Το κυβερνητικό δόγμα «βλέποντας και κάνοντας»

Καιρό τώρα η κυβέρνηση βαδίζει με δόγμα το «βλέποντας και κάνοντας». Το έκανε στην οικονομία, το έκανε με την τουρκική προκλητικότητα, το έπραξε και το πράττει και με την πανδημία. Στην οικονομία είναι φανερό ότι δεν έχει κάποιο σχέδιο. Αρνείται να ρίξει χρήμα στην αγορά λέγοντας ότι κρατάει ανέπαφο το ταμείο, γνωστό και ως «cash buffer», και περιμένει να περάσει η μπόρα με τον κορονοϊό προκειμένου να λειτουργήσει το περίφημο «ελατήριο», να αρχίσει δηλαδή ο κόσμος να ξοδεύει. Τι να ξοδεύει; Μα όσα αποταμιεύει εδώ και καιρό, όπως είπε προ ημερών ο πρωθυπουργός.

Στα ελληνοτουρκικά από την πρώτη στιγμή τρέχει πίσω από τις τουρκικές ενέργειες. Δεν διαθέτει σχέδιο, δεν παράγει ατζέντα, δεν γνωρίζει μέχρι πού θέλει να φτάσει. Ομως με την πανδημία μοιάζει να έχει ξεπεράσει κι αυτόν ακόμη τον εαυτό της. Δεν εκμεταλλεύτηκε το μεσοδιάστημα από το πρώτο lockdown μέχρι σήμερα, δεν ενίσχυσε το δημόσιο σύστημα υγείας, δεν αύξησε τα δρομολόγια στις δημόσιες συγκοινωνίες, δεν μείωσε τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις. Αντίθετα, υποβάθμισε τη σοβαρότητα του ιού και έσπευσε να ανοίξει τη χώρα στους τουρίστες υποκύπτοντας στις απαιτήσεις της TUI. Τώρα μάλλον πανικόβλητη τρέχει και πάλι πίσω από τις –δραματικές αυτήν τη φορά– εξελίξεις. Την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή καλεί τους ιδιώτες γιατρούς να ενισχύσουν το ΕΣΥ με 2.000 ευρώ έκαστος μηνιαίως, καταθέτει τροπολογία για πρόσληψη 300 γιατρών με εξάμηνες και δωδεκάμηνες συμβάσεις, αναβάλλει τα τακτικά χειρουργεία και μετατρέπει σε κλίνες Covid όλες τις κλίνες. Ολα αυτά φυσικά έχουν βαρύ τίμημα για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Και, κυρίως, δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά γιατί όλα τα παραπάνω δεν μπορούσαν να συμβούν όλο το προηγούμενο διάστημα. Γιατί δεν μαγειρέψαμε πριν πεινάσουμε!