B.D. Foxmoor

«Δεν ανέχομαι να βολτάρει η ραγιάδικη καυλάντα», «Οποιος εκ περισσού σκέπτεται εκ περισσού υπάρχει» και άλλοι αφορισμοί σε low bap ρυθμό

ΟΜιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor) των Active Member απάντησε τις ερωτήσεις του Documento από το απάγκιο του στην Ξηρονομή Βοιωτίας με αφορμή το λάιβ που έρχεται τις επόμενες μέρες στην Αθήνα (18/7). Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού οι Active Member σκάρωσαν κομμάτια, μοιράστηκαν σκέψεις, φώναξαν «εδώ είναι Δίστομο» για να τιμήσουν τους νεκρούς του και μας υπενθύμισαν ότι ζούμε ξανά στον καιρό του αλλόκοτου φόβου. Οι «αιμοπότες μάς θέλουν σιωπηλούς», αλλά οι Active Member δεν σκοπεύουν να αφήσουν πολύ χώρο σε βολικούς και βολεμένους.

Ας ξεκινήσουμε από τα λάιβ με αφορμή τη συμπλήρωση των 1.000 ζωντανών εμφανίσεων του γκρουπ. Ποιες είναι οι σκέψεις σας γι’ αυτά τα λάιβ που διεξάγονται σε αυτή την ιδιότυπη συγκυρία και τι κομμάτια σας θα ακουστούν; Τα παλιά εμβληματικά που καθιέρωσαν τους Αctive Member ως συγκρότημα ή δίνετε χώρο και σε σκαρώματα των τελευταίων χρόνων;

Θεωρώ ότι εργαλειοποιείται η κατάσταση των τελευταίων μηνών και από τους «τελευταίους» των πολιτιστικών θεσμών ή δεσμών στη χώρα. Ο χώρος του πολιτισμού (που πιστεύω πως είναι πιο βρόμικος και από το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών παγκοσμίως) σε αυτούς τους διάτρητους καιρούς έχει συμβάλει ώστε η ζωή μας από «μεγάλο καλό και πρώτο» που έλεγε ο Σολωμός να είναι ένα ανακαινισμένο γκουλάγκ όπου τελετουργούν το χάος οι εικονοφάγοι. Εμείς κλείνουμε τη μύτη και πίνουμε το καταπότι απλά για να τους τη σπάσουμε.

Οι καλοκαιρινές συναυλίες και λάιβ όπως τα δικά σας σημαίνουν σμίξιμο, πλησίασμα και μοίρασμα ανάμεσα στους ανθρώπους που γυρεύουν τόπους συλλογικούς. Θα μπορέσουν να «αναπνεύσουν» οι εκδηλώσεις αυτού του είδους σε ένα πλαίσιο που εδραιώνει όλο και περισσότερο κοινωνικό έλεγχο και πειθάρχηση;

Αυτά που θα γίνουν δεν είναι από τις γιορτές που έχουμε μάθει να σκαρώνουμε, αλλά δεν θα τους χαρίσουμε ούτε αυτό το μικρό μέρος της νιόβγαλτης παρωδίας που μας αναλογεί. Ολα γίνονται εν γνώσει μας.

Φέτος συμπληρώνετε 28 χρόνια στη low bap μουσική σκηνή. Πώς έχει γράψει μέσα σας αυτός ο απολογισμός; Σε τι χρωστάτε λύπες και χαρές;

Εγώ προσωπικά τα χρωστάω όλα στη βιάση μου που πάντα διάλεγε για μένα. Δεν έχουμε κάνει μέσα μας απολογισμό ακόμη γιατί δεν έχουμε πάψει να είμαστε ενεργοί. Η νοσταλγία σκοτώνει την ομορφιά από το παρελθόν και ξεβράζει τη δυστυχία. Εγώ δεν θα ’θελα ποτέ να προλάβω να κάνω απολογισμό. Ηταν ήδη οδυνηρό αυτό που μου συνέβη, μη ρημάξω κι από μόνος μου ό,τι μου απομένει.

Στο κομμάτι «Ω γλυκύ μου έαρ (σε καραντίνα)» που γράψατε στη διάρκεια του εγκλεισμού για τον κορονοϊό λέτε ότι οι αιμοπότες μάς θέλουν σιωπηλούς απ’ την Αμερική μέχρι την Κίνα. Πιστεύετε ότι ζούμε στην εποχή του φόβου; Θα μπορούσαμε να αναμετρηθούμε μαζί του ατομικά και συλλογικά ή είναι μια άνιση μάχη;

Είναι πάντα μια προσωπική μάχη που όσα πρόσωπα δεν θυσιαστούν θα μπορούν να πουλήσουν την αφήγησή τους. Οποιος εκ περισσού σκέπτεται εκ περισσού υπάρχει.

Ο φόβος προετοίμασε το έδαφος 25 χρόνια τώρα. Ο «διάολος» από δω και πέρα αποκαθιστά τους δικούς του, αυτούς τους αθάνατους μισοπεθαμένους. Η διαφορά μας με δαύτους όλους είναι ότι εμείς ελπίζαμε ότι το καλό πάντα νικάει, ενώ εκείνοι πίστευαν ότι καλό είναι αυτό που νικάει. Αρα δεν υπάρχει καν μάχη.

