Oταν ο Reagan... έσπρωξε τον Bruce Springsteen στους Δημοκρατικούς
Η προσπάθεια εκμετάλλευσης του «Born in the USA» οδήγησε τον τραγουδοποιό στην πολιτική συνειδητοποίηση και στην υποστήριξη του Obama, που τον κάλεσε να παίξει στην τελετή της ορκωμοσίας του
Το
1984 ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν διεκδικούσε με σιγουριά τη δεύτερη προεδρική θητεία του, επομένως η εκστρατεία επανεκλογής του στόχευε περισσότερο στην προσέλκυση μετριοπαθών και ανεξάρτητων ψηφοφόρων, παρά στην αφοσιωμένη ρεπουμπλικανική βάση. Εάν το ροκ εντ ρολ ήταν ανάθεμα για τους παλαιότερους συντηρητικούς του κόμματος, οι σύμβουλοι του Ρ. Ρίγκαν έκριναν πως η αισιοδοξία και ο ιδεαλισμός της εν λόγω μουσικής μπορούσαν να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα της εκστρατείας.
Τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς ο συντηρητικός αρθρογράφος -και άτυπος σύμβουλος της προεκλογικής εκστρατείας- Τζορτζ Γουίλ παρακολούθησε μια συναυλία του Bruce Springsteen στο Μέριλαντ και εντυπωσιάστηκε. Ο ύμνος που έγραψε για την εργατική και την πατριωτική ηθική του Springsteen τη στιγμή που η εκστρατεία βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη έκανε το επιτελείο του Ρ. Ρίγκαν να τον συμπεριλάβει σε μια ομιλία του στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου μίλησε για «το μέλλον της Αμερικής» που βρίσκεται «στα τραγούδια ενός μουσικού που θαυμάζουν τόσο πολλοί νέοι». Όταν ρωτήθηκε για το προεδρικό κομπλιμέντο, ο B. Springsteen προσπάθησε να το αποποιηθεί, αλλά δεν ήταν εύκολο πράγμα να διαχειριστεί την αναφορά και την ξαφνική ταύτιση. Στην πραγματικότητα, όσο κι αν ο Springsteen ήθελε να κρατήσει αποστάσεις, υπήρχαν κάποιες αναμφισβήτητες ομοιότητες μεταξύ της ρητορικής του Ρ. Ρίγκαν εκείνης της εποχής και του δίσκου. Για παράδειγμα, η μπαλάντα «My ho me town» δεν θα αποτελούσε αταίριαστη επι
λογή για κεντρικό θέμα της καμπάνιας. Βέβαια, τόσο ο Τζορτζ Γουίλ όσο και οι άνθρωποι του Προέδρου παρερμήνευσαν το ρεφρέν του «Born in the USA» ως έναν «χαρούμενο πατριωτικό ύμνο», όμως οι στίχοι λένε κάτι πολύ διαφορετικό: Εκφράζουν την αδικαίωτη οργή ενός προδομένου βετεράνου του Βιετνάμ και όχι ακριβώς την «αγνότητα» και την «αισιοδοξία» που αναζητούσαν οι δεξιοί.
Η απόπειρα του Ρ. Ρίγκαν να καπηλευτεί την τεράστια δημοτικότητα του «αφεντικού» με την κυκλοφορία του «Born in the USA» και η αμήχανη διαμάχη για το προεκλογικό soundtrack του ’84 ανάγκασαν σε μεγάλο βαθμό τον Springsteen να εξελιχθεί ιδεολογικά, να πάρει θέση και να αποσαφηνίσει τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Έτσι ο αποστασιοποιημένος πολιτικά ερμηνευτής με το εργατικό υπόβαθρο έγινε ένας ένθερμος υποστηρικτής των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των αδικημένων του συστήματος. Πλέον, ακόμη και ο πρώην κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ Κρις Κρίστι, ένας από τους ελάχιστους Ρεπουμπλικάνους της πολιτικής ζωής που ακόμα δηλώνουν δημόσια θαυμαστές του Springsteen, διαχωρίζει το έργο του μουσικοσυνθέτη από τη «δημοκρατική» ιδεολογία που το διαπνέει. Χρόνια αργότερα, το 2004, το τραγούδι «No surrender» ακουγόταν σε όλη την εκστρατεία του Τζον Κέρι και φυσικά ο Μπάρακ Ομπάμα επέλεξε τον Bruce για να παίξει στην τελετή ορκωμοσίας του, όπως επέλεξε και ένα κομμάτι του «Born in the USA», το «I’m on fire», για τη λίστα με τα πιο αγαπημένα του τραγούδια. Και όλα αυτά χάρη στον Ρ. Ρίγκαν.