιπολίτευση και μερίδα των ΜΜΕ, αναγκάστηκε τελικά να διώξει από τη θέση του υφυπουργού Οικονομίας και Περιβάλλοντος τον Πάτρικ Γκράιχεν, έμπιστο φίλο του και υπεύθυνο για την ενεργειακή μετάβαση, όπως για παράδειγμα οι σχεδιαζόμενες αλλαγές στον τρόπο θέρμανσης των σπιτιών, προκείμενου η Γερμανία να επιτύχει αρνητικό
περιβαλλοντικό αποτύπωμα άνθρακα το 2045.
Αλληλουχία λαθών
Οι σχετικές αποφάσεις έχουν έτσι κι αλλιώς ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα για το υψηλό και συχνά αβάσταχτο κόστος που θα επιφέρουν. Στην προκειμένη περίπτωση, τα «απανωτά λάθη» που παραδέχτηκε ο Χάμπεκ έχουν να κάνουν με επιλογές προσώπων για θέσεις κλειδιά στο υπουργείο.
Ο Γκράιχεν επέλεξε με προσωπική παρέμβαση μεταξύ των 11 υποψηφιοτήτων τον Μίχαελ Σέφερ για τη νέα θέση του επικεφαλής της Γερμανικής Υπηρεσίας Ενέργειας (Dena). Το πρόβλημα είναι ότι ο Σέφερ είναι κουμπάρος του Γκράιχεν. Εκ των υστέρων, ο τελευταίος παραδέχτηκε ως «λάθος» ότι ο ίδιος έκανε προσωπική συνέντευξη με τον φίλο του. Προφανώς δεν υπολόγιζε στην αποκάλυψη του Der Spiegel στις 22 Απριλίου για τη
διπλή του ιδιότητα του προϊσταμένου και κουμπάρου ταυτόχρονα.
Αλλά οι καταγγελίες περί νεποτισμού δεν σταμάτησαν εκεί. Η αδελφή του Γκράιχεν, παντρεμένη με τον συνάδελφό του υφυπουργό Μίχαελ Κέλερ, εργάζεται στο ερευνητικό Οικολογικό Ινστιτούτο, που λαμβάνει εντολές από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Το υπουργείο υπογραμμίζει ότι οι δύο υφυπουργοί δεν συμμετείχαν σε διαγωνισμούς για τους οποίους το Ινστιτούτο θα μπορούσε να έχει υποβάλει αίτηση. Το υπουργείο είχε αναθέσει στο συγκεκριμένο Ινστιτούτο την παρακολούθηση της ενεργειακής μετάβασης. Και η αντιπολίτευση ζητούσε να συσταθούν Εξεταστικές Επιτροπές για να διαλευκανθούν οι σχέσεις μεταξύ των συγγενών. Ένας εμφανώς καταβεβλημένος Χάμπεκ παραδέχθηκε τώρα ότι κάθε περιστατικό από μόνο του δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί παρά πταίσμα, αλλά τελικά μαζεύτηκαν πολλά. Έτσι εγκατέλειψε την αρχική γραμμή υποστήριξης του Γκράιχεν στη λογική αντίστασης σε «δολοφονία χαρακτήρων» και ανακοίνωσε την απομάκρυνσή του από το υπουργείο.
Η κολλητή της Μπέρμποκ
Αξίζει να σημειωθεί ότι αρκετές σκιές υπήρξαν και με τον διορισμό της Αμερικανίδας Τζένιφερ Μόργκαν στη θέση της ειδικής εντεταλμένης για τη διεθνή κλιματική πολιτική του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών από την Αναλένα Μπέρμποκ. Η υπουργός είχε φροντίσει να της δοθεί με ασυνήθιστα γρήγορες διαδικασίες η γερμανική υπηκοότητα, χωρίς την οποία δεν μπορούσε να διοριστεί. Κάποια ΜΜΕ το είδαν σαν εξαργύρωση της βοήθειας που είχε προσφέρει η Μόργκαν ως επικεφαλής της υπερκομματικής Greenpeace στον προεκλογικό αγώνα της Μπέρμποκ.
Ολα αυτά εξηγούν γιατί τα ποσοστά των Πρασίνων έχουν αρχίσει να κατρακυλούν στις δημοσκοπήσεις σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αλλά και στις εκλογές σε ομόσπονδα κρατίδια. Η έξωθεν καλή μαρτυρία ως ένα «αντισυστημικό κόμμα» έχει χαθεί
Oταν ένας υπουργός αναγκάζεται να αποπέμψει έναν στενό του φίλο, η συνέντευξη Τύπου καταλήγει μαρτύριο…
προ πολλού. Από τη μία ο τρόπος άσκησης της εξουσίας και από την άλλη οι αναθέσεις πολλών δισεκατομμυρίων σε εταιρείες που βλέπουν την ενεργειακή μετάβαση απλώς ως μια τεράστια ευκαιρία κερδοφορίας έχουν αλλοιώσει πολύ την παλιότερη εικόνα του κόμματος και το έχουν σίγουρα απομακρύνει από παραδοσιακά τους ακροατήρια, ιδιαίτερα εκείνα των μικρότερων ηλικιών. Τα νέα παιδιά που εντάσσονται στο οικολογικό κίνημα αισθάνονται πολύ πιο οικείες κινήσεις ακτιβιστών, όπως οι Fridays 4 Future και Last Generation, και βλέπουν τους Πράσινους υπουργούς με τα ακριβά ταγέρ και τα κοστούμια ως συμβιβασμένους εμπόρους αλλοτινών ριζοσπαστικών ιδεών.
Στην περίπτωση Χάμπεκ-Γκράιφεν, αυτό που έκανε εξαιρετικά αλγεινή εντύπωση ήταν ο αλαζονικός τρόπος με τον οποίο επέλεξαν να «θάψουν» από την αρχή το ζήτημα, θεωρώντας, όπως έγραψε χθες η Suddeutsche Zeitung, ότι τίποτα δεν μπορεί να τους αγγίξει.