Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού

2 ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΝΙΚΕΣ ΣΤΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗΣ»

• Εβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια

• Εκλεισε μια εθνική πληγή 30 χρόνων

Τα διθυραμβικά σχόλια ξένων ηγετών είναι ενδεικτικά για το διπλωματικό κεφάλαιο που κερδίζει η χώρα σε μια περίοδο γεμάτη εκκρεμότητες και μεγάλα πρότζεκτ σε Βαλκανική και ΝΑ Μεσόγειο

Εν συντομία

Η κύρωση της ιστορικής συμφωνίας των Πρεσπών κλείνει μια εκκρεμότητα δεκαετιών και δικαιώνει –τέσσερα χρόνια ακριβώς από την έναρξη της κυβερνητικής θητείας– την επιθετική πολιτική των ανοιχτών οριζόντων και της ανάληψης πρωτοβουλιών που ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας.

Γιατί ενδιαφέρει

Κερδισμένη η Ελλάδα από την εγκατάλειψη της πολιτικής της εσωστρέφειας υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους.

Την ημέρα που ο πρωθυπουργός συμπλήρωσε τέσσερα χρόνια παρουσίας στο Μαξίμου και έκλεινε ένας χρόνος από την πρώτη συνάντησή του στο Νταβός με τον Ζόραν Ζάεφ η ελληνική Βουλή κύρωσε με 153 «ναι» τη συμφωνία των Πρεσπών. Τη δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία της θητείας του, όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, μετά την έξοδο από τα προγράμματα προσαρμογής.

Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια στην εξουσία για να καταρρεύσει πανηγυρικά η περίφημη θεωρία περί «αριστερής παρένθεσης», ενώ ούτε η χώρα καταστρέφεται, όπως ισχυρίζονται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο φιλικός σε αυτόν Τύπος όλα αυτά τα χρόνια (τουλάχιστον τα νούμερα της οικονομίας, όσο επιλεκτικά κι αν τα φωτίσει κανείς, δεν επιβεβαιώνουν κάτι τέτοιο), ούτε τα εθνικά συμφέροντα θα κινδυνεύσουν από τη συμφωνία των Πρεσπών – το αντίθετο, μάλιστα, αλλά αυτό μένει να το δούμε.

Ανευ προηγουμένου εσωστρέφεια

Την ίδια ώρα οι προφήτες της καταστροφής, με αφορμή και τη συμφωνία των Πρεσπών, βιώνουν μια άνευ προηγουμένου εσωστρέφεια. Από τη συζήτηση στη Βουλή και ειδικά από τις τοποθετήσεις των Σαμαρά – Καραμανλή φάνηκε η μεγάλη απόσταση που χωρίζει τα δύο μπλοκ εξουσίας στην Πειραιώς. Φάνηκε επίσης η σύμπλευση του Κυρ. Μητσοτάκη με το μπλοκ Σαμαρά, γεγονός που κατά πολλούς τον απομακρύνει από τον μετριοπαθή δεξιό και κεντρώο χώρο. Μάλιστα για πρώτη φορά δεν αποκλείεται, και πάλι με τον αέρα του ονοματολογικού, η ΝΔ να αποκτήσει αντίπαλο δεξιότερα αυτής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επερχόμενες εκλογές. Και μόνο το γεγονός ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης αμέσως μετά την ψηφοφορία στη Βουλή επανέλαβε την απειλή άσκησης βέτο στα ενταξιακά κεφάλαια της Βόρειας πλέον Μακεδονίας στην ΕΕ, κάτι που ουδέποτε απέκλεισε η συμφωνία των Πρεσπών, λέει πολλά για την ένδεια ουσιαστικών επιχειρημάτων της ΝΔ. Και η κατάσταση θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη για τον Κυρ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ από τη στιγμή που, μέχρι τις εκλογές, στην αντιπολιτευτική του ατζέντα απομένει πλέον μόνο η κατάσταση στην οικονομία.

