Σιγά, η αρχαιολογική υπηρεσία κοιμάται

Δύο είναι τα εμβληματικά μνημεία της οθωμανικής περιόδου που διασώζονται στην πόλη και την περιφέρεια της Αρτας: το ρολόι στο κέντρο της πόλης και το Iμαρέτ (πτωχοκομείο), από το κτιριακό σύμπλεγμα του οποίου σήμερα μένει όρθιο μόνο το τζαμί. Πριν από λίγους μήνες το Documento είχε φιλοξενήσει άρθρο της Κατερίνας Αντωνίου, καθηγήτριας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και administrator του γκρουπ στο Facebook Save Imaret at Arta, στο οποίο αναφερόταν: «Η αρχαιολογική υπηρεσία βρίσκεται σε εγρήγορση, προσπαθώντας να προστατεύσει το Ιμαρέτ όχι μόνο από τη φθορά των αιώνων, αλλά και από τις πράξεις ορισμένων κολλημένων σε ένα παρελθόν που μόνο καταστροφές αξιολογότατων μνημείων μας έδωσαν στην Ελλάδα». Πρόσφατα βρέθηκα στο Ιμαρέτ και είδα με ποιον τρόπο η αρχαιολογική υπηρεσία «βρίσκεται σε εγρήγορση»: οι πινακίδες που οδηγούσαν στο μνημείο ήταν καλυμμένες με μπλε χρώμα (γιατί, ως γνωστόν, της πατρίδας μου η σημαία έχει χρώμα ελληνικό), ενώ οι τοίχοι του τζαμιού ήταν «διακοσμημένοι» με συνθήματα του τύπου «Φωτιά στα τζαμιά» και «Fuck Islam». Φυσικά, στην είσοδο του προαύλιου χώρου υπάρχει η ελληνική σημαία, για να μην έχει κανένας περιηγητής αμφιβολία για το αν εισέρχεται σε χώρο ελληνικό ή όχι. Βέβαια, έχω να παρατηρήσω πως η σημαία ήταν σχεδόν κουρελιασμένη, όπως κουρελιασμένη είναι η αντίληψη των βανδάλων περί πατριωτισμού, ο οποίος κατά κύριο λόγο συντίθεται με υλικά από τη δεξαμενή της μισαλλοδοξίας, του εθνοτικού μίσους και της περιχαράκωσης των ιδεών. Μόνο που οι ιδέες δεν είναι οικόπεδα και δεν ανήκουν σε κανέναν για να έχει το δικαίωμα της περίφραξής τους. Το θέμα βέβαια δεν είναι τα «ούγκανα», αλλά η στάση της αρχαιολογικής υπηρεσίας, που αρκετούς μήνες μετά τον βανδαλισμό βρίσκεται σε πλήρη αδράνεια, παρέχοντας τη δυνατότητα στους βανδάλους να επαίρονται για την «κάθαρση» του ελληνικού πολιτισμού.