Δέσμιοι των αδιεξόδων τους
Οταν ο Γερμανός Πρόεδρος ελπίζει να «τουμπάρει» τους Τούρκους οικοδεσπότες με βερολινέζικο ντονέρ και ο Γάλλος συνάδελφός του αναπαλαιώνει σκηνικά ένα έργο που παίχτηκε με μέτρια επιτυχία προ επταετίας, τότε κάτι έχει στραβώσει στην Ευρώπη
Ποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στα ντονέρ, που αποφάσισε να φέρει ως κίνηση αβροφροσύνης από το Βερολίνο στην Κωνσταντινούπολη ο Πρόεδρος της Γερμανίας, με τη δραματική τοποθέτηση του Γάλλου ομολόγου του ότι η Ευρώπη απειλείται να πεθάνει; Αν δει κανείς την ουσία, καταλαβαίνει ότι τόσο ο Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ όσο και ο Εμανουέλ Μακρόν έδειξαν ότι παραμένουν εγκλωβισμένοι μέσα στις φούσκες τους. Οι προκαταλήψεις τους υπαγορεύουν και τις προσλαμβάνουσές τους.
Από τη μια ο καλός Γερμανός, που θέλει να καλοπιάσει τον δύστροπο κρεατοφάγο Τούρκο για να μπορέσει μετά να του θέσει και κάποια σοβαρά ζητήματα στο τραπέζι. Από την άλλη ο Γάλλος, που επιμένει να θεωρεί ότι η στρατιωτική ισχύς μιας παλιάς αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας είναι αυτή που μπορεί να της εξασφαλίσει μια ηγεμονική θέση στην Ευρώπη. Την ώρα που η Διεθνής Αμνηστία κατηγορούσε ανοιχτά την κυβέρνηση του Βερολίνου για «δύο μέτρα και δύο σταθμά» στην περίπτωση της Γάζας, ο άλλοτε ΥΠΕΞ της Γερμανίας προσπαθούσε να πείσει τον Τούρκο Πρόεδρο ότι η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση και πρέπει να την καταδικάσει. Από την άλλη, έκανε ότι δεν είδε την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου της Ε.Ε., που αμφισβητούσε τη λογική συνεχών πληρωμών προς την Τουρκία ως αντάλλαγμα για τον ρόλο της διαχειρίστριας του Προσφυγικού. Δεν υπάρχει πολυτέλεια να εκνευριστεί υπερβολικά ο Ταγίπ Ερντογάν και να ανοίξει πάλι τη στρόφιγγα. Την ώρα που στη Γάζα μετρούσαν νεκρούς από τους ομαδικούς τάφους ενώ
το Κογκρέσο ενέκρινε 26 δισ. δολάρια στρατιωτικής βοήθειας στο Ισραήλ και στην Ουκρανία εκτοξεύονταν πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς που κρυφά είχε κάνει δώρο ο Πρόεδρος Μπάιντεν στο Κίεβο, ο «οραματιστής» Γάλλος Πρόεδρος αναμασούσε τις εμμονές της Σορβόνης 1 του 2017 σε μια Σορβόνη 2 του 2024, επιμένοντας ότι η Ε.Ε. δεν μπορεί να γίνει υποχείριο των ΗΠΑ, χωρίς όμως να τολμήσει καμιά αναφορά στα παραπάνω.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, οι Πρόεδροι των δύο μεγαλύτερων κρατών της Ευρώπης φρόντισαν να κάνουν θόρυβο, χωρίς όμως να έχουν να πουν κάτι πραγματικά καινούργιο. Η λαμπερή σκηνοθεσία που είχαν προβλέψει τα επιτελεία τους θύμιζε σενάριο που «φωνάζει» από την πρώτη στιγμή φορτωμένο με κλισέ για το πού θα καταλήξει. Φορτωμένοι με βαρίδια του παρελθόντος, βουτηγμένοι ο ένας στη μανία της οικονομικής «ορθοδοξίας» και ο άλλος σε μια θεώρηση του κόσμου ως πεδίου μαχών, οι δύο βασικοί παίκτες της Ε.Ε. αδυνατούν να ξεφορτωθούν τις εμμονές τους και να κοιτάξουν λίγο μακρύτερα για να δουν τα αδιέξοδά τους.
Με τη «μούχλα» των εμφανίσεών τους επιβεβαίωσαν πράγματι και οι δύο άθελά τους ότι η Ε.Ε. δεν είναι «αθάνατη». Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ότι και στις δύο αυτές χώρες η Ακροδεξιά ετοιμάζεται να κάνει πάρτι στις ευρωεκλογές; Την ημέρα της Σορβόνης, στη Βουδαπέστη η παγκόσμια ακραία συντήρηση οργάνωνε με μαέστρο τον Βίκτορ Ορμπαν σε σενάριο Ντόναλντ Τραμπ τη δική της διήμερη φιέστα, καλύπτοντας με φανταχτερά χρώματα και μουσικές τη σαπίλα, και ο ενθουσιασμός εκεί ήταν πολύ χτυπητός συγκρινόμενος με τις ανιαρές σκηνοθεσίες σε Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα και Παρίσι.