Η παγίδα του δημόσιου χρέους
Με ανοικτό το μέτωπο της κατακρήμνισης του ΑΕΠ λόγω πανδημίας και της συμφωνίας για αύξηση του ΑΕΠ το 2021 κατά 3,5%, η απόφαση του ΣτΕ και η συνεπαγόμενη καταβολή των 4 δισ. στους συνταξιούχους σημαίνουν στα δημόσια λογιστικά ότι ο κρατικός κορβανάς θα επιβαρυνθεί με ένα ποσό που θα αντιστοιχεί σε περίπου 2,3% του ΑΕΠ. Αν λοιπόν το έλλειμμα του πρωτογενούς προϋπολογισμού εκτιμάτο σε 4% του ΑΕΠ πριν από την απόφαση και με δεδομένο ότι θα υπάρξει οριζόντια αντιμετώπιση της καταβολής, τότε για το 2020 θα διαμορφωθεί σε 6,3%. Με δεδομένο λοιπόν ότι έχει εγγραφεί ως πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% δημοσιονομικός στόχος για το 2020, τότε η απόκλιση αγγίζει το 10%. Αυτό φέρνει με τη σειρά του επιβάρυνση του δημόσιου χρέους, συνεπώς πιθανή υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας. Αν συμβεί αυτό, θα επέλθει ως αποτέλεσμα η αύξηση του κόστους δανεισμού από τις αγορές σε μια εποχή που έχουν διαλυθεί λόγω των μέτρων κοινωνικού αποκλεισμού όλες οι χρηματοροές προς τον κρατικό κορβανά… Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ένα βήμα πιο κοντά στο νέο μνημόνιο που ήδη χτυπά τις πόρτες της Ελλάδας και ρίχνει βαριά τις μαύρες φτερούγες του πάνω από την ελληνική οικονομία για το 2021…
Πολλοί βέβαια θα πουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα δώσει τα χρήματα με δόσεις σε βάθος πενταετίας. Ωστόσο αυτοί που γνωρίζουν θα απαντήσουν ότι έτσι και αλλιώς θα πρέπει να εγγραφεί αυτό το κόστος στα δημόσια λογιστικά. Η αβελτηρία της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε όλους τους τομείς της οικονομίας (ας μην ξεχνάμε την πτώση κατά 7,2% της βιομηχανικής παραγωγής τον προηγούμενο Νοέμβριο, όταν δεν είχε εμφανιστεί ο SARS-CoV2) μαζί με τις επιλογές Βρούτση στο μακρινό 2012 που πληρώνει τώρα η χώρα μας φέρνει φαλκίδευση της αναβάθμισης του αξιόχρεου της ελληνικής οικονομίας (που με τόσο κόπο είχε χτίσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), το οποίο σημαίνει ότι δεν θα μπορεί σε κανονικό πρόγραμμα (QE) η Ελλάδα να δανείζεται φτηνά και θα αναγκαστεί έτσι να προσφύγει στη μέγγενη των δημοσιονομικών προσαρμογών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.