Οταν ο δολοφόνος που έχει ομολογήσει βγαίνει αθώος!
Ο συγγραφέας Άρμιν Έρι συγκροτεί ένα πολύ ενδιαφέρον δικαστικό θρίλερ στο Βερολίνο του 1865, αποτίνοντας φόρο τιμής σε ονόματα, όπως ο Τσαρλς Ντίκενς και ο Εμίλ Ζολά
Συγγραφέας και εκπαιδευτικός απ’ το Λιχτενστάιν, ο Άρμιν Έρι έχει σπουδάσει Φιλοσοφία, Ιστορία, Λογοτεχνία και Γερμανική Γλωσσολογία. Με περισσότερα από δέκα βιβλία στις αποσκευές του -μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων-, είναι πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων της χώρας του. Το 2014 λαμβάνει το βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το νουάρ «Η σκοτεινή μούσα» (Εκδόσεις Βακχικόν), σε μετάφραση Χριστίνας Ντρέκου, που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας ήδη ολοκληρωμένης τριλογίας. Και στα τρία βιβλία βασικός του ήρωας είναι ο φοιτητής Ιατρικής Γιούλιους Μπέντχαϊμ, που συμπληρώνει το εισόδημά του σκιτσάροντας εγκληματικές σκηνές και αίθουσες δικαστηρίων. Με αυτόν τον τρόπο εμπλέκεται σοβαρά στην επίλυση προβληματικών καταστάσεων, καθώς προσφέρει στην αστυνομία διάφορες λύσεις.
Βρισκόμαστε στο Βερολίνο του 1865. Είναι καλοκαίρι, η ζέστη είναι ανυπόφορη και η ατμόσφαιρα βαραίνει ακόμη περισσότερο με μια αποτρόπαιη δολοφονία, όπου ο καθ’ όλα σεβαστός καθηγητής Φιλοσοφίας Μπότο Γκολτς σφάζει εν ψυχρώ την εικοσάχρονη ιερόδουλη Λένε Κουλμ, αφού προηγουμένως είχε κάνει μαζί της σεξ επί πληρωμή. Ύστερα από φοβερά τελετουργικά καρφώματα ο ευτραφής εγκληματίας χτυπά σε μια γειτόνισσα και ομολογεί την πράξη του. Εμείς γινόμαστε μάρτυρες του εγκλήματος, καθότι εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, και, όντας απολύτως βέβαιοι για την καταδίκη του, αναμένουμε με πολύ ενδιαφέρον τη δίκη. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Γκίντεον Χόρλιτς. Στο μεταξύ, ο Μπέντχαϊμ συναντά τον φοιτητή Νομικής και φωτογράφο Άλμπρεχτ Κρόσικ, με τη βοήθεια του οποίου αποκτά πρόσβαση στην ιατροδικαστική εξέταση. Εδώ να σημειώσουμε πως η Κουλμ συζούσε με τον Γκρέγκορ Χάλντνερ, έναν φτωχοδιάβολο δέσμιο του αλκοόλ. Ο δράστης επιδιώκει να αποδείξει πως είναι αθώος και ότι φονιάς είναι ο εραστής της πόρνης την οποία εκμεταλλευόταν, ενώ και την κακοποιούσε πολύ συχνά, αν κρίνουμε από τους εμφανείς μώλωπες
που έφερε στο σώμα της.
Ενα είδος δικαστικού θρίλερ, στο οποίο απ’ τις πρώτες σελίδες γνωρίζουμε τον ένοχο, χωρίς, όμως, να είναι σίγουρο πως θα καταδικαστεί (!), καθότι η ευφυΐα του Γκολτς και η μαεστρία του δικηγόρου του αναδεικνύουν τα διάφορα κενά του πρωσικού Δικαίου που είχε θεσπίσει ο Μπίσμαρκ. Αφού μαθαίνουμε αρκετά από την ιατροδικαστική αναδίφηση μετά λεπτομερειών, οδηγούμαστε στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου εμφανίζεται ένας εντελώς διαφορετικός Γκολτς, με καινούργια ρούχα και παπούτσια, ακόμη και κόμμωση! Και από το βήμα του κατηγορούμενου εγείρει πλείστα όσα ερωτήματα για την πράξη του. Τόσο ο δικαστής Γιόχαν φον Γιένερτ όσο και ο εισαγγελέας Τέοντορ Γιέρνε γίνονται μάρτυρες της τεκμηριωμένης απολογίας του καθηγητή, που δίνει κυριολεκτικά ως δολοφόνο τον Χάλντνερ, και το, βέβαιο άλλοτε, αποτέλεσμα φαντάζει μάλλον ανέφικτο. Με βάση τη διαδικασία, ο συγγραφέας περιγράφει αρκετά την κοινωνία του Βερολίνου, αποτίνοντας φόρο τιμής στη λογοτεχνία του 19ου αιώνα, στον Τσαρλς Ντίκενς, στον Εμίλ Ζολά αλλά και στον Τεοντόρ Φοντέν, που εμφανίζεται ως χαρακτήρας στη «Σκοτεινή μούσα», όπως και μερικοί άλλοι επώνυμοι της εποχής.