«Μακεδονομάχος» εξ Αμερικής
Ο Κρις Σπύρου, ομογενής, πρώην βουλευτής στις ΗΠΑ, πρόσφερε τη λάμψη του ελληνοαμερικανικού λόμπι στα συλλαλητήρια κατά της συμφωνίας των Πρεσπών
Εν συντομία
Οι «μακεδονομάχοι» στα λόμπι της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Τα έργα και οι ημέρες του Κρις Σπύρου και ο κοινός σύμβουλος που τον συνδέει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Γιατί ενδιαφέρει
Ο πολέμιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και της Ντόρας Μπακογιάννη αποθεώνει Σαμαρά και Κυριάκο.
Τι είναι αυτό που έκανε τους οργανωτές των συλλαλητηρίων κατά της συμφωνίας των Πρεσπών στο Σύνταγμα να φέρουν στο προσκήνιο τον Ελληνοαμερικανό πολιτικό Κρις Σπύρου; Μα το γεγονός ότι στο πρόσωπό του αντανακλάται μια ακίνδυνη αντίθεση που δεν αμφισβητεί τα ιερά και τα όσια των στρατηγικών επιλογών των ΗΠΑ, ανεξαρτήτως κυβερνήσεών της. Είναι χρήσιμοι, αναλόγως των περιστάσεων, οι εξ ομογενείας «σωτήρες», είτε με τους Ρεπουμπλικάνους είτε με τους Δημοκρατικούς, ακόμη κι αν εμφανίζονται να διαφωνούν με τους παντός τύπου Νίμιτς – λειτουργούν σαν βαλβίδες αποσυμπίεσης αποφάσεων της υπερδύναμης για τους… ανήκομεν εις την Δύσιν και σαν αμορτισέρ (απο)προσανατολισμού για τους όψιμα εθνικοφρόνως νοούντες. Γιατί προσφέρουν τη λάμψη των λόμπι για την εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση και την προσμονή ότι πάλι με χρόνια με καιρούς θα υπερισχύσουν πιο «φιλελληνικές» θέσεις στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού…
Η περίπτωση του ομογενή από την Πορτή Καρδίτσας ο οποίος μετανάστευσε στην Αμερική το 1956, σε ηλικία 13 ετών, σηματοδοτεί και μια ακόμη ουσιώδη παράμετρο: τη λογική «μια παρέα είμαστε», παρά τις αντιφάσεις και τις επιμέρους διαφορές, ιδιαίτερα για την εν Ελλάδι συντηρητική παράταξη.
Ο κοινός σύμβουλος Θανάσης Μπακόλας
Ο Κρις Σπύρου έχει… καταχεριάσει τον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για υποχωρητική διαπραγμάτευση στο ζήτημα του ονόματος, έχει εγκαλέσει για τη στάση της και την πρώην υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη ενώ έχει κορόνα στο κεφάλι του τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά κ.ο.κ. Ομως, από την άλλη, ο Κρις Σπύρου έχει έναν ισχυρό κρίκο επαφής με τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη: τον Θανάση Μπακόλα, ο οποίος είναι υπεύθυνος επικοινωνίας για τα εκτός Ελλάδος ΜΜΕ και ειδικός επί θεμάτων διεθνών σχέσεων. Στενός συνεργάτης του Κυρ. Μητσοτάκη, είναι ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος είχε διατελέσει σύμβουλος του Κρις Σπύρου την εποχή που ο Ελληνοαμερικανός, ως πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου για την Αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας, επιχειρούσε το 2010 να επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη με σκοπό την τέλεση θείας λειτουργίας στην Αγία Σοφία. Ο Θ. Μπακόλας, καθώς τον γνώριζε στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής του δραστηριότητας, είχε αναλάβει φιλικά (αμισθί) προ οκταετίας ρόλο συμβούλου του.
