Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΜΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ
Μπλουμ και η ενοποίηση της κομμουνιστικής νεολαίας και της νεολαίας του σοσιαλιστικού κόμματος είναι δυο τέτοιες περιπτώσεις.
Ζ. Μερικά συμπεράσματα (πέρα από όποια λάθη)
Το 7ο συνέδριο είναι από εκείνα τα πολιτικά γεγονότα που επιδρούν με καθοριστικό τρόπο στη διαμόρφωση της πραγματικότητας. Βεβαίως, κάθε ντοκουμέντο μπορεί να διαμορφώσει τη ροή των πραγμάτων εφόσον μπαίνει σε εφαρμογή. Μόνο που αυτό δεν γίνεται πάντα σε όφελος των επαναστατικών δυνάμεων. Αν το πνεύμα ενός συνεδρίου είναι σεχταριστικό και δογματικό, η επίδραση γίνεται «ανάποδα». Διευκολύνεται ο αντίπαλος. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που ένα συνέδριο κάνει αδικαιολόγητες υποχωρήσεις. Στην περίπτωση, όμως, του 7ου συνεδρίου δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Οι κομμουνιστές με την εφαρμογή της γραμμής του 7ου συνεδρίου απέκτησαν τέτοιο κύρος που δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν. Μεγάλες μάζες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων προσέγγισαν την κομμουνιστική ιδεολογία και έγιναν διαπρύσιοι κήρυκές της. Μεγάλα τμήματα των ευρωπαϊκών πληθυσμών είδαν με συμπάθεια τους κομμουνιστές.
Οι κομμουνιστές δεν έμειναν στο επίπεδο των διακηρύξεων. Ο φόρος αίματος που πλήρωσαν για την αντιστασιακή τους δράση ήταν βαρύτατος: «Αυτή η συμβολή (σ.σ.: των κομμουνιστών) είναι ανεκτίμητη. Οτι οι κομμουνιστές δεν λούφαξαν πίσω από τις πλάτες άλλων και δεν πρόσμεναν μοιρολατρικά στα μετόπισθεν και στο εξωτερικό το δείχνουν οι μεγάλες απώλειες που είχαν μέσα στις γραμμές τους. Τους Γάλλους κομμουνιστές, για παράδειγμα, τους χαρακτήρισαν ως το κόμμα των τουφεκισμένων […]. 75.000 μέλη του θυσίασαν τη ζωή τους. Από τους 12.000 κομμουνιστές που καθοδήγησαν το 1941 στη Γιουγκοσλαβία τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους κατακτητές, μόνο 3.000 απέμειναν στη ζωή. Μέχρι το τέλος
του πολέμου το κόμμα αυτό είχε χάσει συνολικά 50.000 περίπου μέλη. Στην Ιταλία από τους 256.000 παρτιζάνους οι 150.000 ήταν Γαριβαλδινοί παρτιζάνοι – που πολεμούσαν σε τάγματα με κομμουνιστές διοικητές. Από τους 70.000 και πλέον παρτιζάνους που έπεσαν στις μάχες, οι 42.000 ήταν Γαριβαλδινοί παρτιζάνοι. Από τα 300.000 μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, περισσότερα από 145.000 κλείστηκαν στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, εξαιτίας της ενεργού συμμετοχή τους στον αγώνα κατά του φασισμού […]».
Η ελληνική εμπειρία επίσης είναι πολύ χαρακτηριστική: αυτή ακριβώς η δράση και ο πολιτικός προσανατολισμός ήταν που γιγάντωσαν το ΕΑΜ κι ενώ την περίοδο της ίδρυσής του αποτελούνταν από μερικές εκατοντάδες αγωνιστές, έφτασε το 1944 να αριθμεί περισσότερα από 1.500.000 μέλη, εκ των οποίων τα 700.000 ανήκαν στην ΕΠΟΝ και στα Αετόπουλα, χωρίς να υπολογίζονται οι συμμετέχοντες στο ΕΑΜ στις περιοχές της Κρήτης, της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και των νησιών του Αιγαίου. Ο ΕΛΑΣ αριθμούσε περίπου 120.000 μέλη, ενώ το ΚΚΕ υπερέβαινε τα 400.000 μέλη.
Ας σημειωθεί ότι ο πληθυσμός εκείνης της εποχής ήταν περίπου 7.300.000 άνθρωποι. Το ουτοπικό έγινε απτή πραγματικότητα. Το αδύνατο έγινε δυνατό κι έτσι γράφτηκαν
λαμπρές ιστορικές σελίδες, αφήνοντας μια σπάνια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Οι κομμουνιστές έδειξαν στο πεδίο της ταξικής πάλης τι ακριβώς σημαίνει άνθρωπος νέου τύπου, τι σημαίνουν κομμουνιστική ηθική, κομμουνιστική ιδεολογία, ιδεολογικό όραμα. Τα οποιαδήποτε λάθη ακολούθησαν, οι όποιες στρεβλώσεις, οι προδοσίες και οι ανατροπές, όλα αυτά δεν μειώνουν σε τίποτε και σε καμία περίπτωση την αξία των αγώνων και της γραμμής των κομμουνιστών εκείνης της περιόδου. Η σκέψη και η δράση του κομμουνιστικού κινήματος εκείνης της περιόδου πρέπει να μελετηθούν χωρίς ιδεοληψίες και αφορισμούς. Το επιτάσσουν οι καιροί.