Τι –και γιατί– φοβάται ο Ευάγ. Βενιζέλος;

Τα πολιτικά μας πράγματα, όπως εξελίσσονται σε τούτη την προεκλογική χρονιά, θα σφραγίσουν πιθανώς και την επόμενη. Κατά τούτο, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία οι σημερινές ραγδαίες εξελίξεις. Ας τις δούμε:

Συμφωνία των Πρεσπών, αποχώρηση των ΑΝΕΛ από το κυβερνητικό σχήμα, απίσχνανση των μικρών κομμάτων, μετακινήσεις βουλευτών και, βέβαια, το ενόψει εγχείρημα για τη νέα κεντροαριστερά με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκνευριστήκατε σφόδρα με αυτό το τελευταίο. «Τα πήρατε στο κρανίο» που θα έλεγαν οι πιτσιρικάδες. Και σας θυμίζω τι είπατε προσφάτως στη Βουλή:

«Ηθελε (σ.σ.: ο Τσίπρας) να χρησιμοποιήσει εξαρχής το ζήτημα του ονόματος (Μακεδονία) ως εργαλείο για τη μετατόπισή του από την αδερφική συνεργασία με τον Καμμένο –που έγινε, υποτίθεται, σε αντιμνημονιακή βάση– στο πεδίο της δήθεν κεντροαριστεράς. Ποιας κεντροαριστεράς; Στη βασισμένη σε αποστασία βουλευτών των ΑΝΕΛ και στην κυρία Παπακώστα. Αυτά είναι τα θεμέλια της νέας Αριστεράς του κ. Τσίπρα».

Οσα λέτε για τον Τσίπρα σχετικά με το μακεδονικό θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν δίκη προθέσεων. Ας τ’ αφήσουμε επομένως κι ας δούμε την ουσία του εγχειρήματος. Οι αποστασιοποιηθέντες βουλευτές των ΑΝΕΛ και η Παπακώστα δίνουν το στίγμα κι όχι ο Λιάκος, ο Σταθόπουλος, ο Βαλντέν, ο Αλιβιζάτος, ο Μπίστης, ο Ραγκούσης, ο Δανέλλης κ.ά., οι οποίοι μετέσχον στην εκδήλωση του Μεγάρου Μουσικής για τη συμφωνία των Πρεσπών;

Δικοί σας οι περισσότεροι εξ αυτών –σημιτικοί ειδικότερα– και πιθανοί συμμέτοχοι στο εγχείρημα για τη νέα κεντροαριστερά. Βέβαια, καμία προσπάθεια για νέο φορέα ή για διεύρυνσή του δεν κατορθώνεται με δέλτους επωνύμων. Απαιτείται κοινωνική δυναμική. Αποδείχτηκε περίτρανα με τις αποτυχημένες προσπάθειες για την Ελιά και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Εκτός των προσώπων που προανέφερα, βλέπω και τον Γιώργο Παπανδρέου να κινείται προς την κατεύθυνση αυτή καθώς και πλειάδα στελεχών του ΚΙΝΑΛ που φαίνεται να τείνουν ευήκοον ους ή, τέλος πάντων, να αποκρούουν άνευ ετέρου πιθανή μελλοντική συνεργασία με τη ΝΔ.

Κομβικό σημείο αυτό: Εσείς τι θα κάνετε αν η ΝΔ χρειαστεί να συγκυβερνήσει με μικρότερο κόμμα; Εσείς, ο Λοβέρδος, ο Μανιάτης, ο Κωνσταντινόπουλος και αρκετοί άλλοι που ακούτε ΣΥΡΙΖΑ και βγαίνετε από τα ρούχα σας. Δεν εξετάζω αν έχετε δίκιο ή άδικο. Απάντηση ζητώ για τις μελλοντικές συνεργασίες και τον τρόπο νομιμοποίησής τους.

Θα εμμείνετε στα περί αντιευρωπαϊκού ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή που σύμπασα η Ευρώπη αναγνωρίζει τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του και τον πριμοδοτεί ποικιλοτρόπως; Και το κυριότερο: πρώτοι οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες ομνύουν στον Τσίπρα και επιθυμούν μια μακρόπνοη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι δεν είναι;

Μια στάση εδώ. Δεν είναι βέβαιο ότι ο λεγόμενος αριστερός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενθουσιασμένος με την προοπτική αυτή. Δηλαδή με τη βαθμιαία μετατροπή του κυβερνώντος κόμματος σε φορέα της κλασικής, έστω αριστερόστροφης, σοσιαλδημοκρατίας.

Ομως οι αντιδράσεις του πυρήνα αυτού θα εξαρτηθούν από την εκλογική επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν κατακτήσει υψηλό ποσοστό, ο Τσίπρας θα είναι απόλυτος κυρίαρχος στον χώρο του. Και σε συνάρτηση με ενδεχόμενη καχεκτική επίδοση του ΚΙΝΑΛ, αναπόφευκτα θα αναδειχθεί και ηγέτης του ευρέος χώρου της κεντροαριστεράς. Λογικό συμπέρασμα, νομίζω…

Να μη σας κουράζω: Δεν ξέρω αν θα έχει εκλογική επίπτωση στον ΣΥΡΙΖΑ το μακεδονικό (δεν το αποκλείω). Αυτό που βλέπω είναι ότι οι μεγάλες δυσκολίες εντοπίζονται κυρίως στον χώρο σας. Δεν ξεχνάτε ότι το 2020 υπάρχει εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και η πιθανότητα νέων εκλογών με απλή αναλογική.

Γι’ αυτό λέω ότι τα σημερινά (νέα κεντροαριστερά, εκλογές κ.λπ.) προϊδεάζουν για νέες εξελίξεις στο μέλλον. Σίγουρα ενδιαφέρουσες…

Με υψηλό εκλογικό ποσοστό, σε συνάρτηση με πιθανή καχεκτική επίδοση του ΚΙΝΑΛ, ο Τσίπρας θα αναδειχτεί ηγέτης της κεντροαριστεράς