Bιωματική δημιουργία
Μάρθα Μπουζιούρη Σκηνοθέτρια, καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Δικτύου Θεάτρου Ντοκιμαντέρ
Το Διεθνές Δίκτυο Θεάτρου Ντοκιμαντέρ γεννήθηκε με την επιθυμία να αποτελέσει δυναμικό πόλο έρευνας, καλλιτεχνικής δημιουργίας και ανάδειξης του σύγχρονου θεάτρου-ντοκιμαντέρ, το οποίο γνωρίζει νέα άνθηση παγκοσμίως. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα ο απόηχος της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης γέννησε νέες, τολμηρές δραματουργίες του πραγματικού με ισχυρό κοινωνικοπολιτικό στίγμα και ενδιαφέρουσες αισθητικές προσεγγίσεις, παρά τους συχνά περιορισμένους πόρους για την έρευνα και ανάπτυξη των παραστάσεων. Οι ίδιες οι προκλήσεις αλλά και οι δυνατότητες που διανοίγει αυτό το ιδιαίτερο θεατρικό είδος γέννησαν μέσα μου την ανάγκη για έναν χώρο ουσιαστικής συνάντησης, ανταλλαγής και καταγραφής – ένα ζωντανό δίκτυο που μεγαλώνει και διαμορφώνεται συλλογικά, με το βλέμμα στραμμένο στη ζωή εκεί έξω. Αλλωστε το θέατρο-ντοκιμαντέρ είναι κατά τη γνώμη μου βαθιά λαϊκό θέατρο που λόγω της φύσης του (θεματολογία που τέμνεται με τη βιωμένη εμπειρία και εμπλοκή συνεργατών που δεν φέρουν καλλιτεχνική ιδιότητα) μπορεί να επαναπροσδιορίσει την παραδοσιακή έννοια του κοινού ως αποδέκτη και να προσελκύσει ανθρώπους που δεν ανήκουν στην κατηγορία του «θεατρόφιλου κοινού».
Η συζήτηση θα συνεχιστεί εξ αποστάσεως με τη δράση Meet the Artist – Online Edition. Τα νέα υγειονομικά δεδομένα δεν μας επέτρεψαν τη συμμετοχή διεθνών δημιουργών, ωστόσο η ανάγκη για
δημιουργική ανταλλαγή με τη διεθνή σκηνή οδήγησε στην αναζήτηση νέων τρόπων επικοινωνίας και την εδραίωση διαδικτυακών συναντήσεων με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, με προτεραιότητα σε δημιουργούς από λιγότερο οικεία κοινωνικοπολιτισμικά περιβάλλοντα εκτός του δυτικού κόσμου, δίνοντάς μας την ευκαιρία να εξοικειωθούμε με την πραγματικότητα εντός της οποίας ζουν και δημιουργούν.
Με αφορμή την παράσταση θεάτρου-ντοκιμαντέρ που προετοιμάζω για το επόμενο διάστημα και που βασίζεται στη μαρτυρία/εμπειρία ενός ανθρώπου που επέζησε από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου 2015 στο Παρίσι, θα μοιραστούμε κομμάτια της βιωματικής και δημιουργικής διαδρομής της, εστιάζοντας στις σχέσεις που δημιουργούμε με τα πρόσωπα που μας εμπιστεύονται τις ιστορίες τους – σχέσεις που προηγούνται και έπονται της σύντομης ζωής μιας παράστασης. Με ποιον τρόπο «οικειοποιούμαστε» ιστορίες άλλων, ειδικά όταν αυτές έχουν ένα φορτισμένο, συχνά τραυματικό πυρήνα; Πώς χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης; Με ποιον τρόπο και σε ποιον βαθμό εμπλέκουμε τα πραγματικά πρόσωπα στη δημιουργική διαδικασία; Τι σημαίνει η μεταγραφή του βιώματος σε καλλιτεχνικό έργο για εκείνα αλλά και για εμάς ως δημιουργούς; Υπάρχουν όρια στην καλλιτεχνική ελευθερία;
«Αντιλαμβανόμαστε το θέατροντοκουμέντο ως αναπαράσταση του πραγματικού, που επιτρέπει στην πραγματικότητα να υπάρχει επί σκηνής χωρίς να απαρνείται τη θεατρική ψευδαίσθηση»