Στα δεσμά της ανισότητας
Ο ρόλος των εργαζομένων, του δημοσίου και το ειδικό βάρος των επενδύσεων ενόψει μιας νέας κρίσης
Η αύξηση της παραγωγικότητας θα έρθει μόνο μέσω στοχευμένων επενδύσεων σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές και η τεχνολογία
Ολο και πιο σκοτεινά είναι τα ερευνητικά ευρήματα για τις προοπτικές της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα. Το τελευταίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων του ΙΝΕ ΓΣΕΕ (Ιούλιος 2020) αποκαλύπτει τη μεγάλη έκταση και ένταση των επιπτώσεων της κρίσης και στην απασχόληση.
Μάλιστα οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η μείωση της απασχόλησης, η αύξηση των επισφαλών μορφών εργασίας και η μείωση των αμοιβών θα λειτουργήσουν ως μηχανισμοί μετασχηματισμού της υγειονομικής κρίσης «σε ενδογενή υφεσιακή διαδικασία, επιμηκύνοντας το διττό σοκ προσφοράς και ζήτησης που προκάλεσε το lockdown». Και πάλι το ζητούμενο είναι οι στόχοι ενός μοντέλου ανάπτυξης της χώρας που να μην παράγει ανισότητες και αποκλεισμούς.
Σήμερα για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας γράφουν στο Documento δύο οικονομολόγοι με διαφορετική οπτική, ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Σταύρος Μαυρουδέας και ο αναπληρωτής καθηγητής Οικονομικών στο Middlesex University London Γιάννης Θ. Μπουρνάκης.
Το ζήτημα των επενδύσεων και ο ρόλος του δημόσιου τομέα στον
αναπτυξιακό σχεδιασμό της χώρας κατά τη μεταμνημονιακή εποχή τίθενται στο μικροσκόπιο του Γ. Μπουρνάκη ως κρίσιμοι παράγοντες με προεκτάσεις και σε θέματα ανεργίας και όγκου της ζήτησης. Ο Γ. Μπουρνάκης επισημαίνει ότι ο ρόλος του κράτους σε μεταπτωχευμένες οικονομίες «δεν μπορεί να είναι απλώς διεκπεραιωτικός, αλλά βαθιά στρατηγικός». Και συμπληρώνει: «Το ζητούμενο λοιπόν είναι η οριοθέτηση προτεραιοτήτων και η υλοποίηση έργων με υψηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομική δραστηριότητα».
Από την πλευρά του ο Στ. Μαυρουδέας εξηγεί ότι το πάγιο κεφάλαιο της ελληνικής οικονομίας μειώνεται συνεχώς για εννέα έτη κι έτσι ήδη από τα τέλη του 2019 φάνηκαν σημάδια επιβράδυνσης. Επίσης προβλέπει συρρίκνωση του ΑΕΠ το 2020 πολύ υψηλότερη από το 10% και θεωρεί ότι η ΕΕ θα λάβει μέτρα για συμμάζεμα των δημοσιονομικών ισοζυγίων – πιο έντονο το πρόβλημα στην Ελλάδα, που είναι οικονομία υπηρεσιών και με δεδομένο ότι ο λόγος χρέους/ ΑΕΠ θα ξεπεράσει το 200%.
Και καταλήγει: «Η ελληνική οικονομία και κοινωνία μπαίνει σε μια νέα περίοδο πόνου και κοινωνικής αναταραχής. Για τη μεγάλη εργαζόμενη πλειονότητα της χώρας ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος είναι η απεμπλοκή από τα δεσμά των συστημικών κομμάτων, της ελληνικής ολιγαρχίας και των ξένων πατρώνων και η ανοικοδόμηση της χώρας με βάση τις λαϊκές ανάγκες».
Η συρρίκνωση θα είναι πολύ υψηλότερη από το 10%, αλλά η κυβέρνηση κάνει μασάζ στους αριθμούς για να αποφύγει τον ζημιογόνο διψήφιο αριθμό