Η δεύτερη έφοδος του σημιτισμού
Οταν αναδειχθήκατε δήμαρχος Αθηναίων το 2010, είχατε πίσω σας μία αξιόλογη θητεία ως Συνήγορος του Πολίτη. Η επανεκλογή σας το 2014 υπήρξε άθροισμα πολιτικής συγκυρίας και λαϊκής ανοχής (ας του δοθεί δεύτερη ευκαιρία) παρά προϊόν θετικής αποτίμησης του έργου σας. Διερωτώμαι τώρα, με την υποψηφιότητά σας για την ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης τι θα προβάλλετε ως ελκτικό στοιχείο, καθώς και η δεύτερη θητεία σας στον δήμο κρίνεται μέτρια – ή κατά πολλούς αποτυχημένη.
Μέτρια –με κάκιστες επιδόσεις σε καίριους τομείς, όπως τα σκουπίδια–χαρακτηρίζεται ως και από δεδηλωμένους υποστηρικτές σας. Αποτυχημένη, θα μου επιτρέψετε να πω, κρίνεται εξ αντικειμένου. Από τα πεπραγμένα σας. Με εξαίρεση το νοικοκύρεμα στα οικονομικά, λίγα πράγματα σε σύγκριση με τα προεκλογικώς υπεσχημένα. Τίποτε αξιόλογο, ριζοτομικό και ελπιδοφόρο. Η Αθήνα παραμένει προβληματική, αλαμπής και, προπάντων, σκουπιδοβριθής.
Μετριοπαθή, ορθολογιστή, συγκροτημένο και αποτελεσματικό σας χαρακτηρίζουν οι υποστηρικτές σας. Οι απέναντι σάς καταλογίζουν σοβαροφάνεια, ασυνέπεια και σας χαρακτηρίζουν άοσμο και μέτριο. Ομως, ας τους αφήσου- με όλους αυτούς στην άκρη. Κι ας ανοίξουμε το πλάνο…
Αλήθεια, ποιο είναι το πολιτικό σας στίγμα; «Ο αριστερός Ελληνοαμερικανός» είχε γράψει κάποτε το «Βήμα», μιας και έχετε γεννηθεί στη Νέα Υόρκη και αργότερα βρεθήκατε ένα φεγγάρι με τους «Ρηγάδες». Αλλά, κατά τα λοιπά, ο στρογγυλεμένος λόγος σας –βολικές γενικότητες και κοινότοπες διακηρύξεις– επ’ ουδενί επιτρέπει να χαρακτηριστείτε αριστερός. Και μάλλον δεν σας ενδιαφέρει κιόλας. Γι’ αυτό, ίσως, ουδέποτε έχετε δηλώσει τι ψηφίζετε. Πονηρή κρυπτικότης και φιλοσοφία του τύπου «τα πάντα όλα», δίκην Αλέφαντου, σαν τους αιώνιους λαϊκιστές, τους οποίους συνήθως κατακεραυνώνετε;
Ομως οφείλω να ομολογήσω, κύριε Καμίνη, ότι σε δύο θέματα, προσδιοριστικά πολιτικού προσήμου, έχετε υπάρξει σαφής, σαφέστατος. Το ένα αφορά το μνημόνιο. Ποτέ, μα ποτέ, δεν έχετε πει έστω μια λέξη για τον δυναστικό του χαρακτήρα, ούτε βέβαια για τους δανειστές που ωμά και εκβιαστικά το επέβαλαν. Αντιθέτως και εν παρόδω, είπατε: «Οφείλουν να μας πουν πώς φτάσαμε εδώ»… Δεν θέλω να σας κακοκαρδίσω, αλλά η πονηρούτσικη αυτή ντρίμπλα αφενός παρακάμπτει το προφανές (τις ευθύνες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και αφετέρου νομιμοποιεί το μνημόνιο ως κάτι αναγκαίο και αναπόφευκτο. Το μόνο που δεν είπατε είναι ότι «μαζί τα φάγαμε»…
Το άλλο θέμα είναι η Ευρώπη. Φανατικός ευρωπαϊστής, με δυναμική συμμετοχή στις εκδηλώσεις του Μένουμε Ευρώπη και με τη γνωστή υποστηρικτική επιχειρηματολογία. Γενικότητες κι άγιος ο Θεός, δηλαδή, σαν κι αυτές που προβάλλουν καταιγιστικά οι συστημικοί. Κανένας προβληματισμός για τη θλιβερή πλαγιολίσθηση της Ευρώπης (κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, επέλαση της ακροδεξιάς κ.ά.), καμία κριτική σε φρικώδεις επιλογές, τίποτε φρέσκο και ανατατικό. Φαίνεται ότι αρκεί σε ορισμένους, όπως εσείς, να αυτοπροσδιορίζονται Ευρωπαίοι για να φωταγωγούνται αυτομάτως από τους προβολείς της νέας ιδεοληψίας και να φαντάζουν πρίγκιπες της νέας εποχής.
Ας μιλήσουμε ευθέως, κύριε Καμίνη. Η υποψηφιότητά σας σημαίνει την έφοδο του «εκσυγχρονιστικού» σημιτισμού να εκπορθήσει εκ νέου το ΠΑΣΟΚ και να συγκροτήσει ένα ευπειθές κόμμα, έτοιμο να συγκυβερνήσει με την όμαιμη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη. Ομαιμη μ’ εσάς και τους ομοίους σας, τους λίγους της «εκσυγχρονιστικής» λέσχης, που ακούνε ΣΥΡΙΖΑ, Αριστερά –ακόμη και κεντροαριστερά– και παθαίνουν αναφυλαξία.
Ενδέχεται να εκλεγείτε, αλλά βλέπω δύσκολα τα πράγματα. Η πλειονότητα των πασόκων δεν θέλει συνεργασία με τη ΝΔ. Και δεν είμαι βέβαιος ότι θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια αν εσείς και η υστερική αντιΣΥΡΙΖΑ χορεία συνεργαστείτε με τον Μητσοτάκη. Το ίδιο, βέβαια, βλέπω και για ορισμένους από εσάς, εάν ήθελε προκύψει δυνατότητα συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΣΥ. Οπως και να ’χει –σας το είπα– δύσκολα τα πράγματα. Διότι άλλο δήμαρχος και δη αποτυχημένος κι άλλο πολιτικός ηγέτης… Και αν κάποτε ένας μέτριος, υπερεκτιμημένος πολιτικός, ο Σημίτης, έτυχε να γίνει αρχηγός και πρωθυπουργός, δεν σημαίνει ότι θα είναι κάθε μέρα τ’ Αϊ-Γιωργιού…
Αρκεί σε ορισμένους, όπως εσείς, να αυτοπροσδιορίζονται Ευρωπαίοι για να φαντάζουν πρίγκιπες της νέας εποχής