H δέκατη περιπέτεια ταχύτητας της παρέας του Βιν Ντίζελ

Fast X

Σκηνοθεσία: Λουί Λετεριέ Πρωταγωνιστούν: Βιν Ντίζελ, Τζέισον Μομόα, Έλεν Μίρεν, Ρίτα Μορένο

Η οικογένεια του Ντομ Τορέτο, δηλαδή του ήρωα που υποδύεται με τεράστια εμπορική επιτυχία για πάνω από δύο δεκαετίες ο Βιν Ντίζελ, έχει πατήσει γκάζι στην έρημο, στους πάγους, στον αέρα, μέχρι και στο Διάστημα. Στη δέκατη ταινία τους αντιμετωπίζουν ακόμη έναν θανάσιμο εχθρό που ζητάει εκδίκηση για το παρελθόν. Οι ρόδες των αυτοκινήτων του saga έχουν ξεγελάσει κάθε νόμο της φύσης μέσα στα χρόνια. Από μια χαμηλού προϋπολογισμού (και ύφους) ταινίας που βασιζόταν στις κόντρες στην άσφαλτο μεταξύ συμμοριών, το «Fast and Furious» έχει απονάξει κάθε ίχνος b-movie από πάνω του και έχει εξελιχθεί σε όχημα εκατομμυρίων που συναγωνίζεται τον Τζέιμς Μποντ και το «Mission Impossible»

στο box office με ολοένα και πιο εξωφρενικά ακροβατικά στον αέρα. Ακόμη και η macho γοητεία της συμμορίας έχει ξεφτίσει μετά την τέταρτη ταινία και κάθε νέο κεφάλαιο σχεδιάζεται επειδή το προηγούμενο έσκισε σε εισπράξεις και οι παραγωγοί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Σαν να περιμένει το στούντιο την πρώτη παταγώδη αποτυχία για να σταματήσει να τα κατασκευάζει (όχι να τα δημιουργεί)…

Το «Fast X» δεν έχει λόγο ύπαρξης, καθώς ούτε η ιστορία εκδίκησης έχει ενδιαφέρον, ούτε κάποια υποπλοκή παρουσιάζει κάτι καινούργιο, αλλά ούτε και οι οδηγικές σεκάνς στη Ρώμη είναι καλοφτιαγμένες. Αν αναλύσουμε και την περσόνα του Τζέισον Μομόα στον ρόλο του κακού, από ιδεολογικής απόψεως το σενάριο έχει σοβαρό πρόβλημα. Νομίζω πως ακόμη και οι φανατικοί των ταινιών που θυμούνται το κάθε μοντέλο σε κάθε προηγούμενη ταινία θα δυσανασχετήσουν από το καταιγιστικό μοντάζ που προσπαθεί να κρύψει την απουσία δράσης και να θολώ

σει την κακοτεχνία, παρά να συναρπάσει με την ταχύτητα. Την κατάσταση δεν βοηθάνε τα αφόρητα ηθικοπλαστικά λογύδρια για την

αξία της οικογένειας που απευθύνονται κυρίως σε έφηβους των multiplex που θα γίνουν τα alpha αρσενικά του αύριο.