Το νερό είναι στο χέρι σου!
Η Θεσσαλονίκη είναι μια από τις πόλεις που δίνουν μακροχρόνιο αγώνα για να παραμείνει το νερό δημόσιο αγαθό
Το νερό είναι διάφανο. Ξεπλένει τα κομματικά χρώματα και ενώνει τους ανθρώπους. Ετσι με αυτή την καθαρότητα και τη διαφάνεια οφείλουμε να το κρατήσουμε, ένα κοινό αγαθό για όλους μας σ’ έναν πλανήτη γεμάτο ανοιχτές πληγές.
Αλήθεια, πόσο ύπουλα μπήκε στη ζωή μας το πλαστικό μπουκαλάκι με το νερό; Ενα μπουκάλι που ίσως έμεινε έκθετο στον ήλιο, που δεν ξέρουμε την ποιότητα του νερού που περιέχει και τελικά θα προστεθεί στους τόνους πλαστικού που έχει να διαχειριστεί το περιβάλλον μας. Δυστυχώς ο κόσμος πίστεψε ότι αυτό είναι το καθαρό νερό και όχι το νερό της βρύσης... Το σίγουρο είναι ότι οι εταιρείες κατάφεραν να περάσουν στη συνείδησή μας ότι το νερό είναι εμπόρευμα. Πόσο εύκολα αφήσαμε πίσω μας τον πολιτισμό που σηματοδοτεί η κανάτα με το φρέσκο νερό! Ειδικά η νέα γενιά θεωρεί το πλαστικό μπουκάλι προέκταση του χεριού της. Εχουμε πρόβλημα όταν στα έδρανα της Βουλής φιγουράρουν τα πλαστικά μπουκάλια νερό και τα βλέπει όλη η Ελλάδα. Δεν θα έπρεπε οι «πρώτοι» των πολιτών να διαμορφώσουν συνείδηση; Πού είναι οι δημόσιες βρύσες τουλάχιστον σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη που έχει παράδοση με το νερό και το υγρό στοιχείο; Μια πόλη που εδώ και χρόνια δίνει αγώνα για να κρατήσει τον δημόσιο χαρακτήρα του νερού αντιδρώντας στην πώληση περαιτέρω ποσοστού μετοχών της ΕΥΑΘ από το ΤΑΙΠΕΔ;
ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΤΩΝ ΜΠΛΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ
Η Θεσσαλονίκη έχει καταγραφεί στον διεθνή χάρτη ανάμεσα στις πόλεις που έδωσαν αγώνα για το νερό ως δημόσιο αγαθό όπως το Βερολίνο, το Παρίσι, η Νίκαια. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Blue Communities, ένας διεθνής φορέας από τον Καναδά που δουλεύει διεθνώς για την προστασία του δημόσιου χαρακτήρα και την ποιότητα του νερού, εμπιστεύτηκε τη Θεσσαλονίκη και ενέταξε το 2018 τον Δήμο Θεσσαλονίκης στις κοινότητές του. Τρεις είναι οι δεσμεύσεις που αποδέχεται ένας οργανισμός για να ενταχθεί: αναγνώριση του νερού ως ανθρώπινου δικαιώματος, προώθηση του νερού της βρύσης σε δημόσια κτίρια και εκδηλώσεις και εν γένει υποστήριξη της δημόσιας διαχείρισης του νερού και της αποχέτευσης. Τι έγινε από όλα αυτά; Από όσο γνωρίζω, τίποτε. Εγραφε τότε η ανακοίνωση του δήμου: «Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ως μέλος
του Δικτύου των Μπλε Κοινοτήτων προτίθεται να υιοθετήσει, με βάση τις τρεις βασικές αρχές του Δικτύου, δράσεις οι οποίες θα διασφαλίζουν ότι το νερό – ως αγαθό ζωτικής σημασίας– θα διατίθεται σε όλους σε προσιτή τιμή και θα θέτουν παράλληλα στόχο τη σταδιακή κατάργηση της πώλησης και διάθεσης εμφιαλωμένου νερού στα δημοτικά κτίρια, εγκαταστάσεις και δομές, καθώς και στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που διοργανώνει». Να τονιστεί εδώ ότι η ΕΥΑΘ είναι η πρώτη εταιρεία ύδρευσης που εντάχθηκε στις Μπλε Κοινότητες το 2016 και μάλιστα ως πρέσβειρα, άρα έχει τη δυνατότητα να εντάξει και άλλους φορείς σε αυτές. Ανάμεσα στα μέλη του φορέα συγκαταλέγονται το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η πόλη και το Πανεπιστήμιο του St. Gallen, η Βέρνη, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο. Ιδού λοιπόν ένα πεδίο που αυτοδιοίκηση και ενεργοί πολίτες μπορούν να συνεργαστούν. Για όσους γνωρίζουν, η ένταξη της Θεσσαλονίκης στις Μπλε Κοινότητες έγινε με πρωτοβουλία του συντονιστικού πολιτών SOSτε το NEPO.
