Η οδύσσεια ενός πρόσφυγα

Επτά χρόνια πριν ο κουρδικής καταγωγής Ιρανός δημοσιογράφος Μπερούζ Μπουτσάνι κατέφτασε στη Νήσο των Χριστουγέννων, στην επικράτεια της Αυστραλίας στον Ινδικό ωκεανό, όπου υπέβαλε αίτηση ασύλου. Είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την πατρίδα του, το Ιράν, όπου διωκόταν για το ερευνητικό του έργο και την ανοιχτή στήριξή του στα δικαιώματα των Κούρδων. Προ ημερών τού ανακοινώθηκε η απόφαση της Νέας Ζηλανδίας να του χορηγήσει το άσυλο που του αρνήθηκε η Αυστραλία. Διέμενε από τον περασμένο Νοέμβριο στο Κράιστσερτς της Νέας Ζηλανδίας, όπου είχε μεταβεί για να συμμετάσχει σε συνέδριο. Προτού ο Μπουτσάνι κερδίσει την ελευθερία του, πέρασε έξι χρόνια έγκλειστος υπό απάνθρωπες συνθήκες σε υπεράκτια κλειστά κέντρα κράτησης προσφύγων στο Πορτ Μόρεσμπι και στη νήσο Μάνους στην Παπούα Νέα Γουινέα – το τελευταίο κηρύχτηκε και επίσημα από τη Δικαιοσύνη παράνομο. Ο Μπουτσάνι, ο οποίος στη διάρκεια της κράτησής του συνεργαζόταν με διεθνή μέσα ενημέρωσης όπως ο «Guardian», κατέγραφε τις άγριες συνθήκες κράτησης που οδηγούσαν συχνά σε απόπειρες αυτοκτονίας, καθώς και τους πυροβολισμούς, τα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες συγκρατούμενών του από τους φύλακες των κέντρων. Ηταν η φωνή των χιλιάδων θυμάτων του τιμωρητικού συστήματος κράτησης της Αυστραλίας. Παρά το happy end στην ιστορία του Μπουτσάνι, ο οποίος αισθάνεται πλέον ασφάλεια «γνωρίζοντας ότι έχω ένα μέλλον μπροστά μου», τα περιφρονητικά προς το δίκαιο των ανθρώπινων δικαιωμάτων «κέντρα υπεράκτιας επεξεργασίας αιτημάτων ασύλου» της Αυστραλίας, όπως καλούνται επίσημα, συνεχίζουν να υπάρχουν. Και η κυβέρνηση της χώρας επιμένει να αρνείται και το ελάχιστο – τις προτάσεις της γειτονικής Νέας Ζηλανδίας να προωθήσει σε αυτήν «ανεπιθύμητους» πρόσφυγες.