Αγώνας για επιβίωση
Το νέο βιβλίο του Κόλσον Γουάιτχεντ κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ικαρος
Εν συντομία
Ο Αμερικανός συγγραφέας γράφει για τη ζωή των μαύρων αγοριών σε ένα αναμορφωτήριο της δεκαετίας του ’60.
Γιατί ενδιαφέρει
Ο καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Στην Ελλάδα γνωρίσαμε τον Κόλσον Γουάιτχεντ πριν από δύο χρόνια μέσα από το βραβευμένο με Πούλιτζερ μυθιστόρημά του «Υπόγειος σιδηρόδρομος», που έχει θέμα τις συνθήκες ζωής των σκλάβων στις αμερικανικές βαμβακοφυτείες. «Τα αγόρια του Νίκελ», με τα οποία ο συγγραφέας απέσπασε το δεύτερο Πούλιτζερ, είναι το δεύτερο βιβλίο του που κυκλοφορεί στα ελληνικά (σε μετάφραση Μυρσίνης Γκανά) και γράφτηκε με αφορμή μια είδηση που διάβασε ο Γουάιτχεντ το 2014 σχετικά με τα ευρήματα που ανακάλυψαν οι φοιτητές Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα στο νεκροταφείο του Σχολείου Αρρένων Ντόζιερ στη Μαριάννα της Φλόριντα, τα οποία στάθηκαν η αιτία να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με τους βασανισμούς που έλαβαν χώρα εκεί για πάνω από έναν αιώνα.
Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος του Γουάιτχεντ είναι ο Ελγουντ Κέρτις, ένα μαύρο αγόρι που ζει μαζί με τη γιαγιά του στο Ταλαχάσι της Φλόριντα τη δεκαετία του ’60, θαυμάζει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ονειρεύεται να σπουδάσει. Μια μέρα βρίσκεται στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή με αποτέλεσμα να καταδικαστεί με εγκλεισμό στο αναμορφωτήριο Νίκελ, όπου η σωματική, σεξουαλική και ψυχική κακοποίηση των μαύρων αγοριών από τους λευκούς δεσμοφύλακες είναι καθημερινότητα. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσει κανείς εκεί είναι να υπομένει χωρίς να διαμαρτύρεται. Ο Γουάιτχεντ αποφεύγει τη συναισθηματική προσέγγιση και χειρίζεται ψύχραιμα το πολύ δύσκολο υλικό του, επιτρέποντας με αυτό τον τρόπο στον αναγνώστη τη διαυγή θέαση των πιο σκοτεινών πλευρών της ανθρώπινης φύσης. Απαραίτητο ανάγνωσμα σε μια εποχή κατά την οποία, παρότι αυτοδιαφημίζεται ως πολιτικώς ορθή, εξακολουθεί να διαχωρίζεται η ζωή των λευκών και των μαύρων.