Οκτώβριος: Φαγωμάρα στις φατρίες
Ενώ ο Κιουταχής δεν τολμά να λύσει την πολιορκία λόγω καιρού, ξεσπούν διαμάχες εξαιτίας της κατανομής των τροφών και έρχονται στην επιφάνεια αντιπαλότητες ντόπιων, Σουλιωτών, οπλαρχηγών
Οπολιορκητής μας, επειδή επερίμενεν να λάβη νέας οδηγίας από τον Σουλτάνον διά τας νέας προτάσεις οπού είχεν κάμη με τον Καπουτζήμπαση, δεν ετόλμα ν’ αποσυρθή διαλύων την πολιορκίαν του Μεσολογγίου, μ’ όλον ότι έβλεπεν και ο ίδιος ματαιωμένας όλας τας προσπαθείας του και τίποτις ελπιζόμενον επί του παρόντος· ενώ από το άλλο μέρος το ηθικόν του στρατιώτου ήτον εις την πλέον αχρείαν κατάστασιν, και έβλεπεν ότι εδυσαρεστείτο να διαμένη έξω του Μεσολογγίου εκτεθειμένος εις τας περιμενομένας βροχάς και τον χειμώνα, και οπού εις αυτόν τον καιρόν θα εδύνοντο ευκολώτερα οι Ελληνες να του εμποδίσουν τας θροφάς. […]
Ήμείς εκ του ετέρου, ως προείπομεν, επήραμε το επιθετικόν και εσπουδάζαμε πώς να του φέρωμε θανασίμους κτύπους διά να τον υποχρεώσωμεν ν’ αποσυρθή από τα περιχαρακώματα με φθοράν του. […]
Ούτως λοιπόν τα Σουλιώτικα και λοιπά σώματα έφθασαν εις Κράββαρα και ετοποθετήθησαν εις Δερβέκιστα, χωρίον απέχον του Μεσολογγίου δύο ημερών διάστημα. Πλην ο Στρατηγός Κώστα-Μπότζαρης ήρχετο ως αρχηγός και (ότι) ως τοιούτος είχε διορισθή παρά της Διοικήσεως. […]
Ο δε Καραϊσκάκης επειράχθη εις το φιλότιμόν του, καθότι είχεν περισσοτέραν φιλαυτίαν και δεν εθεώρει τον Μπότζαρη ως αξιώτερόν του· επομένως και του εναντίου κόμματος, δηλαδή του Κυρίου Ιωάννου Κωλέττη, ώστε δεν ήθελεν να ενισχύση το εναντίον κόμμα ταπεινόνων το εδικόν του. […]
Να λοιπόν η διαίρεσις, να η ασυμφωνία. Ώστε ταύτα τα δύο κακά ήτον ικανά να τους εμποδίζουν από το να κινούνται και να βλάπτουν τον εχθρόν. Διά τούτο ας με συγχωρεθή να παρεκτραπώ δι’ ολίγον προς σαφήνισιν ενός μυστηρίου. […] έπειτα ούτε ο Κύριος Κωλέττης εδύνατο να δώση την ψή