Πείτε μας λίγα λόγια για τη μουσική ενότητα «Εδώ είναι Δίστομο» που παρουσιάσατε

πρόσφατα χωρίς την παρουσία κοινού. Η Ιστορία ως κομμάτι της συλλογικής μνήμης και αφήγησης ανήκει (και) στο παρόν;

Θα πρότεινα να δείτε στο activememberchannel στο YouTube αυτό το μνημόσυνο, όλα εκεί φωνάζουν από μόνα τους. Από την αρχή αυτής της προσπάθειας ξέραμε ότι θα χαθεί κι αυτή στα φανερά, αλλά κάναμε το χρέος μας. Η Ιστορία όπως γράφεται από τους λιθαράδες της έχει σκοπό να αποφορτίσει όλα τα σημεία μνήμης στον κόσμο. Αυτή η ενότητα έχει σκοπό τη δικαίωση για όλα τα αγδίκιωτα. Υμνεί την εκδίκηση ως μέγιστη ανθρώπινη έκφραση σε κάθε «ανίσχυρη» πλευρά του κόσμου, σε κάθε απόμερη γωνιά της σκέψης. Δεν ανέχομαι πια αυτήν τη μεταφυσική αλαλιά μας ούτε να βολτάρει η ραγιάδικη καυλάντα από τα μέρη που ηχούσαν κάποτε τα σπουδαία.

Τι μήνυμα θα στέλνατε στους ανθρώπους που μάχονται ενάντια στην αστυνομική βία και στον εδραιωμένο συστημικό ρατσισμό στις ΗΠΑ;

Να μην απογίνουν κι οι ίδιοι ρατσιστές.

Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε ότι η πόλη μετατρέπεται σε πεδίο τουριστικοποίησης και «εξευγενισμού» ενώ γίνεται προσπάθεια να εκτοπιστούν οι κοινωνικές αντιστάσεις. Οι δημόσιοι χώροι θα αποτελέσουν, λέτε, πεδίο διεκδίκησης το επόμενο διάστημα;

Ολοι σε αυτή την πόλη μού φαίνεται ότι πάνε προς τα μπρος βαδίζοντας ανάποδα. Οταν λοιπόν βαδίζεις έτσι σε αποφεύγουν κι η δόξα κι η αισχύνη. Δεν είναι Αθήνα αυτό.

Μεγαλώσατε στο Πέραμα. Ποια πρόσωπα, μνήμες και αφηγήσεις κρατάτε μέσα σας όλα αυτά τα χρόνια;

Θα ξαναπώ ότι τώρα πια για μένα είναι το μικρό εκείνο μέρος που φαίνεται ανάμεσα από δυο κυπαρίσσια από τον τάφο του πατέρα μου στη Σουβάλα της Αίγινας (όπου διάλεξε να ζήσει τα τελευταία χρόνια και να θαφτεί ο μαστρο-Σωτήρης, ο καραβομαραγκός από το Πέραμα).

«Η διαφορά μας με δαύτους όλους είναι ότι εμείς ελπίζαμε ότι το καλό πάντα νικάει, ενώ εκείνοι πίστευαν ότι καλό είναι αυτό που νικάει.

Αρα δεν υπάρχει καν μάχη»

Από πού γεννιέται η ποίησή σας σε καιρούς δύσκολους και ταραγμένους;

Μάλλον από τις δυσκολίες μου και την ταραχή μου.

Ποια είναι τα ακούσματα, τα βιβλία και τα ερεθίσματα που σας κράτησαν συντροφιά την περίοδο της καραντίνας;

Ακουγα τα πουλιά εδώ στην όμορφη Ξηρονομή Βοιωτίας που είναι το απάγκιο μου πια. Διάβασα μόνο τα βιβλία του Λυκιαρδόπουλου κι έγραφα τον «Alivas» (μια τριλογία που έχω ξεκινήσει εδώ και καιρό κι επιτρέψτε μου να τη χαρακτηρίσω ως έργο της ρημάδας της ζωής μου). Πολλά τραγούδια σκαρώσαμε, πολλές σκέψεις μοιραστήκαμε κι όπως θα έλεγε κι ο Καραϊσκάκης, «κλάσαμε ένα μάτσο αρχίδια».

Οι σκέψεις σας για το επόμενο διάστημα; Θα συνεχίσει να φυσάει κόντρα ή η κρίση θα γίνει «ευκαιρία» για τους λίγους;

Ευκαιρία: Ουσιαστικό θηλυκού γένους. 01

Ο κατάλληλος καιρός, η ευνοϊκή συγκυρία, η χρονική στιγμή που προσφέρεται για να γίνει κάτι που πρέπει ή θέλουμε να κάνουμε. 02

Η δυνατότητα που παρουσιάζεται σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να γίνει κάτι που πρέπει ή θέλουμε να κάνουμε και είναι δυνατόν να χαθεί αν δεν την εκμεταλλευτούμε· ανοιχτή δυνητικότητα, συνήθως για περιορισμένο 03 χρονικό διάστημα. Η δυνατότητα που παρέχεται σε κάποιον από κάποιον άλλον να πετύχει κάτι που θέλει 04 (ίσες ευκαιρίες για όλους). Κάτι που πωλείται σε πολύ χαμηλή τιμή σχετικά με την πραγματική του αξία.

Λες να ’ναι το 4; Πάντως, Ιαβέρη, όσο και να ψάξεις στις τσέπες μου, δεν έχω ασημικά, έχω μόνο στίχους.