Ακριβέ μου Θάνο

Εξι καλλιτέχνες γράφουν ανακαλώντας στη μνήμη τους στιγμές που έζησαν με τον μεγάλο συνθέτη με αφορμή τη συναυλία-αφιέρωμα «Τους προβολείς στήσε» στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Ρίτα Αντωνοπούλου Τραγουδίστρια

Είναι πολλά τα χρόνια, πολλές οι στιγμές και με δυσκολία μπορώ να διαλέξω. Θα πω για την πρώτη μας ηχογράφηση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2007 με την Καμεράτα. Θυμάμαι να ακούω την ορχήστρα να παίζει το «Αννα, μην κλαις». Κοίταζα τους μουσικούς μέσα από το τζάμι του στούντιο καθισμένη σε μια πολυθρόνα πίσω από τον ηχολήπτη. Ο Θάνος καθόταν σε μια άλλη πολυθρόνα λίγο πιο πέρα. Ξαφνικά συνειδητοποίησα αυτό που μου συνέβαινε. Ημουν στο στούντιο δίπλα στον άνθρωπο που τόσο θαύμαζα από μικρή και η Καμεράτα υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ ηχογραφούσε για να τραγουδήσω

εγώ… τραγούδια που ήταν μέσα στην καρδιά μου χρόνια. Ξέσπασα σε κλάματα. Ζούσα ένα όνειρο. Κάποια στιγμή με είδε ο Θάνος και απλώς ήρθε και με αγκάλιασε χωρίς να μου πει κουβέντα… Ούτε εγώ είπα λέξη. Για μένα ήταν μια ακριβή στιγμή που θα θυμάμαι πάντα. Μέχρι την τελευταία στιγμή τού μιλούσα στον πληθυντικό, δεν κατάφερα ποτέ να τον αποκαλέσω «Θάνο», όπως κάνω σε αυτό το κείμενο… Κι όμως ο άνθρωπος αυτός είναι ο μαέστρος, ο συνεργάτης, ο Μικρούτσικος, ο δάσκαλος, ο εμπνευστής, ο συνοδοιπόρος, ο πατέρας, ο φίλος… ο Θάνος όλων. Αρχηγός και πανταχού παρών.

Χρήστος Θηβαίος Τραγουδιστής

Η πιο δυνατή στιγμή με τον Θάνο ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2000, όταν αρχίσαμε τις πρόβες για τις δύο μεγάλες συναυλίες για τα 30 του χρόνια στο ελληνικό τραγούδι. Στο πρώτο μέρος τραγουδούσα εγώ, στο δεύτερο η Χάρις Αλεξίου – λίγο πριν από τις τελικές πρόβες μού έδωσε μια κασέτα που έγραφε πάνω «Ο Αμλετ της σελήνης». Από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι, γιατί για εμένα δεν υπήρξε μόνο μια δυνατή στιγμή με τον Θάνο, ήταν ταξίδι ολόκληρο το οποίο κατέληξε σε διάφορες συναυλίες στις οποίες μου εμπιστεύτηκε τις ερμηνείες του «Σταυρού

του νότου» και των «Γραμμών των οριζόντων», καινούργια τραγούδια όπως το «Δεν είμαι άλλος» και «Θέλω τη μέρα που θα φύγεις», να ερμηνεύει δικά μου τραγούδια και να εμπιστεύεται την τραγουδοποιία μου καθ’ όλη τη διάρκεια και την πορεία της συνεργασίας μας. Και η πιο όμορφη στιγμή… είμαστε στην Galerie Vivienne στο Παρίσι, μένουμε και οι δύο στο Yves Saint Louis, ένα μεγάλο δώρο που μου έκανε, και με μάλωσε πολύ για δύο πράγματα: το ένα ήταν ότι δεν είχα γράψει κάτι καινούργιο και το δεύτερο ότι διάλεξα το λάθος κρασί.

Φοίβος Δεληβοριάς Τραγουδοποιός

Από συστολή και ένα αίσθημα ερμηνευτικής ανεπάρκειας δεν είχα τολμήσει να πω το «ναι» σε μια παλιότερη, γενναιόδωρη πρότασή του να ερμηνεύσω ξανά ένα σπουδαίο του έργο ζωντανά. Οταν πια αισθάνθηκα σχετικά ικανός ήταν αργά. Ηρθε όμως αυτό το απροσδόκητο δώρο από την οικογένειά του και τον Θύμιο Παπαδόπουλο. Θα ερμηνεύσω και εγώ δίπλα στους σπουδαίους ερμηνευτές του, την άλλη του οικογένεια, κάποια από τα αθησαύριστα θεατρικά τραγούδια του. Κάτσαμε ένα απόγευμα –που δεν θα το ξεχάσω– με τη Μαρία Παπαγιάννη και βουτήξαμε στο σεντούκι του θησαυρού. Ερωτεύτηκα αμέσως τον «Αρχοντοχωριάτη», τον «Δον Κιχώτη», τις πρώτες του νεανικές θεατρικές απόπειρες, τα επιθεωρησιακά του. Τι ωραία ιδέα να πέσει ο προβολέας πάνω σε αυτή την πλευρά του! Εχουμε ακόμη να ανακαλύψουμε πολλά από έναν άνθρωπο που δεν σταμάτησε ποτέ κάτι να φτιάχνει. Στο Ηρώδειο, έστω αυτό των αποστάσεων, θα είναι ο Θάνος Μικρούτσικος στις 15 και τις 16 Ιουλίου. Εφευρέτης και θαλασσινός, πολιτικός και αναγνώστης, Ελληνας και Ευρωπαίος, προορισμένος να αφήσει ζωή. Να είστε εκεί.