Με την ίδια αποτυχημένη συνταγή επιδιώκει διαφορετικό αποτέλεσμα

Το εάν θα πάει σε εκλογές με το φωτοστέφανο του αρχιστράτηγου της νίκης εφόσον στο υγειονομικό πεδίο τα πράγματα πάνε καλά ή εάν θα συνεχίσει είναι ανοικτό. Το σενάριο των πρόωρων εκλογών δεν έφυγε ποτέ από το τραπέζι και το δέλεαρ της ανανέωσης της θητείας με λυμένα τα χέρια είναι ισχυρό. Επειτα από μια παρατεταμένη οικονομική κρίση θα υπάρξουν αναπόφευκτα κοινωνική δυσαρέσκεια και πολιτικό κόστος. Ο αντίλογος είναι ότι έχει μπροστά του μια τριετία με αυτοδυναμία. Επιπλέον ότι μια χώρα σε κρίση δύσκολα την οδηγείς σε διπλές εκλογές.

Ο,τι κι αν επιλέξει, θα συνεχίσει την ίδια πορεία: καταστολή, επικοινωνία και νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Το ανησυχητικό είναι ότι προτού καν υπάρξει υποψία κορονοϊού στο τελευταίο τρίμηνο του 2019 η οικονομία είχε εμφανίσει κάμψη, ενώ και το πρώτο δίμηνο του 2020 –πάλι προ κορονοϊού– ο κρατικός προϋπολογισμός εμφάνισε πρωτογενές έλλειμμα 383 εκατ. ευρώ έναντι πλεονάσματος 832 εκατ. ευρώ πέρυσι. Είναι βέβαιο

ότι ο Χρήστος Σταϊκούρας και ο Θόδωρος Σκυλακάκης θα έχουν πολλές εξηγήσεις που όμως δεν αναιρούν την πραγματικότητα. Εν ολίγοις το μοντέλο του κ. Μητσοτάκη στην οικονομία (μεταρρυθμίσεις για προσέλκυση επενδύσεων και ανάπτυξη) είχε αποτύχει και προτού ενσκήψει η επιδημία. Θα περίμενε κανείς από μια έξυπνη ηγεσία να το αντιληφθεί και να αξιοποιήσει το νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται στην ΕΕ για να διεκδικήσει περισσότερο δημοσιονομικό χώρο, χρήμα και έναν βαθμό ελευθερίας και να σχεδιάσει μια διαφορετική πολιτική με βασικό τον ρόλο του κράτους στην ενίσχυση των χαμηλότερων στρωμάτων που τονώνουν αμέσως την κατανάλωση. Στην πορεία ίσως το κάνει, αφού ο κ. Μητσοτάκης διαθέτει ένστικτο πολιτικής επιβίωσης. Προς το παρόν όμως δείχνει ότι με την ίδια αποτυχημένη συνταγή που του απέδωσε αρνητικά αποτελέσματα σε καλές συνθήκες το πρώτο οκτάμηνο της διακυβέρνησής του θα επιδιώξει θετικό αποτέλεσμα σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες. Η ιδεοληψία δύσκολα ξεπερνιέται.