Και κάτι ακόμη. Ορισμένοι εκ των διοργανωτών των συλλαλητηρίων έχουν από καιρό δώσει διαπιστευτήριά εθνικοφροσύνης, όπως οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου και η Παμμακεδονική Ενωση ΗΠΑ που προσκάλεσαν τον Κρις Σπύρου. Μεταξύ άλλων, έχουν και αγαστές σχέσεις με «μακεδονομάχους» πολιτικούς της ΝΔ, της σκληρής δεξιάς πτέρυγας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του επιχειρηματία και δημοσιογράφου Στέργιου Καλόγηρου, διευθυντή του Βεργίνα TV, ο οποίος διατηρεί και πολιτικές και φιλικές σχέσεις με τον αντιπρόεδρο της ΝΔ (και κουμπάρο του) Αδωνη Γεωργιάδη. Ο Στ. Καλόγηρος, που είχε πρωτοστατήσει στις συγκεντρώσεις του 2018, δίνει το παρών συνεχώς, ενώ εμφανίζεται να διατηρεί σχέσεις με τον χώρο της εκκλησίας και εθνικιστικούς κύκλους.
Ο Κρις Σπύρου και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν έναν ισχυρό σύνδεσμο: τον στενό συνεργάτη του προέδρου της ΝΔ Θανάση Μπακόλα, ο οποίος υπήρξε και σύμβουλος του Ελληνοαμερικανού
Και Ρεπουμπλικάνος και Δημοκρατικός
Στο σπιράλ της εθνικοθρησκευτικής δράσης, σε διάφορες ιστορικές στιγμές, συναντώνται κύκλοι της ελληνοαμερικανικής ελίτ στις ΗΠΑ και κυβερνητικοί παράγοντες με πολιτικά στελέχη της χώρας μας και παράγοντες με επιρροή.
Εχει ενδιαφέρον ότι το στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος, πρώην βουλευτής Νιου Χάμσαϊρ Κρις Σπύρου ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του στις ΗΠΑ τη χρονιά (1969) που ο Ρεπουμπλικάνος Ρίτσαρντ Νίξον είχε γίνει πρόεδρος και ο Ελληνοαμερικανός Σπύρος Αγκνιου (γνωστός και για τις σχέσεις του με τη χούντα στην Ελλάδα) ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του…
Σύμφωνα με το βιογραφικό του, ο Κρις Σπύρου διορίστηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ρ. Νίξον στο 50αμελές διοικητικό συμβούλιο του Εθνικού Κέντρου για την Εθελοντική Δράση (National Center for Voluntary Action) ως επικεφαλής κίνησης πολιτών και το 1970 εκλέχτηκε βουλευτής στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Νιου Χάμσαϊρ με το Δημοκρατικό Κόμμα. Είχε φοιτήσει στο Κολέγιο St Anselm στο Μάντσεστερ του Νιου Χάμσαϊρ και είχε πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Κολέγιο Γκόνταρντ στο Βέρμοντ. Στις διηγήσεις του δεν ξεχνά να πει ότι είχε δουλέψει λούστρος, λαντζέρης, αλλά και σε μεγάλη βιοτεχνία υποδημάτων, όπου, όπως λέει συχνά, ξεσήκωσε σε απεργία τους εργαζόμενους (www.ellines.com).
Από το 1974 έως και το 1984 ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης – το 1980 ήταν επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Τζίμι Κάρτερ. Το 1984 κέρδισε το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την υποψηφιότητα του κυβερνήτη της πολιτείας του Νιου Χάμσαϊρ, ενώ το 1988 βρέθηκε στο ηγετικό επιτελείο του Μάικλ Δουκάκη στην προεκλογική καμπάνια του για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Δυο χρόνια μετά ο Κρις Σπύρου εκλέχτηκε πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος στην πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ. Ομως το όνομά του συνδέθηκε κυρίως με τον Μπιλ Κλίντον, ο οποίος εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ το 1992. Δεν είναι τυχαίο ότι η παρουσία του Κρις Σπύρου στο βήμα των ομιλητών στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα την προπερασμένη Κυριακή κατά της συμφωνίας των Πρεσπών προκάλεσε αντιδράσεις.
