Οικονομικό χάος μεταξύ των millennials
Οι ανισότητες διευρύνονται στη νέα γενιά των ενηλίκων, η οποία έχει απολέσει το όνειρο απόκτησης κατοικίας που πραγματοποίησαν οι γονείς της
Μια νέα «μάχη» αναδύεται μεταξύ των millennials ανά τον κόσμο. Όπως προκύπτει από δημοσίευμα των Financial Times, όσο περνάει ο καιρός τόσο διευρύνονται οι ανισότητες μεταξύ όσων ενηλικιώθηκαν κατά τη δεκαετία του 2010. Αυτή η γενιά πρώτα σημαδεύτηκε από την ασταθή αγορά εργασίας μετά την οικονομική κρίση και στη συνέχεια συνειδητοποίησε ότι μια δεκαετία σκληρής δουλειάς και αποταμίευσης δεν θα μπορούσε πλέον να την οδηγήσει στην απόκτηση δικού της σπιτιού, σε αντίθεση με τη γενιά των baby boomers.
Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι άνεμοι που προκάλεσαν την τέλεια καταιγίδα διαγενεακής σύγκρουσης αλλάζουν.
Δημογραφικά και εκλογικά, οι boomers είναι πλέον μια φθίνουσα δύναμη. Και καθώς οι στόχοι της οργής της γενιάς των millennials απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το προσκήνιο, μπορεί σύντομα να αντικατασταθούν από μια άλλη προνομιούχο, ιδιοκτησιακή ελίτ: τους νέους της γενιάς των χιλιάδων που έχουν επωφεληθεί από τον οικογενειακό πλούτο.
Η διαγενεακή «κόντρα»
Η «κόντρα» μεταξύ των millennials και των boomers επικεντρώνεται συνήθως στο γεγονός ότι, παρότι κερδίζουν περισσότερα από τη γενιά των γονέων τους, οι σημερινοί νέοι ενήλικες δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν
σπίτι και γενικά να αυξήσουν σε μεγάλο βαθμό τα εισοδήματά τους.
Τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στις ΗΠΑ, ο μέσος millennial είχε συσσωρεύσει λιγότερο πλούτο σε πραγματικούς όρους μέχρι τα μέσα της δεκαετίας των τριάντα από ό,τι ο μέσος boomer στην ίδια ηλικία. Αλλά αυτή η συνολική εικόνα αποκρύπτει τι συμβαίνει στην κορυφή της πυραμίδας.
Στις ΗΠΑ, ενώ ο μέσος millennial είχε 30% λιγότερο πλούτο από τον μέσο boomer στην ηλικία των 35 ετών, το πλουσιότερο 10% της συγκεκριμένης ομάδας είναι τώρα περίπου 20% πλουσιότερο από ό,τι ήταν οι αντίστοιχοι boomers στην ίδια ηλικία, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη ερευνητών από το Κέιμπριτζ, το Βερολίνο και το Παρίσι.
Παρόμοια είναι η εικόνα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο μέσος millennial εξακολουθεί να έχει μηδενική ακίνητη περιουσία, ενώ ο μέσος boomer είχε δημιουργήσει κεφάλαιο μέσω της πρώτης του κατοικίας για αρκετά χρόνια. Αλλά το κορυφαίο 10% των τριαντάρηδων έχει 300.000 στερλίνες πλούτο σε ακίνητα στο όνομά του, σχεδόν τριπλάσιο από όσον οι πλουσιότεροι boomers στην ίδια ηλικία.
Οι ανισότητες
Ετσι, ενώ είναι αλήθεια ότι και στις δύο χώρες ο μέσος νέος ενήλικας σήμερα είναι λιγότερο εύπορος από ό,τι ήταν ο μέσος boomer πριν από τρεις δεκαετίες, το έλλειμμα αυτό επισκιάζεται από το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών millennials, το οποίο διευρύνεται κάθε χρόνο.
Και αν ένας λόγος που η διαγενεακή σύγκρουση μεταξύ νέων και ηλικιωμένων έχει αποδειχθεί τόσο έντονη είναι η αίσθηση της αδικίας, τότε το χάσμα εντός των γενεών προβλέπεται να είναι εξίσου πικρό.
Το γεγονός ότι ορισμένοι τριαντάρηδες κατέχουν πλέον πανάκριβα σπίτια στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στο Σαν Φρανσίσκο, παρά το γεγονός ότι ο μέσος μισθωτός χρειάζεται 20 έως 30 χρόνια για να συγκεντρώσει την απαιτούμενη προκαταβολή σε αυτές τις πόλεις, προδίδει το κοινό μυστικό της επιτυχίας της millenials: σημαντική γονεϊκή βοήθεια.
Ερευνα του μεσίτη ακινήτων Redfin τον Φεβρουάριο έδειξε ότι το 36% των νεαρών Αμερικανών είχε οικονομική βοήθεια από την οικογένειά του όταν αγόραζε το πρώτο του σπίτι. Κατά τα φαινόμενα, η ιδιοκτησία κατοικίας στις ΗΠΑ γίνεται όλο και περισσότερο κληρονομική, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη Βρετανία.
Οι Bee Boileau και David Sturrock από το Ινστιτούτο Δημοσιονομικών Μελετών διαπίστωσαν ότι πάνω από το ένα τρίτο των νέων ιδιοκτητών κατοικιών στο Ηνωμένο Βασίλειο έλαβαν βοήθεια από την οικογένειά τους. Ακόμα και μεταξύ αυτών που λαμβάνουν βοήθεια υπάρχουν τεράστιες διαφορές, με τους πιο τυχερούς να λαμβάνουν
από 170.000 λίρες, σε σύγκριση με τον μέσο όρο των 25.000 λιρών.
Η ενίσχυση από τους γονείς
Και αυτά τα «δωράκια» από τους γονείς δεν είναι απλώς εφάπαξ ενισχύσεις, καθότι πολλαπλασιάζονται με την πάροδο του χρόνου.
Ας πούμε ότι ένας Βρετανός millennial που ανήκει στο κορυφαίο 10% των αποδεκτών γονεϊκών δώρων αγόρασε ένα σπίτι με τιμή που εντάσσεται επίσης στο κορυφαίο 10% της αξίας. Η γονεϊκή βοήθεια του εξοικονομεί επιπλέον 160.000 λίρες, αν συγκριθεί με μια 25ετή διάρκεια υποθήκης, λόγω της χαμηλότερης αναλογίας δανείου προς αξία, που επιτρέπει μεγαλύτερη προκαταβολή και το συνακόλουθο χαμηλότερο κόστος επιτοκίου. Αυτό διπλασιάζει την αξία του δώρου που έλαβαν.
Δύσκολα μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους γονείς που βοηθούν τους απογόνους τους ή τα παιδιά που δέχονται βοήθεια, αλλά ο αυξανόμενος ρόλος αυτών των μεταβιβάσεων στον προσδιορισμό της πορείας του πλούτου της νέας γενιάς είναι πιθανό να έχει σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις.
Μέχρι τώρα οι millennials αλληλοϋποστηρίζονταν, αλλά καθώς το χάσμα πλούτου μεταξύ εκείνων που έχουν και δεν έχουν γονείς με πλούσια τσέπη γίνεται όλο και πιο ορατό, η αλληλεγγύη των γενεών μπορεί να αρχίσει να σπάει.