Μπλέξαν οι γραμμές Δένδια – Μητσοτάκη
Λαϊκή δυσαρέσκεια στο φουλ για τη διαχείριση της πανδημίας από τον Μητσοτάκη και εσωκομματική αμφισβήτησή του
Εσωκομματική αμφισβήτηση, κυπριακό στην ομίχλη και λαϊκή δυσαρέσκεια για την πανδημία
Εν συντομία
Εντείνεται και στο κυβερνητικό στρατόπεδο η αμφισβήτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η αμηχανία του οποίου δεν κρύβεται ούτε στις προκάτ τηλεοπτικές του εμφανίσεις.
Γιατί ενδιαφέρει
Η αύξηση της κοινωνικής δυσαρέσκειας επιτείνει την κυβερνητική φθορά και ανοίγει τη συζήτηση της μετά Μητσοτάκη εποχής.
Εσωτερικούς κραδασμούς στο κυβερνητικό στρατόπεδο προκαλεί η αξιοπρεπής στάση του Νίκου Δένδια στην Αγκυρα, ενώ εντείνεται η αμφισβήτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν αύξηση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, κυρίως λόγω της αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας και της διάχυτης αγωνίας για το τι έπεται στην οικονομία, καθώς και τάση επιστροφής του αντισυστημικού κλίματος της περιόδου των μνημονίων. Ενδεικτικό της αμηχανίας του πρωθυπουργού ήταν το τελευταίο διάγγελμα, με το οποίο προσπάθησε να εμφυσήσει αισιοδοξία γιατί η «πανδημία έχει σταθεροποιηθεί σε υψηλά επίπεδα», ενώ θέλησε να μειώσει τη δυσαρέσκεια από την παράταση του αποκλεισμού τις ημέρες του Πάσχα υποσχόμενος «ελεύθερο καλοκαίρι». Τα στοιχεία όμως που δείχνουν ότι η χώρα έχει τον υψηλότερο αριθμό θανάτων τις τελευταίες τρεις εβδομάδες έπειτα από έξι μήνες lockdown πείθουν και τον πλέον καλοπροαίρετο για την αποτυχία της στρατηγικής της κυβέρνησης, εάν υποτεθεί ότι υπήρχε.
Θέμα γραμμής στα ελληνοτουρκικά
Η τοποθέτηση Δένδια στην Αγκυρα ανέδειξε το ερώτημα για την εθνική γραμμή έναντι της Τουρκίας. Για την ευρύτερη κεντροδεξιά παράταξη είναι κρίσιμης σημασίας καθώς αγγίζει τον σκληρό ιδεολογικό και πολιτικό της πυρήνα. Τα εξωτερικά θέματα μπορεί να λειτουργήσουν σαν καταλύτης των εξελίξεων που θα διαμορφωθούν στο πεδίο της πανδημίας και της οικονομίας.
Το Μαξίμου κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία έσπευσε να αγκαλιάσει –ή να καπελώσει, λένε κάποιοι– την επιτυχία Δένδια. Ωστόσο λίγες ημέρες μετά, με την τουρκική παρενόχληση στο γαλλικό ερευνητικό εντός της ελληνικής ΑΟΖ, έδειξε ότι παραμένει στη γνωστή γραμμή του κατευνασμού.
Ορατό το ενδεχόμενο της αντισυσπείρωσης
Ο Ν. Δένδιας, ο οποίος στο παρελθόν είχε κινηθεί για τη διεκδίκηση της ηγεσίας της ΝΔ αλλά δεν είχε κάνει το αποφασιστικό βήμα, τώρα προβάλλει ως ο βασικός δελφίνος όποτε τεθεί θέμα ηγεσίας. Μόνο που η εμφάνιση ενός μελλοντικού υποψηφίου
λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, συσπειρώνει τη διάχυτη αμφισβήτηση και επισπεύδει τις εσωτερικές διεργασίες. Παράλληλα ενεργοποιεί άλλους ενδιαφερόμενους, προκαλώντας αντιδράσεις και αντισυσπειρώσεις στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος. Γιατί ναι μεν ο Ν. Δένδιας, που προβάλλεται σαν καραμανλικός, θέτει υποψηφιότητα για να εκφράσει την ακέφαλη και απογοητευμένη καραμανλική πτέρυγα, ωστόσο προκαλεί και αντισυσπείρωση, κυρίως στους σαμαρικούς. Δεν είναι δίχως σημασία ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν του συγχώρησε ποτέ ότι ήταν ο πρώτος που κινήθηκε για να τον αμφισβητήσει μετά την ήττα του Ιανουαρίου του 2015 και έκτοτε οι σχέσεις τους δεν αποκαταστάθηκαν. Επιπλέον δεν είναι ο μόνος που βλέπει τη μετά Μητσοτάκη εποχή, είτε κλείσει τον κύκλο της είτε από κάποιο ατύχημα ολοκληρωθεί μια ώρα αρχύτερα, κάτι που δεν είναι ασύνηθες την τελευταία δεκαετία της παρατεταμένης κρίσης. Ο Μάκης Βορίδης διατηρεί πάντα τις φιλοδοξίες του και έχει την αποδοχή της σαμαρικής πτέρυγας και των υπερδεξιών εντός και εκτός της ΝΔ. Παρομοίως και ο Αδωνης Γεωργιάδης. Αλλά και στην κεντροδεξιά πτέρυγα υπάρχει πάντα η δυσαρεστημένη Ολγα Κεφαλογιάννη, ο καραμανλικός Ευριπίδης Στυλιανίδης ή ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος. Φιλοδοξίες όμως φέρονται να διατηρούν και ο Βασίλης Κικίλιας αλλά και ο Κυριάκος Πιερρακάκης.