Πολλοί σχολιαστές, κυρίως με αριστερές καταβολές, ανέσυραν από την ιστορική μνήμη την προεδρική θητεία Κλίντον σε συνδυασμό με τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, τις νατοϊκές βόμβες το 1999 κατά της Σερβίας κ.ά. Ο Σπύρου εμφανίζεται ως στενός φίλος του Μιλόσεβιτς, καθώς το 1995 υπήρξε σύμβουλος του τότε προέδρου της Σερβίας και μέλος της επιτροπής Ντέιτον του Οχάιο για τον τερματισμό του πολέμου.
Πάντως υπάρχει και ευθεία σχέση της προεδρικής θητείας Κλίντον που ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου 1993 με τις εξελίξεις αναφορικά με το σκοπιανό. Οπως ο ίδιος ο Κρις
Σπύρου έχει πει, μην ξεχνάμε ότι ήταν πρόεδρος των εκλεκτόρων του Κλίντον όταν ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ αποδέχτηκε την προσωρινή ονομασία FYROM τo 1993, αν και ο Σπύρου ήταν εκ των ομογενών που διαφώνησαν. Πάντως τα βέλη του τα έχει πάντα εύκαιρα για να κατηγορεί όπου σταθεί κι όπου βρεθεί τον Κων. Μητσοτάκη, ενώ αντίθετα υμνεί τη σταθερή θέση του Σαμαρά για το ονοματολογικό. Είχε σημειώσει μιλώντας στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» (Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010) ότι από το 1992 η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη εργαζόταν με αντιφατικές στρατηγικές και ότι «το 1993 η κυβέρνηση Μητσοτάκη εργαζόταν δημόσια προκειμένου να αποτρέψει τις ΗΠΑ να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως “Μακεδονία”, αλλά παρασκηνιακά ήδη συζητούσε σύνθετη ονομασία που θα περιείχε τον όρο “Μακεδονία”. Ηταν “καλομαγειρεμένα” όλα».
Και… τουρκοφάγος και εκπαιδευτής
Στο πέρασμα των ετών βρέθηκε να εκφωνεί δεκάρικους ή και να γράφει κατά των σχεδίων για συμφωνία με την πΓΔΜ, επιτιθέμενος και κατά του Αμερικανού διπλωμάτη και απεσταλμένου του γενικού
γραμματέα του ΟΗΕ για τις συνομιλίες μεταξύ Ελλάδας και πΓΔΜ Μάθιου Νίμιτς. Ο Κρις Σπύρου είναι από εκείνους που επιμένουν ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Στο συλλαλητήριο του Συντάγματος (20.1.2019) έκλεισε την ομιλία του λέγοντας ότι «η Μακεδονία δεν τεμαχίζεται, δεν πωλείται. Κύριε Ζάεφ, ένα σας λέμε. Θέλετε τη Μακεδονία μας; Μολών λαβέ». Ωστόσο έμοιαζε απίστευτη η δήλωσή του μετά το τέλος της συγκέντρωσης για τον αριθμό των διαδηλωτών – είχαν προηγηθεί η επίθεση ακροδεξιών τραμπούκων, τα επεισόδια, τα δακρυγόνα της αστυνομίας. Αφού προέτρεψε να μετρηθεί η επιρροή του συλλαλητηρίου στις επόμενες εκλογές, σημείωσε: «Δεν ήταν απλά περισσότεροι από 60.000, ήταν ένα
πολύ σημαντικό πλήθος» και συμπλήρωσε ότι έριξαν δακρυγόνα σε αυτόν που μετρούσε το πλήθος στο Ζάππειο και σταμάτησε να μετράει, γι’ αυτό και έμεινε στις 60.000.
