Πεθαίνοντας από την πείνα

Στη Γάζα η επιβίωση εξαρτάται αποκλειστικά από το αν θα φτάσει η στοιχειώδης ανθρωπιστική βοήθεια

Το

2015 ο ΟΗΕ έθετε έναν πολύ φιλόδοξο στόχο: την ολική εξάλειψη της παγκόσμιας πείνας μέχρι το 2030. Δεν ακουγόταν πολύ απίθανο εκείνη τη στιγμή. Ο Φράνσις Φουκουγιάμα μπορεί να είχε ήδη καταπιεί τις προβλέψεις του περί του «Τέλους της Ιστορίας», αλλά το ανθρώπινο είδος δεν παύει ποτέ να είναι υπέρμετρα αισιόδοξο. Αφού λοιπόν η Ιστορία δεν τελειώνει, ας τελειώσουμε την πείνα.

Πού βασιζόταν η αισιοδοξία του οργανισμού; Στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Έπειτα από δύο παγκόσμιους πολέμους, οι πολεμικές συγκρούσεις ανά τον πλανήτη είχαν περιοριστεί σημαντικά, ενώ συνέβαιναν και ακόμα δύο πράγματα. Πρώτον, φάνηκε ότι η ανθρωπότητα είχε αφήσει οριστικά πίσω της φαινόμενα όπως οι πολιτικές των ναζί, οι μεταρρυθμίσεις του Μάο στην Κίνα και οι τακτικές του Στάλιν, που οδήγησαν όλες σε μαζικούς λιμούς και στον θάνατο από πείνα δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεύτερον, η γεωργία εκσυγχρονίστηκε θεαματικά. Υπήρχε πλέον φαγητό για όλους και η διάθεση να μοιραστεί παντού. Όχι;

Η αισιοδοξία μας αυτή μας έκανε εν μέρει να σταματήσουμε να βλέπουμε το πρόβλημα. Αφού είπαμε ότι θα λυθεί, ήταν σαν να είχε λυθεί ήδη. Και αγνοήσαμε το γεγο

νός ότι την τελευταία δεκαετία η τάση αντιστράφηκε.

Περισσότεροι πόλεμοι, περισσότερη πείνα

Το 2017 το 7,5% του παγκόσμιου πληθυσμού υποσιτιζόταν, ενώ σήμερα έχει ξεπεράσει το 11% με σταθερά ανοδική τάση. Αυτό οφείλεται κυρίως στις πολεμικές συγκρούσεις. Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα αντιμετωπίζουν τρομερές ελλείψεις τροφίμων και οι προβλέψεις δεν είναι καλές: Η σύγκρουση θα φέρει μισό εκατομμύριο ανθρώπους, το ένα τέ

11% του παγκόσμιου πληθυσμού υποσιτίζεται σήμερα ως συνέπεια των πολέμων αλλά και της δυσλειτουργίας των μηχανισμών προστασίας και αρωγής της παγκόσμιας κοινότητας