Από την άλλη, η συμφωνία των Πρεσπών και οι αποφασιστικές κινήσεις του Αλ. Τσίπρα έφεραν στην επιφάνεια και τις αμφιγνωμίες στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού, ενώ για πρώτη φορά –και αυτό είναι αξιοσημείωτο– ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή αναφέρθηκε στις ιστορικές ευθύνες του ΚΚΕ, ξύνοντας στην κυριολεξία παλιές πληγές. Η αναφορά αυτή δείχνει ότι το άνοιγμα του κυβερνώντος κόμματος στην κεντροαριστερά με το λεγόμενο «προοδευτικό μέτωπο» δεν σημαίνει ταυτόχρονα και την εγκατάλειψη εκείνου του κόσμου που τοποθετείται αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα κέρδη από τη συμφωνία των Πρεσπών

Ας δούμε τι κερδίζει η χώρα από τη συμφωνία των Πρεσπών και από το κλείσιμο μιας χρόνιας εκκρεμότητας στα βόρεια σύνορά της. Ερωτηθείς ο πρωθυπουργός στο περιστύλιο της Βουλής αμέσως μετά το πέρας της ψηφοφορίας για το ενδεχόμενο να «ανοίξει» το κυπριακό, απάντησε ότι δεν είναι εραστής της ακινησίας στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Καταρχάς κερδίζει διπλωματικό κεφάλαιο σε μια περίοδο γεμάτη εκκρεμότητες και μεγάλα πρότζεκτ στη Βαλκανική και την ευρύτερη ΝΑ Μεσόγειο. Τα διθυραμβικά σχόλια των ξένων ηγετών μετά την έγκριση της συμφωνίας στην ελληνική Βουλή είναι απολύτως ενδεικτικά. Εξίσου ενδεικτική είναι και η πιθανότητα οι Τσίπρας και Ζάεφ να προταθούν για το βραβείο Νόμπελ.

Θα το ξοδέψει το κεφάλαιο αυτό ο πρωθυπουργός; Η απάντηση είναι «ναι». Το ξοδεύει ήδη στις διαπραγματεύσεις για τη μετά τα μνημόνια εποχή, το ξοδεύει ήδη στην προσπάθεια για την έξοδο στις αγορές, θα το ξοδέψει και σε ενδεχόμενο «άνοιγμα» του κυπριακού από τη στιγμή που τα γεωτρύπανα της Exxon Mobil βρουν φλέβα χρυσού στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Οι μεγάλοι ενεργειακοί και διαμετακομιστικοί δρόμοι είναι εδώ και η επίλυση του ονοματολογικού τούς φέρνει ακόμη πιο κοντά.

Τη μεθεπόμενη εβδομάδα ο Αλ. Τσίπρας θα μεταβεί στην Τουρκία, ενώ την ίδια ώρα ο νέος υπουργός Εθνικής Αμυνας θα βρίσκεται στη Βόρεια Μακεδονία. Από εχθρός, ο γείτονάς μας θα γίνει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο καλύτερος σύμμαχος στην πολύπαθη βαλκανική ενδοχώρα, ενώ είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα ανακοπεί η τουρκική διείσδυση.

Ξαναγυρνώντας στο εσωτερικό μέτωπο, ο πρωθυπουργός το αμέσως προσεχές διάστημα θα επανεκκινήσει και τις δύο εμβληματικές για τον προοδευτικό κόσμο πρωτοβουλίες της συνταγματικής αναθεώρησης και των σχέσεων κράτους – εκκλησίας. Θα αναδείξει έτσι με ακόμη πιο σαφή τρόπο τα δύο ιδεολογικοπολιτικά μπλοκ που θα συγκρουστούν στις επερχόμενες εκλογές: το συντηρητικό και το προοδευτικό. Τα μικρότερα κόμματα θα αναγκαστούν να πάρουν σαφή θέση, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τις εσωτερικές τους αντιφάσεις, την ίδια ώρα που η ΝΔ, εγκλωβισμένη στην ακραία συντηρητική επιλογή των Πρεσπών, αναγκαστικά θα μετατοπίζεται δεξιότερα στο πολιτικό εκκρεμές.