Δημοσιογραφία με όρους του ελάχιστου

Ενημέρωση, γνώμη, συναντίληψη, συντροφιά, ελπίδα, κανονικότητα

Μόλις είχαμε ξεκινήσει τη δημοσιογραφία όταν πήραμε το πρώτο μάθημα για τη δύναμη του ραδιοφώνου: ήταν 1999, ο μεγάλος σεισμός της Αθήνας (και η τραγωδία της Ρικομέξ) και όλοι είχαμε μεταφέρει τη ζωή μας έξω από το σπίτι, στο αυτοκίνητο ή στα πάρκα. Εκεί, με όρους του ελάχιστου, το τρανζιστοράκι με τις μπαταρίες ή το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο πρόσφεραν τα πάντα: ενημέρωση, γνώμη, συναντίληψη, συντροφιά, ελπίδα, κανονικότητα. Είκοσι χρόνια μετά και αφού και οι δύο ταξιδέψαμε επαγγελματικά στην τηλεόραση, στα περιοδικά, στις εφημερίδες, στο ίντερνετ, το μάθημα παραμένει το ίδιο. Εν κινδύνω, το αυτί σου στο ραδιόφωνο!

Δουλεύοντας υπό συνθήκες Covid-19 επιτελούμε ακριβώς τον ίδιο σκοπό. Ενημέρωση, γνώμη, συναντίληψη, συντροφιά – είμαστε εν κινδύνω και πάλι. Δουλεύουμε στο στούντιο ή στον δρόμο με όρους του ελάχιστου αν χρειαστεί, διότι τα χρειώδη του ραδιοφώνου είναι μια φωνή, η πληροφορία, μια συνέντευξη, η επαγγελματική σου δεοντολογία. Ούτε μοντάζ ούτε λούσα για να στήσεις μια ωραία εικόνα. Δίνεις τη φωνή σου μαζί με την κρίσιμη είδηση και ο ακροατής, ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά των ερτζιανών, ακούει, σκέφτεται, αποφασίζει για τη ζωή του.

Λέγεται ότι το ραδιόφωνο είναι και το πιο αντιπολιτευτικό Μέσο. Μιλώντας με γνώμονα τη δική μας ραδιοφωνική παρουσία στις «Ντάμες σπαθί», την εκπομπή μας στον Αθήνα 9,84, πιστεύουμε

ότι το ραδιόφωνο σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις καλύτερη δημοσιογραφία, να επιμείνεις στο ρεπορτάζ, να σταθείς κριτικά απέναντι σε κάθε εξουσία, να υπερασπιστείς το δίκιο, να επιμείνεις στην απόδοση της δικαιοσύνης. Δεν χρειάζεσαι ωραία πλάνα˙ μόνο καλές ερωτήσεις και να έχεις στον νου σου τι εκπροσωπείς όταν ρωτάς – σίγουρα όχι αυτόν που καλείς να σου απαντήσει. Υπηρετούμε τη δημοσιογραφία λοιπόν που έχει και εύκολες αλλά και δύσκολες ερωτήσεις, ειδικά σε δύσκολους καιρούς. Αυτό δεν νομίζουμε ότι είναι αντιπολίτευση˙ είμαστε σίγουρες πως είναι δημοσιογραφία, όπως μας τη δίδαξαν τόσα χρόνια λαμπροί άνθρωποι του επαγγέλματός μας που προηγήθηκαν. Σε αυτούς νοερά λογοδοτούμε, όπως και στους ανθρώπους που μας ακούνε.