Στο στόχαστρο κάθε αμφισβήτηση
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης ενάντια στις διαδηλώσεις είναι κατάπτυστο και απαράδεκτο. Οχι μόνο βάζει στο στόχαστρο το δικαίωμα του λαού να διεκδικεί (για το οποίο χύθηκαν ποτάμια αίματος), αλλά έρχεται να ποινικοποιήσει και την ίδια την αμφισβήτηση, τη δράση ενάντια στο σημερινό βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα.
Πέραν του ότι αποτελεί κακή απομίμηση χουντικών διαταγμάτων, εισάγει πιο σύγχρονους και πολύ πιο επικίνδυνους μηχανισμούς τρομοκράτησης και καταστολής, αφού ο πυρήνας του στοχεύει την κάθε ριζοσπαστική, προοδευτική ιδεολογία και πράξη. Πρόκειται δηλαδή για έναν σύγχρονο ιδεολογικό, κατασταλτικό και χαφιεδίστικο μηχανισμό χειραγώγησης που θα παρεμβαίνει από τα σχολεία μέχρι τα πανεπιστήμια, παντού.
Στόχος η συκοφάντηση, η ποινικοποίηση, η λήψη προληπτικών μέτρων για όποιον αντιστέκεται, παλεύει, αμφισβητεί, σηκώνει το ανάστημά του και συγκρούεται με τη σημερινή δικτατορία του κεφαλαίου. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο πλαίσιο της στρατηγικής των κεφαλαίου – ΕΕ – κυβερνήσεων που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, αφού η ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής ιδεολογίας και πράξης αποτελεί επίσημη πολιτική της ΕΕ.
Εξάλλου προ εξαμήνου στην ετήσια έκθεσή της η ΕΕ για πρώτη φορά ρητά και επίσημα κατέγραφε ως κίνδυνο για την ασφάλεια της ΕΕ τις λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Εκθεση την οποία υπερψήφισαν η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε λευκό.
Και ακριβώς η στρατηγική ΕΕ – κυβερνήσεων υπέρ του κεφαλαίου, την οποία όλα τα άλλα κόμματα στη χώρα μας υπηρετούν, προϋποθέτει πέραν από τις αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές και μέτρα αυταρχισμού, καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας προκειμένου να υλοποιείται.
Μέτρα που προώθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), ενώ η σημερινή της ΝΔ προχωρά παραπέρα ώστε να στηριχτεί η επίθεση του κεφαλαίου σε βάρος των εργατικών – λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Να γιατί μέσω του νομοσχεδίου επιδιώκεται η συκοφάντηση συλλήβδην των λαϊκών αγώνων, τίθεται υπό απαγόρευση ή περιορισμό κάθε κινητοποίηση του λαού μέσα από διατάξεις-λάστιχο, αφού η συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις εμφανίζεται ως κάτι δυνάμει εγκληματικό και επικίνδυνο.
Μάλιστα η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης περί «προστασίας του δικαιώματος του συνέρχεσθαι» ή ότι στόχος είναι οι «μπαχαλάκηδες» και όχι οι οργανωμένες περιφρουρημένες διαδηλώσεις, πέραν της σκόπιμης προσπάθειας παραπλάνησης του λαού, φτάνει στα όρια της προβοκάτσιας. Γιατί το νομοσχέδιο
στοχεύει ακριβώς στις μαζικές, ταξικές και περιφρουρημένες διαδηλώσεις. Αυτές δηλαδή που το περιεχόμενό τους δεν βολεύει το σύστημα. Αντίθετα, οι άλλες που δεν απασχολούν στα σοβαρά τον κρατικό μηχανισμό αξιοποιούνται για να συκοφαντείται συλλήβδην το ταξικό εργατικό κίνημα.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζει το νομοσχέδιο ως προϊόν της ακροδεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της ΝΔ. Αλήθεια, ξέχασε ο ΣΥΡΙΖΑ τα δικά του ιδιώνυμα; Ή μήπως ως κυβέρνηση κατάργησε τον τρομονόμο; Ή ξέχασε ότι δεν ακύρωσε τους χουντικούς νόμους και τα βασιλικά διατάγματα για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, οι διατάξεις των οποίων ταυτίζονται με τη «δημοκρατική» ΕΕ;
Το ότι όχι μόνο διατήρησε αλλά επέκτεινε το κατασταλτικό πλαίσιο, ανοίγοντας τον δρόμο για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος; Ας μην παριστάνει λοιπόν την αθώα περιστερά.