Οι δραστηριότητές του εκτείνονται πέραν του σκοπιανού και του ζητήματος της αποτροπής της υπογραφής της συμφωνίας των Πρεσπών. Εχει θέσει σε προτεραιότητα την επαναφορά της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη ως συμβόλου της Ορθοδοξίας και την επα- ναλειτουργία της. Οι περιγραφές του είναι γλαφυρές όταν μιλά για εθνικοθρησκευτικά ζητήματα, αν και τον έχουν φέρει συχνά σε αντίθεση με παράγοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά και με πολιτικά στελέχη που θεωρούν ότι χρειάζεται προσοχή σε τέτοια ευαίσθητα θέματα. Πόσο μάλλον όταν αφορούν και τις δύσκολες σχέσεις με την Τουρκία.
Το 2010, μάλιστα, ο Κρις Σπύρου επιχείρησε να τελέσει λειτουργία στην Αγία Σοφία, όμως το εγχείρημα έμεινε στα χαρτιά. Η ειδησεογραφία εκείνη την εποχή ανέφερε ότι ο κ. Σπύρου δήλωσε από την Αλεξανδρούπολη ότι έλαβε από τις τουρκικές αρχές έγγραφο το οποίο είχε σχεδόν απαγορευτικό χαρακτήρα για την είσοδό του στην Τουρκία (χαρακτηριζόταν προκλητική η δραστηριότητά του). Τότε, 17 Σεπτεμβρίου 2010, είχε ακουστεί το όνομα του Θ. Μπακόλα – τουρκική εφημερίδα ανέφερε ότι σε δήλωσή του προς την εφημερίδα ο σύμβουλος του Σπύρου Αθ. Μπακόλας είπε πως το εν λόγω έγγραφο ήταν επιστολή του πρεσβευτή της Τουρκίας στην Αθήνα Χασάν Γκιογούς.
Κατά καιρούς έχει δεχτεί επιθέσεις ως πρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης (πρόεδρος από το 1994) για δραστηριότητες που συνδέονται και με την εκπαιδευτική πολιτική του ινστιτούτου. Το 2009 είχε προκληθεί μεγάλη συζήτηση στην Ελλάδα με αφορμή μια ερώτηση τριών βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (Τάσου Κουράκη, Περικλή Κοροβέση και Γρηγόρη Ψαριανού) προς τον υπουργό Παιδείας και τον υπουργό Ανάπτυξης επί ΝΔ. Αφορούσε τα κέντρα ελευθέρων σπουδών που έκαναν συμφωνίες με πανεπιστήμια του εξωτερικού για να αποκτήσουν κύρος τα πτυχία τους. Κατήγγειλαν μάλιστα προσπάθειες διαφημιστικής παραπλάνησης για προσέλκυση σπουδαστών. Ανέφεραν μεταξύ άλλων ως παράδειγμα το Hellenic American University των ΗΠΑ, που είχε έδρα το Νιου Χάμσαϊρ και έδινε πανεπιστημιακούς τίτλους.
Σημείωναν ότι η συμμετοχή του Κρις Σπύρου στην ίδρυση του εκπαιδευτηρίου αποσκοπούσε, όπως ανέφεραν στην ερώτησή τους στη Βουλή, στη «δημιουργία και ανάπτυξη ενός Παγκόσμιου Αμερικανικού Πανεπιστημίου με αναγνωρισμένη από τις ΗΠΑ δυνατότητα απονομής πτυχίων και με τις εκπαιδευτικές του εγκαταστάσεις να βρίσκονται στην Αθήνα»…
Λάβρος εμφανίζεται ο Ελληνοαμερικανός κατά του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για το σκοπιανό Μ. Νίμιτς, ενώ έχει κατηγορήσει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη για υποχωρητική διαπραγμάτευση στο ζήτημα του ονόματος