Το σύμπτωμα του μπεϊσμού
Ομπεϊσμός ως αντίληψη και πρακτική είναι μια φασίζουσα εκδοχή άσκησης της εξουσίας που βασίζεται στον λαϊκισμό, στη χυδαιότητα και στον πολιτικό χουλιγκανισμό, επενδύοντας στα λαϊκά ένστικτα των πολιτών που αναζητούν σε συνθήκες κατάρρευσης να πιαστούν από λάθος για την ποιότητα της δημοκρατίας πρότυπα. Δεν είναι η πρώτη φορά ούτε και μοναδικό φαινόμενο, αν και στην προκειμένη περίπτωση έχει μοναδικά χαρακτηριστικά… Δεν έχει τόση σημασία η προσωπική αφήγηση των επιπτώσεων του φαινομένου που στοχοποιεί έντιμους και με αρχές δημοσιογράφους ή πολιτικά πρόσωπα και αντιπάλους… Ισως γιατί αν κάτι ανακαλύπτεις σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πως τελικά είναι και λογικό και χρέος σου να αντισταθείς απέναντι στο φαινόμενο και το τέρας που αυτό υποκρύπτει.
Το σύμπτωμα του μπεϊσμού έχει τις αιτίες και την εξήγησή του. Ωστόσο μετά τη νέα εκλογική του επικράτηση δεν μπορεί να παραβλέψει ουδείς στην ερμηνεία του την ατομική ευθύνη του πολίτη, ο οποίος σχεδόν διακομματικά επιβράβευσε εκλογικά όχι μόνο τα λαμπάκια και τους κόμβους που έφερε ο Μπέος, αλλά και την πολιτική χυδαιότητα που εκφράζει. Ισως να ευθύνεται γι’ αυτό το πόσο εύκολα πλέον ανταμώνουν επί χρόνια οι πολίτες στις πλατείες και στα καφενεία… πώς εξαπατημένοι πολίτες από όλο το πολιτικό φάσμα, γεμάτοι μύθους και αυταπάτες, αντιλαμβάνονται την έννοια του πολιτικά ορθού και της ποιότητας της δημοκρατίας.
Ισως η μεταπολιτευτική κατάρρευση να συμπαρασύρει ακόμη καθετί που προσπαθεί να πει την αλήθεια, το οποίο στην πραγματικότητα λειτουργεί ως καθρέφτης του εαυτού μας με αποτέλεσμα να μη θέλουμε να το δεχτούμε ως ατομική ευθύνη. Πάντα άλλωστε είναι πιο εύκολο να φταίνε μόνο οι άλλοι… Ισως απλώς πάλι η εποχή μιας σύγχρονης εκδοχής της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης να θέλει τον κάθε τυχάρπαστο να θεωρείται του ίδιου αναστήματος ή και πιο σημαντικός από όσους πραγματικά το αξίζουν… Ισως πάλι απλώς η στρέβλωση αρχών και αξιών να παράγει στο όνομά τους πλέον μόνο πλειοψηφικές πολιτικές τερατογενέσεις που η συνειδητοποίησή τους αργεί εξαιτίας της πολιτικής τους νομιμοποίησης. Αλλωστε ο μπεϊσμός ως πολιτικό φαινόμενο στον Βόλο έχει αποκτήσει πλέον χαρακτηριστικά πολιτικής κανονικότητας. Δεν τρομάζει τους περισσότερους, καθώς έχει φροντίσει γι’ αυτό το στελεχιακό δυναμικό της ΝΔ σε υψηλότατο επίπεδο που στηρίχτηκε από αυτόν και τον στήριξε εκλογικά… Οπως και το οικονομικό κατεστημένο της πόλης, που είτε σκανδαλωδώς (περίπτωση Λούλη) τον νομιμοποίησε είτε στην καλύτερη αδιαφόρησε και τον αντιμετωπίζει ως λίγο ιδιόρρυθμη νέα πραγματικότητα. Ο μπεϊσμός δεν θα καταρρεύσει τόσο εύκολα όσο νομίζουν ορισμένοι, παρά μόνο εάν προκαλέσει ανυπολόγιστη βλάβη στην τοπική κοινωνία… Οι δυνάμεις που του αντιστέκονται οφείλουν να είναι αξιόπιστες σε όλα τα επίπεδα, αυτό όμως δεν αρκεί. Κυρίως απαιτείται η πολιτική του απονομιμοποίηση από τη ΝΔ που τον έχει σφιχταγκαλιάσει και από όσους επιτρέπουν σε άλλα κόμματα να δίνουν την εντύπωση πως δεν συμβαίνει τίποτε. Κυρίως απαιτείται πολιτική ανασύνταξη αξιών και αρχών στην πόλη. Τα κόμματα οφείλουν να αφήσουν τις ζωντανές δυνάμεις των πολιτών να ξαναβρεθούν και με διαδικασίες βάσης να διαμορφώσουν το ενιαίο μέτωπο που απαιτείται όχι ως εναλλακτική πρόταση τοπικής εξουσίας, αλλά ως αποτελεσματική και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον προοπτική.
Εχω στοχοποιηθεί πολλάκις από τον Αχ. Μπέο, ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του με είχαν μηνύσει για άρθρο και είχα συλληφθεί προσωρινά. Ο δήμαρχος Βόλου έχει αναφερθεί πολλές φορές δημόσια με υβριστικούς χαρακτηρισμούς εις βάρος μου, ενώ στην προεκλογική περίοδο προέτρεπε τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ να μη με ψηφίσουν αποκαλώντας με «γουρούνι».