Ο λουκουμάς

Μερικές φορές είναι να απορείς με την εφευρετικότητα των πιτσιρικάδων και τους τρόπους που βρίσκουν για να χλευάσουν ο ένας τον άλλον.

Είναι, βέβαια, και η εποχή τέτοια, με όλα αυτά που συμβαίνουν με τη νεανική-εφηβική βία να κατακλύζει τα μέσα ενημέρωσης αλλά κυρίως την πραγματική ζωή. Την ενδοοικογενειακή βία που κάθε ημέρα που περνά αναδεικνύει όλο και περισσότερο τη σήψη των κοινωνικών δομών και του ανθρώπινου πολιτισμού, με την επικράτηση των νόμων της ζούγκλας, αλλά με ένα smartphone στο χέρι.

Με τον ισχυρότερο να επιβάλλει τη θέλησή του και τις επιθυμίες τους στον ανίσχυρο.

Το μικρό ψάρι τρώει το μικρό, έλεγαν, το δίκαιο του ισχυρού, έλεγαν, και άλλα πολλά τέτοια που μεγάλωσαν τις προηγούμενες γενιές, για να έρθουν βεβαίως οι τελευταίες να εφαρμόσουν όλη αυτή τη συστηματικά προωθούμενη ιδεολογία, που τώρα δεν ξέρουμε τι να την κάνουμε.

Εν πάση περιπτώσει· μέσα σε αυτό το πλαίσιο και σε τούτες τις συνθήκες είναι που είναι η μεγάλη εικόνα για κάποιους· τους απέξω. Και η μικρή εικόνα, εκείνη δηλαδή που ξεχειλίζει από το κάδρο και είναι δυσβάσταχτη για τους λίγους που τη ζουν, υπάρχει και η πιτσιρικαρία που αντιστέκεται.

«Άι, ρε λουκουμά» αναφώνησε ένας πιτσιρικάς σε έναν συμμαθητή του, μάλλον του Λυκείου όπως φαινόταν από τη σωματοδομή τους, στη στάση του λεωφορείου μετά το σχολικό κουδούνι, και άνοιξαν οι κεραίες των μεγαλυτέρων για να προλάβουν το φαινόμενο του εξωσχολικού εκφοβισμού κάνοντας τη σχετική παρατήρηση στον νεαρό.

Το θύμα της «επίθεσης» αντέδρασε στον «κακοποιητή» του μάλλον με χιούμορ αποκαλώντας τον «ντολμά» και κάπως έτσι εξελίχθηκε ένας διαξιφισμός με τον έναν νεαρό να το τραβάει προς τα γλυκά και τον άλλον προς τα αλμυρά, μέχρι που ήρθε το λεωφορείο για να μπουν τελικά αγκαλιασμένοι και χασκογελώντας.

Τούτη η ιστορία, που είναι εξόχως αληθινή και συνέβη λίγα εικοσιτετράωρα νωρίτερα, έχει τη θετική και την αρνητική της πλευρά.

Η θετική είναι ότι οι πιτσιρικάδες, όταν έχουν καλή σχέση μεταξύ τους, μπορούν να αστειεύονται όπως επιθυμούν. Και φυσικά ακόμα πιο θετική πλευρά, ότι οι ενήλικες που βρίσκονταν στη στάση έδειξαν να ενεργοποιούνται απέναντι στην υποψία εκφοβισμού ή μπούλινγκ, όπως το λέμε πια και που βγαίνει από το αμερικάνικο ιδίωμα «Μπούλι» που θα το μεταφράζαμε

«ο νταής» στα ελληνικά.

Η αρνητική πλευρά της ιστορίας, βέβαια, είναι ότι όση ώρα διαβάζουμε τούτο το κείμενο ακόμα μία γυναίκα καταγγέλλει την κακοποίησή της από κάποιον νταή και πολλές άλλες δεν την καταγγέλλουν.