Τι είναι αυτό που τους ενώνει

Του

Θα

μπορούσε να είναι ευχή που δίνεις σε καλούς σου φίλους: «Μακάρι να βρεις κάποιον να σε κοιτά όπως η Ούρσουλα τον Κυριάκο». Το πολιτικό φλερτ του Έλληνα πρωθυπουργού με την πρόεδρο της Κομισιόν γνώρισε χθες μια νέα κορύφωση, με πρόσχημα μια επίσκεψη που δεν είχε ουσιαστικό νόημα. Η αξιοποίηση υπαρχόντων κονδυλίων, τα οποία δεν είχε καταφέρει να απορροφήσει η ελληνική κυβέρνηση, δεν χρειαζόταν κάποια πρωθυπουργική παρουσία στο ομολογουμένως ρομαντικό Στρασβούργο.

Είναι σαφές εδώ και μήνες ότι η σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στους δύο πολιτικά συγγενείς πολιτικούς ξεπερνά κατά πολύ τα συνηθισμένα. Αυτό έχει δώσει αφορμή για διάφορα σενάρια για τις μελλοντικές βλέψεις τόσο της κυρίας Φον ντερ Λάιεν όσο και του κυρίου Μητσοτάκη.

Ισως πάλι να είναι οι κοινές προσλαμβάνουσες, ο τρόπος που και οι δύο αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως υπεράνω λογοδοσίας,

που τους ένωσαν. Για παράδειγμα, αυτές τις μέρες ο Γερμανός ευρωβουλευτής της Αριστεράς Μάρτιν Σίρντεβαν επανέλαβε το ερώτημα που αρνείται πεισματικά να απαντήσει η Κομισιόν εδώ και έναν χρόνο: πόσες φορές έχει χρησιμοποιήσει η πρόεδρος της Επιτροπής ιδιωτικά τζετ, με ποια αιτιολογία και με ποιο κόστος;

Το ζήτημα δεν είναι μόνο ηθικό. Οι αεροπορικές πτήσεις θεωρούνται κατά μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για τις εκπομπές ρύπων του θερμοκηπίου και γενικώς η τάση είναι να αποφεύγονται όταν δεν υπάρχει επείγουσα ανάγκη - ειδικά με ιδιωτικά τζετ. Από το γραφείο της Φον ντερ Λάιεν σφυρίζουν αδιάφορα, όπως έχουν κάνει και σε άλλες περιπτώσεις που υπήρξε υπόνοια «υπέρβασης» αρμοδιοτήτων και κανόνων. Αν θυμηθήκατε τις «βόλτες» του πρωθυπουργού με ελικόπτερα κάποια περασμένα, πιο ξένοιαστα καλοκαίρια, καλώς το κάνατε. Είπαμε, κοινά βιώματα και κοινές προσλαμβάνουσες είναι που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά.