«Ο Οσκαρ Ουάιλντ είχε μια ζωή συγκλονιστική»
Ο γνωστός Βρετανός ηθοποιός μιλάει στο Documento για την πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε, το Χόλιγουντ και την οικογένειά του
«Εκτός της ομοφυλοφιλίας και κάποιων βασικών αρχών που με οδηγούν στον σεβασμό των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν ξέρω πού αλλού συμφωνούμε με τον Οσκαρ Ουάιλντ»
Αιφνιδιαστικά ήρθε στην Αθήνα το περασμένο Σαββατοκύριακο ο Ρούπερτ Εβερετ για να προωθήσει τη νέα του ταινία «Ευτυχισμένος Οσκαρ» που αφηγείται την τρικυμιώδη ζωή του Οσκαρ Ουάιλντ, ο οποίος βίωσε εξίσου έντονα τα θετικά και τα αρνητικά τού να είσαι διάσημος στην Αγγλία στα τέλη του 19ου αιώνα. Ομως και η ίδια η υλοποίηση της ταινίας πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να ολοκληρωθεί. Τον συνάντησα σε κεντρικό ξενοδοχείο και οφείλω να ομολογήσω ότι, αν και λίγο απόμακρος, η συζήτηση μαζί του υπήρξε πράγματι απολαυστική. Αν μη τι άλλο, ο Ρούπερτ Εβερετ υπήρξε ιδιαίτερα κατατοπιστικός για τον ιδιοφυή προβοκάτορα Οσκαρ Ουάιλντ.
Γνωρίζουμε ότι αρχική σας απόφαση ήταν να αναλάβει κάποιος έμπειρος σκηνοθέτης το γύρισμα της ταινίας. Για ποιους λόγους δεν έγινε αυτό;
Είναι περίεργο το γεγονός ότι ενώ στις πρώτες επαφές που είχα για την υλοποίηση του φιλμ έλαβα μόνο θετικές γνώμες, στην πορεία αυτές διά μαγείας εξαφανίστηκαν. Δυσκολεύτηκα λοιπόν να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα, που έγιναν ακόμη πιο αισθητά και απογοητευτικά όταν διαπίστωσα ότι ακόμη και όταν πήρα την απόφαση να σκηνοθετήσω ο ίδιος το φιλμ δεν έβρισκα πλέον χρηματοδότες-παραγωγούς.
Τι σας έλεγαν; Οτι δεν υπάρχει περίπτωση να έχει επιτυχία μια τέτοια ταινία και πως ο Οσκαρ Ουάιλντ είναι ξεπερασμένος και δεν έχει απήχηση στο σύγχρονο κοινό.
Πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να ολοκληρώσετε τελικά την ταινία;
Σχεδόν μια δεκαετία. Δέκα πολύ ζόρικα και κουραστικά χρόνια, αλλά δεν άφησα την απογοήτευση να με καταβάλει. Αντίθετα, όλα αυτά με πείσμωσαν και δόθηκα ολοκληρωτικά στο φιλμ.
Θεωρείτε ότι είναι έργο ζωής για σας;
Και ναι και όχι. Με την έννοια ότι ήθελα πολύ να κάνω μια ταινία για τον ίδιο τον Οσκαρ Ουάιλντ ύστερα από τόσες φορές που τον έχω «συναντήσει» μέσω των ηρώων του σε ταινίες, σίριαλ και θεατρικά έργα, ενώ δεν ήταν λίγες οι στιγμές στην προσωπική ζωή μου που τον ένιωθα δίπλα μου. Ομως δεν παύει να είναι μια ακόμη ταινία, που απλώς έχει την ιδιαιτερότητα για μένα ότι είναι η πρώτη που σκηνοθετώ.
Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε πολύ καλά ποιος ήταν ο Ουάιλντ. Αφήσατε κάποια κομμάτια της ζωής του έξω από την ταινία ενώ αρχικά θέλατε να τα συμπεριλάβετε στο σενάριο;
Ναι, δυστυχώς αρκετά ήταν τα σημεία της ζωής του που έμειναν έξω παρά την πρόθεσή μου να μπουν στο φιλμ. Οπως, για παράδειγμα, το κομμάτι της αγάπης του για την Ελλάδα και τη γνωριμία του με τους Ελληνες. Ομως έτσι θα ξέφευγε η ταινία σε άλλα επίπεδα και μετά θα έπρεπε να τη μετατρέψουμε σε σίριαλ.
