Βολικό άλλοθι η σκανδαλολογία

Τα σκάνδαλα και οι ολέθριες επιλογές των εκάστοτε κυβερνώντων συντελούν στην απαξίωση της πολιτικής και όχι η σκανδαλολογία

Σε άκουσα προσφάτως να λες σε νυχτερινή εκπομπή ότι η σκανδαλολογία ευνοεί τη Χρυσή Αυγή, διότι απαξιώνεται συλλήβδην το πολιτικό σύστημα και υπονομεύεται η δημοκρατική τάξη. Κάποιοι αντιτείνουν ότι το πολιτικό σύστημα απαξιώνεται από τα υπαρκτά σκάνδαλα και τις ολέθριες επιλογές των κομμάτων εξουσίας, αλλά ας δούμε το θέμα αναλυτικά.

Αν δεν απατώμαι, σκάνδαλα και σκανδαλολογία υπήρχαν ως φαινόμενα πολύ προτού η ΧΑ εμφανιστεί με αξιώσεις στο προσκήνιο. Σου θυμίζω την εκρηκτική περίοδο του ’89 (υπαρκτό σκάνδαλο Κοσκωτά, θηριώδης σκανδαλολογία). Ούτε ψήφο δεν αποκόμισε τότε το φαιό μόρφωμα. Αντιθέτως, οι επιπτώσεις ήταν οδυνηρές για την Αριστερά, αλλά και για τα ΜΜΕ. Τα θυμάσαι.

Περνούσαν τα χρόνια και το πολιτικό σύστημα έδινε ρεσιτάλ ανικανότητος, ψεύδους, εγκληματικών επιλογών και σκανδάλων. Ορισμένα από τα σκάνδαλα, απτά. Οπως το χρηματιστήριο. Και άλλα, στο σκοτάδι. Με τα εκατομμύρια σε τσέπες υπουργών και κομμάτων. Και μ’ έναν πρωθυπουργό που ήξερε (μίζες της Siemens) ή όφειλε να γνωρίζει πώς γεμίζει το ταμείο του κόμματός του και τι συμβαίνει με τα εξοπλιστικά και τα λοιπά.

Ε λοιπόν, ο ίδιος άνθρωπος εμφανίζεται σήμερα ατάραχος και μιλάει για σκανδαλολογία, την ώρα που η Δικαιοσύνη διερευνά το μέγα σκάνδαλο με το C4I. Ασφαλώς υπερασπίζεται τον εαυτό του, μιας και εμπλέκεται το όνομά του μετά την καταγγελία του Γάλλου. Ομως μιλώντας για σκανδαλολογία και όχι για σκάνδαλο που πρέπει να ερευνηθεί είναι σαν να το θεωρεί επινόηση και κατασκευή κάποιων σκευωρών.

Σκάνδαλα πολλά και καταδίκες υπαρκτές, αγαπητέ μου. Με συγκεκριμένο αντίκτυπο στην κοινωνία και αντίστοιχες επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα. Ειδικά στο κομματικό δίδυμο (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) που εναλλασσόταν στην εξουσία. Ομως η βαθμηδόν εναντίωση στο κατεστημένο δίπολο, η οποία πήρε διαστάσεις απαξίωσης σχεδόν ολόκληρου του πολιτικού κόσμου, είχε και άλλες αιτίες.

Πρώτη και καλύτερη, η οικονομική καταρράκωση της χώρας. Επειτα από χρόνια ψεύτικης, δανεικής ευμάρειας –με την κακοήθη προπαγάνδα να μιλά για οικονομία που πετάει– ήρθε η αποκάλυψη. Σαθρή η οικονομία, με ψέματα και λογιστικά κόλπα η (εγκληματική) εισδοχή στην ΟΝΕ –ναι, σ’ αυτήν που θα μας εξασφάλιζε διά βίου– και να το εφιαλτικό μνημόνιο.

Ενα μνημόνιο που υπενθύμιζε, πέραν των άλλων, ότι η χώρα ήταν ένας ερειπιώνας. Διοίκηση για κλάματα, κρατική μηχανή προβληματική, εκσυγχρονισμός ανύπαρκτος. Μια χώρα σκουπιδοβριθής (ανοιχτές χωματερές), χωρίς κτηματολόγιο και δασικούς χάρτες, μια χώρα με αεροδρόμια-παράγκες (αυτό εκμεταλλεύτηκε η Fraport και τα πήρε).

Θέλεις κι άλλα; Υπάρχουν χίλια δυο και το ξέρεις. Και καταλαβαίνεις, επομένως, πώς λειτουργούν όλα αυτά, τι καταλείπουν και τι υφαίνουν στα ενδότερα της κοινωνίας. Απέχθεια κι ένα διαρκές άι σιχτίρ, αγαπητέ μου. Αντισυστημικό, ναι. Ακόμη κι από εκείνους που υπήρχαν εξαρτημένοι από τους εκάστοτε κυβερνώντες, έχοντας εξαργυρώσει την ψήφο τους με μια θέση στο δημόσιο.

Τι λες, λοιπόν; Η… σκανδαλολογία έχει ευνοήσει μέχρι τώρα τη ΧΑ ή το συνολικό φέρεσθαι των κομμάτων εξουσίας; Η δυσώδης πραγματικότητα των παρελθόντων ετών, η προκλητική διαπλοκή, η αβελτηρία του πολιτικού κόσμου, η ανικανότητα και οι ολέθριες επιλογές του συντείνουν στην απαξίωση της πολιτικής όπως ασκείται, και όχι η σκανδαλολογία.

Υπαρκτή κι αυτή, αλλά δεν είναι ικανή να στρέψει τον κόσμο στην Ακροδεξιά. Ρίξε μια ματιά και στην πεφωτισμένη Ευρώπη και θα δεις ότι υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που ευνοούν την άνοδο της Ακροδεξιάς. Είναι το μεταναστευτικό. Και η παγκοσμιοποίηση που συνθλίβει τις έννοιες του έθνους και της πατρίδος και τις αφήνει να τις νέμεται η φαιά κηλίδα. Οποτε θέλεις, τα λέμε κι από κοντά.

Με ένα ερώτημα καίριο για τη μελλοντική κουβέντα μας: γιατί όλα αυτά ευνοούν την Ακροδεξιά και όχι τις προοδευτικές δυνάμεις και την Αριστερά;

Ερρωσο!