Οταν ο Τύπος ελέγχει την εξουσία

Ο έλεγχος της εξουσίας αποτελεί πυρηνικό στοιχείο τόσο της δημοκρατίας όσο και της δημοσιογραφίας. Οι αποκαλύψεις για τα «κατορθώματα» του Τζόνσον που συνταράσσουν το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι τομή, πρόκειται για συνέχεια. Η ελευθεροτυπία, ο ορθολογισμός και η έντονη αντιπαράθεση είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της αρχιτεκτονικής του αγγλικού συστήματος. Διότι μόνο έτσι καθίστανται αποτελεσματικοί οι δημοκρατικοί θεσμοί του. Είναι χαρακτηριστική η μορφή του διαλόγου στο κοινοβούλιο που λαμβάνει τα χαρακτηριστικά ντιμπέιτ. Σε ένα τέτοιο ντιμπέιτ αντιμετώπισε ο Τζόνσον τον αντίπαλό του Στάρμερ. Απέφυγε να απαντήσει επί της ουσίας και έχασε τη μάχη των εντυπώσεων. Ωστόσο, η αντιπαράθεση αυτή δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία αν δεν υπήρχαν οι εκτεταμένες αναφορές στον Τύπο. Η έκταση, η εγκυρότητα και η ποιότητα της διαχεόμενης πληροφορίας έκαναν τη διαφορά. Βέβαια, στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν δολοφονούνται δημοσιογράφοι μέρα μεσημέρι, ούτε απειλούνται με θάνατο επειδή ενοχλούν ούτε θάβονται ειδήσεις στις πίσω σελίδες ούτε επιβάλλεται ένα τείχος σιωπής ούτε υπάρχουν λίστες Πέτσα για παραγωγή «υπέρκομψων» ρεπορτάζ. Οι εγχώριες αποκαλύψεις δεν λείπουν απλώς, εκλείπουν από τη συζήτηση. Δεν είναι μακρινές οι αποκαλύψεις του Documento για την offshore της Μαρέβας ΓκραμπόφσκιΜητσοτάκη και τον «άγνωστο» χρηματοδότη της Zeus & Dione (εταιρείας που είχε συνιδρύσει) ούτε φυσικά η δανειοδότηση με ασυνήθιστους όρους (σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος) του «Κήρυκα Χανίων». Και τα δύο στη Βρετανία πιθανότατα θα γίνονταν πρωτοσέλιδο και θα προκαλούσαν σφοδρή αντιπαράθεση στο κοινοβούλιο. Στην ημεδαπή, πάλι, οδηγούν σε μια συστηματική προσπάθεια απαξίωσης και οικονομικού στραγγαλισμού της εφημερίδας που τα αποκάλυψε.