Η καμπάνια
«Ε, όχι και το νερό! 100 δράσεις για το νερό»
έχει στόχο τη συνταγματική κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα του νερού, την ενημέρωση και δραστηριοποίηση
των πολιτών
ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Πρωτοφανές υπήρξε για τα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα της χώρας το δημοψήφισμα του 2014 που οργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη από το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΥΑΘ, κινήματα για την υπεράσπιση του νερού, ακτιβιστές και πολίτες σε συνεργασία με τον δήμο και την Περιφερειακή Ενωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας. Παρά την απειλητική αντίδραση της πολιτείας, η Θεσσαλονίκη δήλωσε δυναμικά την αντίθεσή της στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, με το 98% των συμμετεχόντων πολιτών να ψηφίζει υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα του νερού. Από τότε πολλά άλλαξαν: κυβερνήσεις, μνημόνια, κρίση, ΤΑΙΠΕΔ, Υπερταμείο...
Το 2015 το συντονιστικό πολιτών SOSτε το NEPO συγκάλεσε διεθνή συνάντηση των κινημάτων του νερού και προχώρησε σε συζητήσεις με αυτοδιοίκηση και πολιτικούς, ενώ το 2016 διοργάνωσε τη συζήτηση «Το νερό στο σύνταγμα» και προώθησε τις Blue Communities. Τον Δεκέμβριο του 2017 τα μέλη του ξαναπιάνουν το νήμα πιστεύοντας ότι η πόλη δεν μπορεί να απεμπολήσει όσα με κόπο κέρδισε και ξεκινούν το 2018 την καμπάνια «Ε, όχι και το νερό! 100 δράσεις για το νερό» μαζί με το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΥΑΘ, την περιβαλλοντική οργάνωση Καλλιστώ, τους Water Warriors, σε συνεργασία με την ΠΕΔΚΜ, με στόχο τη συνταγματική κατοχύρωση του νερού ως δημόσιου αγαθού, την ενημέρωση και δραστηριοποίηση των πολιτών. Βασικό εργαλείο αποτελεί το κατατοπιστικό ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου «Μέχρι την τελευταία σταγόνα» που προβλήθηκε στους έντεκα δήμους που συμμετείχαν στο δημοψήφισμα. Με τον τίτλο «Το νερό είναι στο χέρι σου!» η καμπάνια «Ε, όχι και το νερό!» διοργάνωσε σε συνεργασία με την ΠΕΔΚΜ διαγωνισμό διηγήματος με θέμα τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού και η ανταπόκριση υπήρξε θερμή καθώς γράφτηκαν 240 διηγήματα.
Από νομικής άποψης το σωματείο της ΕΥΑΘ προσέφυγε μαζί με πολίτες στο Συμβούλιο της Επικρατείας και άσκησαν αίτηση ακύρωσης κατά της μεταβίβασης των μετοχών στο Υπερταμείο. Η αίτηση δικάστηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018. Η απόφαση αναμένεται…
Η πόλη έχει μνήμη και οι πολίτες θα σταθούν απέναντι σε όποιον θελήσει να πουλήσει το νερό γιατί το νερό ενώνει.