Επέλαση αυταρχισμού πριν από τη λαίλαπα
Ηκυβέρνηση αιφνιδιαστικά φέρνει εν μέσω θέρους ένα νομοθετικό έκτρωμα χουντικής κοπής με κατάφωρα αντισυνταγματικές και αντιδημοκρατικές προβλέψεις για τον περιορισμό των δημόσιων συναθροίσεων. Η αλήθεια είναι πως η ΝΔ μάς έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους πρακτικές, μιας και μόλις ανέλαβε πέρυσι το καλοκαίρι τη διακυβέρνηση προσπάθησε να κάνει κάτι αντίστοιχο με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Οπως τότε έτσι και σήμερα ο στόχος τους είναι διττός: πρώτον, να πιάσουν το κίνημα «στον ύπνο» και, δεύτερον, να δημιουργήσουν τις συνθήκες που θα τους επιτρέψουν να καταπνίξουν μελλοντικά τις όποιες φωνές αντίστασης στα σχέδιά τους.
Είναι προφανές ότι η ΝΔ προετοιμάζεται για τις βάρβαρες πολιτικές που θα εφαρμόσει ώστε να
πετύχει από του χρόνου τα πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία δεσμεύτηκε ήδη ο κ. Σταϊκούρας στο Eurogroup της 11ης Ιουνίου. Αλλωστε και άλλες κυβερνητικές ενέργειες συνηγορούν σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Τόσο οι «αγορές εικοσαετίας» για χημικά και εξοπλισμούς της ΕΛΑΣ όσο και η προληπτική καταστολή σε πλατείες και αλλού, ακόμη και η αύξηση των παραβόλων για προσφυγές και διεκδικήσεις, όλα προδιαγράφουν μια εποχή πιο σκληρή και από τα πρώτα μνημονιακά χρόνια.
Ομως η κυβέρνηση κάνει λάθος νομίζοντας πως με αυτή την προετοιμασία και τον πακτωλό χρημάτων στα φιλικά της Μέσα θα μπορέσει να ανακόψει τη λαϊκή οργή και τις αντιδράσεις στη συνέχιση και εντατικοποίηση της βαρβαρότητας. Οσα χουντικά νομοθετικά διατάγματα κι αν ξεθάψει και μεταφράσει στη δημοτική «εκσυγχρονίζοντάς τα», όσα δακρυγόνα κι αν αγοράσει, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορέσει να εμποδίσει έναν λαό που δέκα χρόνια τώρα χειμάζεται από πολιτικές λιτότητας να προσπαθήσει να αναχαιτίσει μια νέα δεκαετία ερημοποίησης.
Είναι βέβαια πραγματικά αποκρουστικό να βλέπεις τον δήθεν φιλελεύθερο κ. Μητσοτάκη να υιοθετεί τακτικές Ορμπάν για να διασώσει τα συμφέροντα της ολιγαρχίας. Ούτε τα προσχήματα δεν τηρούνται πλέον, με τους λεγόμενους «εκσυγχρονιστές» συνταγματολόγους –αυτούς δηλαδή που θεωρούσαν και τα μνημόνια συνταγματικά– να δίνουν το πράσινο φως της συνταγματικότητας τέτοιων περιορισμών των δικαιωμάτων.
Αλλά το κυριότερο είναι η επικινδυνότητα διατάξεων όπως αυτές για τη δήθεν πρόληψη της βίας (τα όργανα της τάξης θα προλαμβάνουν –άκουσον άκουσον– ακόμη και τη «ριζοσπαστικοποίηση» της κοινωνίας) και το γεγονός ότι για να διαμαρτυρηθείς κατά της εκτελεστικής
εξουσίας θα πρέπει πρώτα να πάρεις την άδειά της! Οσο και των προβλέψεων που αφήνουν ουσιαστικά στη διακριτική ευχέρεια της ΕΛΑΣ τη διάλυση ή την απαγόρευση συγκεντρώσεων, τη θέσπιση ιδιώνυμων αδικημάτων, την εξατομίκευση της ευθύνης για συλλογική διαμαρτυρία, την καταστολή προθέσεων και όχι πράξεων. Ολα αυτά παραπέμπουν ευθέως σε άλλα καθεστώτα.
Οπως ακριβώς και η ευρύτερη προσπάθεια ποινικοποίησης των αντιδράσεων μέσα και από το κλίμα των ΜΜΕ, τα οποία βρήκαν ευκαιρία για υπερπαραγωγή κοινωνικού αυτοματισμού, λες και η κυκλοφορία περιορίζεται μόνο από τις πορείες και όχι από τον «περίπατο» του κ. δημάρχου. Λες και το πρόβλημα των καταστηματαρχών είναι οι συγκεντρώσεις και όχι ότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να ψωνίσει. Λες και για τη χρεοδουλοπαροικία ευθύνεται η αντίσταση και όχι το «ναι σε όλα».