SHOAH, ΤΟ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ
Shoah παραμένει. Σε επίπεδο ιστοριογραφίας αλλά και δημόσιας ιστορίας το ζήτημα είναι ανοικτό. Σε γενικές γραμμές είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι ναζιστές σχεδίασαν, οργάνωσαν και υλοποίησαν τη γενοκτονική εξόντωση 6 εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών εβραϊκής καταγωγής.
Τεράστιο ρόλο στην όλη διαδικασία διαδραμάτισε η σύσκεψη της Βανζέε τον Ιανουάριο του 1942, στην οποία συστηματοποιήθηκε το πλαίσιο της λεγόμενης Τελικής Λύσης του εβραϊκού ζητήματος, ένας διαβόητος ευφημισμός γι’ αυτό που επρόκειτο να αποτελέσει μαζική βιομηχανία θανάτου με τη χρήση θαλάμων αερίων, λιμοκτονίας, δημιουργίας καταστάσεων που οδηγούσαν στη συλλογική εξολόθρευση Εβραίων από διάφορες χώρες. Στο όλο εγχείρημα κινητοποιήθηκε ένας τεράστιος γραφειοκρατικός μηχανισμός, δεσμεύτηκαν πόροι, χρησιμοποήθηκαν πολίτες από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Αποφασιστικό ρόλο εκ μέρους των ναζί είχε το «Μαύρο Τάγμα» των SS του Χίμλερ, δωσίλογοι και συνεργάτες των κατακτητών στις κατεχόμενες χώρες, τμήματα των αστικών ελίτ που έβλεπαν θετικά την εξαφάνιση ανταγωνιστών, λούμπεν στοιχεία του υποκόσμου, αλλά και παθητικοί παρατηρητές του εκτοπισμού των συμπολιτών τους προς τα στρατόπεδα εξόντωσης. Χώρες όπως η Ελλάδα απώλεσαν τεράστιο τμήμα των εβραϊκών κοινοτήτων.
Σε κάθε περίπτωση το όλο ζήτημα δεν μπορεί να αποσυσχετιστεί από μια κεντρική οργανωτική αρχή του ναζισμού – αυτήν της μέχρι θανάτου εκμετάλλευσης ανθρώπινων όντων. Με τον τρόπο αυτό θεμελιώδεις αρχές του ίδιου του καπιταλισμού ωθούνταν στα άκρα για την εξυπηρέτηση των κυρίαρχων δυνάμεων που επιχει
ρούσαν υπό τα γερμανικά όπλα μια ορισμένου τύπου ενοποίηση της Ευρώπης. Είναι άξιο αναφοράς ότι σύμφωνα με ορισμένες σύγχρονες ιστοριογραφικές προσεγγίσεις η μαζική δολοφονία των Εβραίων προς το τέλος του πολέμου τέθηκε σε προτεραιότητα ακόμη και εις βάρος της γενικής στρατιωτικής προσπάθειας των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Σε κάθε περίπτωση η μνήμη του Ολοκαυτώματος οφείλει να παραμείνει ενεργή, ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία στην ευρωπαϊκή ήπειρο κάνουν την επανεμφάνισή τους τα μαύρα σύννεφα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας, του φανατισμού και της στοχοποίησης πληθυσμιακών ομάδων.