Στα βήματα της μουσικής
Είμαι ο…
Στάθης Παπαγεωργίου.
Παίζω…
Κιθάρα, με κέρδισε από παιδί. Στην πορεία όμως με κέρδισε το τραγούδι.
Η σχέση μου με το τραγούδι…
Ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Συγγενείς και φίλοι μού αναφέρουν περιστατικά από όταν ήμουν τριών χρόνων και ζητούσα το μικρόφωνο από τραγουδιστές σε εκδηλώσεις και γάμους για να τραγουδήσω σουξέ της εποχής, όπως «Οι ωραίοι έχουν χρέη»!
Η πιο σημαντική επαγγελματική μου στιγμή μέχρι σήμερα…
Η συμμετοχή μου στο Φεστιβάλ Νεολαίας της ΚΝΕ του 2015 στο Μπαρουτάδικο με τον Μίλτο Πασχαλίδη και τη Μιρέλα Πάχου. Κυρίως γιατί θυμάμαι έντονα πολύ νέο κόσμο συγκεντρωμένο, χαρούμενη διάθεση και να τραγουδάμε όλοι μαζί μέσα στη δροσιά του καλοκαιριού.
Αγαπώ…
Τα καθαρά μάτια, την αφοπλιστική ειλικρίνεια, την ευθύτητα και την απλότητα. Αγαπώ ιδιαίτερα τους αγωνιστές της καθημερινότητας που δεν λυγίζουν και προχωράνε.
Σιχαίνομαι…
Τις στιγμές που μένω στατικός, χωρίς να εξελίσσομαι και να βελτιώνομαι. Δεν αντέχω την αδικία και τις μικρότητες. Είναι πολύ μεγάλος ο πλανήτης για να μένουμε σε μικρά κουτιά.
Καλλιτέχνης-είδωλο…
Σταύρος Ξαρχάκος και Μάνος Χατζιδάκις.
Αγαπημένοι στίχοι…
«Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο και κάποιο στίχο που σου μοιάζει, κοιτάζω έξω και
χαράζει. Εγινε το αύριο πάλι χτες» («Βυθός», Αλκίνοος Ιωαννίδης).
Τραγούδι που δεν ανήκει στο στιλ που τραγουδάω αλλά θα ήθελα να το τραγουδάω…
«O mio babbino caro» του Πουτσίνι.
Η μουσική…
Είναι σαν ένα αγαπημένο πρόσωπο που σου ψιθυρίζει ό,τι αγαπάς, ό,τι σου λείπει και ό,τι έχεις ξεχάσει και σου το φέρνει ξανά στο παρόν.
Εάν δεν ήμουν τραγουδιστής…
Θα μου άρεσε πολύ να είχα φτιάξει έναν όμορφο χώρο όπου θα μαζεύεται κόσμος, θα δοκιμάζει ωραίες γεύσεις και κυρίως θα γελάει με την παρέα του.
Η πολιτική…
Ως θεσμός είναι υγιέστατος και απαραίτητος για το κοινωνικό σύνολο ως τρόπος έκφρασης και διεκδίκησης των αιτημάτων της κοινωνίας. Οι περισσότεροι πολιτικοί, βέβαια, δεν μας πείθουν ότι αυτός είναι ο στόχος τους.
Η θρησκεία…
Είναι παρεξηγημένη έννοια, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα ο όρος γιατί μας βάζει σε καλούπια. Για όσους πιστεύουν, όπως εγώ, η θρησκεία είναι ομολογία, αποκάλυψη και ζωντανή σχέση με τον Θεό. Η πίστη είναι υπερβατική έννοια και προσωπική για τον καθένα μας και πρέπει να αντιμετωπίζεται όταν συναντιέται με αγάπη και σεβασμό στην ελευθερία που δικαιωματικά πρέπει να απολαμβάνει κάθε άνθρωπος, είτε πιστεύει είτε όχι.
Το νέο μου τραγούδι…
«Δέκα βήματα»: κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Panik Records. Είναι ένα ρομαντικό, νοσταλγικό ταγκό σε μουσική και στίχους της Μαρίας Καμπούρη και ενορχήστρωση των Ammos.