Ποια θεωρείτε πιο σημαντική πτυχή του χαρακτήρα του;
Την αξιοπρέπειά του. Ακόμη και όταν βρισκόταν στον βούρκο, ποτέ δεν παραπονέθηκε γι’ αυτό και ποτέ δεν σταμάτησε να κοιτάει τα αστέρια.
Η ζωή του όπως τη δείχνετε στο φιλμ σας είναι χωρισμένη στα δύο. Από τη μια τον βλέπουμε την εποχή της μεγάλης δόξας του να αποκτά τρομερή δημοφιλία και απήχηση ειδικά στους καλλιτεχνικούς και αριστοκρατικούς κύκλους, από την άλλη στο τέλος της ζωής του, όταν ζει σε συνθήκες μεγάλης παρακμής και φτώχειας, να είναι εξίσου αγαπητός στους περιθωριακούς του Παρισιού. Πού πιστεύετε ότι αισθανόταν καλύτερα;
Παρότι η ζωή του είχε πάρει την κάτω βόλτα, το τέλος της (ειδικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης) περιβαλλόταν από ζεστασιά και ανθρωπιά που δεν τις βίωσε ίσως σε καμιά άλλη φάση της ζωής του. Και εκεί ένιωσε πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, έχοντας πάντα βαθιά στην καρδιά του τη φρικτή εμπειρία της φυλακής.
Θεωρείτε ότι έχετε κοινά μαζί του;
Πολύ λίγα. Εκτός της ομοφυλοφιλίας και κάποιων βασικών αρχών που με οδηγούν στον σεβασμό των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν ξέρω πού αλλού συμφωνούμε με τον Οσκαρ Ουάιλντ, ο οποίος ειδικά στο κομμάτι της τέχνης του δεν ήταν απλώς μοναδικός, ήταν αξεπέραστος. Ωστόσο, οφείλω να παρατηρήσω ότι το σοφιστικέ χιούμορ σας θυμίζει κάτι από τον Ουάιλντ.
Μπα, δεν νομίζω. Προσωπικά μου αρέσει το γέλιο –και αυτός είναι ο λόγος που με ενδιαφέρουν οι καλές κωμωδίες– αλλά δεν πιστεύω ότι μπορώ να συγκριθώ μαζί του. Οπως σας προείπα, ήταν μια κατηγορία από μόνος του.
Μια χολιγουντιανή κωμωδία σάς μετέτρεψε σε σούπερ σταρ. Μιλάω για τον «Γάμο του καλύτερού μου φίλου»…
Ναι, είναι καταπληκτική κωμωδία αυτή. Πέρασα θαυμάσια τότε.
Η προσωπική σας εμπειρία στο Χόλιγουντ τι σημαίνει για σας; Σας βοήθησε ως ηθοποιό;
Δεν νομίζω. Ημουν ήδη διαμορφωμένος ηθοποιός. Βέβαια ήταν όμορφη εμπειρία να δουλεύω στο Χόλιγουντ. Γνώρισα πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους, έκανα καλούς φίλους και ταξίδεψα σε μερικά υπέροχα μέρη σε όλο τον κόσμο.
Τα παιδικά και νεανικά σας χρόνια πώς ήταν;
Ημουν τυχερός γιατί μεγάλωσα σε ένα σπίτι που μου έδωσε τα εφόδια να ακολουθήσω το όνειρό μου με όλες τις δυνάμεις μου. Ακόμη και όταν ο στρατιωτικός πατέρας μου αντέδρασε σε πολλές από τις επιλογές που έκανα, είχα την υποστήριξη της μητέρας και της υπόλοιπης οικογένειας. Ξέρετε, αγαπιόμαστε όλοι πολύ μεταξύ μας. Και με τον πατέρα μου αγαπιόμαστε αρκετά και ας αργήσαμε πολύ να τα βρούμε.