Υποτροπή της πανδημίας: γιατί και τι πρέπει να γίνει
Διανύουμε έξαρση της πανδημίας και το δημόσιο σύστημα υγείας δεν είναι θωρακισμένο. Πέρασαν επτά μήνες από την έναρξη, διάστημα υπεραρκετό για την ενίσχυσή του σε προσωπικό, εξοπλισμό και χρηματοδότηση.
Σε συνθήκες μη πανδημίας οι ανάγκες σε προσωπικό (κενές θέσεις) ξεπερνούν τις 30.000 για όλους τους κλάδους. Τα τρία μνημόνια έδρασαν πολύ αρνητικά για το προσωπικό. Τώρα έχουν προσληφθεί 4.700 επικουρικοί γιατροί. Μόνιμοι γιατροί ελάχιστοι, από παλιές προκηρύξεις θέσεων.
Αντί με fast track διαδικασίες να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό και να μονιμοποιηθούν οι ελαστικά εργαζόμενοι, εφαρμόστηκε με ταχείς διαδικασίες μεγάλος όγκος αντεργατικών μέτρων και στην υγεία. Π.χ. συμβάσεις ιδιωτών γιατρών με δημόσια νοσοκομεία, επέκταση της ήδη υπάρχουσας ελαστικής εργασίας, σύσταση ανώνυμης εταιρείας για την αξιολόγηση των δημόσιων δομών υγείας. Ολα κατά τα πρότυπα λειτουργίας των συστημάτων υγείας των χωρών της ΕΕ, που στην πανδημία θρήνησαν χιλιάδες νεκρούς.
Ο εξοπλισμός που ήρθε στα νοσοκομεία είναι πολύ μικρός σε σχέση με τις ανάγκες. Ενδεικτικό είναι ότι τα περισσότερα νοσοκομεία δεν προμηθεύτηκαν εξοπλισμό ανίχνευσης του ιού, ενώ την ίδια στιγμή οι αλυσίδες των διαγνωστικών κέντρων θησαύρισαν και συνεχίζουν.
Η κρατική χρηματοδότηση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του προϋπολογισμού, είναι μειωμένη. Η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, προσδοκά στη «χορηγία» κάποιων κροίσων που τα έχουν εισπράξει στο πολλαπλάσιο. Τραγικό αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης είναι το μπλακ άουτ στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων. Αυτό και μόνο δίνει μεγάλη ευκαιρία στους επιχειρηματίες υγείας να κερδοσκοπήσουν.
Αποδομήθηκε εντελώς το αφήγημα περί ατομικής ευθύνης. Οσα αναφέρθηκαν πριν καταδεικνύουν περίτρανα το μέγεθος της κρατικής ευθύνης που δεν αναλήφθηκε. Η συντριπτική πλειονότητα του λαού μας ανέλαβε την ευθύνη που της αναλογεί και με το παραπάνω. Εδωσε μεγάλο χρόνο στην πολιτεία να διορθώσει κάπως την κατάσταση, όμως αυτός ο πολύτιμος χρόνος έμεινε ανεκμετάλλευτος. Προηγήθηκαν τα πρωτόκολλα που επέβαλε η ΕΕ, οι tour operators και οι μεγαλοξενοδόχοι. Με την πρώτη πτήση, με το πρώτο άνοιγμα των συνόρων, χωρίς ουσιαστικά πρωτόκολλα εισόδου άρχισε να καταρρέει το προστατευτικό «τείχος» που ο λαός μας με στερήσεις οικοδόμησε.
Μας είπαν «πρώτα η υγεία για να έχουμε οικονομία». Ηταν ένα ψευδεπίγραφο σύνθημα.
Η υγεία υποτάχθηκε στα κελεύσματα του κεφαλαίου. Ασκούμε κριτική και σε προτάσεις επιστημόνων που με διάφορα επιστημονικοφανή πορίσματα προσαρμόζουν τις προτάσεις τους στις επιλογές της κυβέρνησης. Το παράδειγμα με τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, οι αντιφάσεις για τη χρήση της μάσκας και τα πρωτόκολλα που πρότειναν για τα πλοία και τα αεροπλάνα είναι αρκετά για να καταδείξουν ότι τελικά η επιστήμη σε κρίσιμες στιγμές συμμορφώνεται στις επιλογές της τάξης που κυβερνά, αντί να συμβαίνει το αντίθετο.
Η κυβέρνηση βρήκε «βολικούς» αντιπάλους βάζοντας στο στόχαστρο τη νεολαία αλλά και μερικούς συνωμοσιολόγους και σκοταδιστές. Δεν είδε τη νεολαία να στοιβάζεται σαν τις σαρδέλες στα ΜΜΜ; Δεν είδε τη νεολαία να ψάχνει εναγωνίως να κάνει δωρεάν τεστ στα νοσοκομεία και να περιμένει ώρες στις ουρές και ένα μέρος να φεύγει άπρακτο χωρίς τεστ; Οσο για τους συνωμοσιολόγους, είναι βολικοί για την κυβέρνηση γιατί αναμοχλεύουν ένα κλίμα μυστικισμού και αβεβαιότητας που τελικά απομακρύνει τον λαό από την ουσιαστική διεκδίκηση μέτρων προστασίας.
Σε ό,τι αφορά την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αρκεί μόνο ένα ποσοστό για να καταδείξει την αποδυνάμωσή της: ελάχιστα κέντρα υγείας και τοπικές ομάδες υγείας έχουν άνω του 50% του προβλεπόμενου.
Είναι ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Για να ενισχυθεί αποφασιστικά το δημόσιο σύστημα υγείας με μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα νοσοκομεία και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Μονιμοποίηση συμβασιούχων. Μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ στους υγειονομικούς, στα ΜΜΜ, στους μεγάλους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, στα γηροκομεία, στις δομές προσφύγων κ.λπ.
Στοχεύουμε στον πραγματικό ένοχο, δηλαδή στην πολιτική που εφαρμόζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις οι οποίες θεωρούν την υγεία κόστος και πεδίο κερδοφορίας. Για να είναι η υγεία κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.