Φυσικά είναι νωρίς και όλα αυτά δεν θα είχαν σημασία εάν δεν ήταν αισθητή η αποδυνάμωση του «επιτελικού κράτους» και του πρωθυπουργού.
«Ελεύθερο καλοκαίρι» υποσχέθηκε με το αμήχανο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, αλλά δεν κατάφερε ούτε αυτή τη φορά να πείσει τους πολίτες
Ολο και αυξάνονται οι αντιδράσεις
Η διαρροή από το Μέγαρο Μαξίμου εν είδει προειδοποίησης ότι «καταγράφονται οι απρόθυμοι βουλευτές να υπερασπιστούν την κυβερνητική πολιτική στην αντιμετώπιση της πανδημίας» είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Πολύ απλά οι βουλευτές αρνούνται ευγενικά τις προσκλήσεις των καναλιών, σε σημείο που χτύπησε καμπανάκι στο Μαξίμου. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που διαφωνούν με το «άνοιξε κλείσε», με τα «έξυπνα» μέτρα, με την υπερφίαλη προβολή των κατασκευασμένων αριθμών που φουσκώνουν τους εμβολιασμούς. Κυρίως όμως δεν μπορούν να υπερασπιστούν ότι «όποιος χρειάζεται κρεβάτι σε ΜΕΘ βρίσκει» και ότι «περισσότερες ΜΕΘ θα σήμαιναν περισσότερους νεκρούς» ή γενικότερα ότι τα πράγματα στα νοσοκομεία είναι ακόμη υπό έλεγχο. Και φυσικά δεν μπορούν να στηρίξουν χειρισμούς όπως στην υπόθεση Λιγνάδη και την υπόθεση Φουρθιώτη ή ακόμη και στην υπόθεση της δολοφονίας του Γιώργου Καραϊβάζ. Είναι ακριβώς μέσα στο πλαίσιο της διάχυτης αμφισβήτησης το ότι άρχισαν να εκδηλώνονται αντιδράσεις βουλευτών για διαφορετικούς τομείς της κυβερνητικής πολιτικής. Για πρώτη φορά έντεκα βουλευτές έκαναν δημόσιες δηλώσεις υπέρ του Κώστα Καραμανλή, στέλνοντας όμως και μήνυμα στον Κυρ. Μητσοτάκη. Επίδειξη ισχύος έκαναν και οι σαμαρικοί ανοίγοντας θέμα για την κυβερνητική εκπρόσωπο Αριστοτελία Πελώνη γιατί δεν ζήτησε συγγνώμη για τα παλιά της «τιτιβίσματα». Πίσω από τον Ανδρέα Κατσανιώτη που άνοιξε το θέμα συντάχτηκαν άλλοι επτά, μέχρι να σπεύσει το Μαξίμου να τους μαζέψει προτού γίνει χιονοστιβάδα.
Στις μεταξύ τους συζητήσεις οι βουλευτές λένε ανέκδοτα με τον Πίνατ, το υιοθετημένο αδέσποτο του πρωθυπουργού, ή με τον «ανέμελο τενίστα».
Νομοτελειακά, όσο θα περνά ο χρόνος και θα γίνεται απτή η φυσιολογική φθορά της διακυβέρνησης θα αυξάνονται και οι αντιδράσεις των βουλευτών. Αλλωστε έχουν επιπλέον λόγους καθώς από κυβερνητικά κέντρα διαρρέουν συνεχώςπληροφορίες για τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, εκσυγχρονιστές, τεχνοκράτες κ.λπ. τους οποίους θα κατεβάσει στις επόμενες εκλογές για να ελέγξει την κοινοβουλευτική ομάδα, σε βάρος βέβαια των νυν εκλεγμένων.