Οι γυναίκες της διπλανής πόρτας

«Ο άντρας μου» στο Θέατρο Θησείον

ανεβαίνει η παράσταση «Ο άντρας μου» σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο με διηγήματα της Βορειομακεδονίτισσας Ρούμενα Μπουζάροφσκα. Στην παράσταση, όπως και στο βιβλίο, γυναίκες που είναι μάνες, σύζυγοι, ερωμένες, φίλες, κόρες μιλούν, εξιστορούν,

ομολογούν και μοιράζονται με τους θεατές τις ιστορίες τους, αυτές τις καθημερινές, τις πίσω από τις γρίλιες, τις εμποτισμένες ασφυκτικά με το διαχρονικό και σχεδόν ανίκητο μικρόβιο της πατριαρχίας.

Επί σκηνής συναντάμε την Αμαλία Καβάλη, τη Μαρία Σκουλά και την ίδια τη

σκηνοθέτιδα της παράστασης Μαρία Μαγκανάρη, που με μια αφηγηματική σκυτάλη αναλαμβάνουν να γίνουν η φωνή των λέξεων της Μπουζάροφσκα σε ένα θεατρικό παιχνίδι εναλλαγής ιστοριών από γυναίκες για γυναίκες. Με υποκριτική απλότητα, χωρίς υπερβολές και έχοντας καταπιεί κυριολεκτικά και μεταφορικά τις ιστορίες αυτών των γυναικών που μοιάζουν με τις ιστορίες δικών μας φιλενάδων, συζύγων, μανάδων, κορών, οι τρεις σπουδαίες ερμηνευτικά ηθοποιοί συνθέτουν και γεννούν στη σκηνή χαρακτήρες κανονικούς, χαρακτήρες που γνωρίζουμε, που έχουμε μιλήσει, αγγίξει, συναντήσει. Και οι ερμηνείες τους δίνουν τέτοιες ανάσες στις λέξεις, που το βιβλίο ζωντανεύει χωρίς να χάσει καθόλου τη συναισθηματική φόρτιση των σελίδων του.

Η σκηνοθετική προσέγγιση της Μαρίας Μαγκανάρη, επικεντρωμένη στον λόγο, έχει δώσει χώρο στις ιστορίες και στις ηρωίδες τους ζωντανεύοντάς τες ανάμεσα σε νοηματοδοτημένα και στερεοτυπικά φορτισμένα αντικείμενα, όπως κουζίνες, τραπέζια, κρεβάτια, που γίνονται στην πραγματικότητα ο φυσικός

χώρος αφήγησης των προσωπικών ιστοριών αυτών των γυναικών, ασκώντας μια σκληρή, υποδόρια υπενθύμιση και κριτική στους ρόλους με τους οποίους επιφορτίζονται οι γυναίκες και οι θηλυκότητες από την κυριαρχία.

Το Θέατρο Θησείον με την εγγύτητα που επιβάλλει μεταξύ σκηνής και θεατών γίνεται ο πλέον κατάλληλος χώρος για τη συγκεκριμένη παράσταση, μιας και οι αφηγήσεις με την εκμηδένιση της θεατρικής απόστασης καταφέρνουν να σε βρουν στην καρδιά και στο μυαλό. Η αίσθηση με την οποία μένεις μετά το τέλος της παράστασης είναι αυτή που αν είχε φωνή, θα μπορούσε να περιγράψει την αίσθηση που φέρει κανείς αν απαριθμήσει αυτό που συμβαίνει γύρω μας στο εδώ και τώρα, ανάμεσα σε γυναικοκτονίες, λεκτικές και σωματικές κακοποιήσεις που μένουν βουβές στην καθημερινότητα, που τις αποσιωπά η καθημερινή κανονικότητα.

Η Μαρία Μαγκανάρη αρπάζει τις ιστορίες αυτές και φτιάχνει με συνοδοιπόρους της ακόμα δύο υπέροχες ηθοποιούς μια παράσταση ενάντια στη λήθη των πραγματικών ιστοριών των γυναικών της διπλανής μας πόρτας.