Η ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΟΥ «ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ» ΩΣ ΕΜΠΕΔΩΜΕΝΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
και κατευθύνθηκαν στο στρατιωτικό επιθετικό σχέδιο επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία και την Ευρασία. Τα ευρωπαϊκά παραδοσιακά πολιτικά κόμματα από τη σοσιαλδημοκρατία και το χριστιανικό δεξιό στρατόπεδο που κυβερνούσαν μαζί (μερικά ακόμη σήμερα: Γερμανία, Ιταλία, Σκανδιναβία κ.λπ.) διατήρησαν τις αξίες του ευρωατλαντισμού ως αναντικατάστατες, γεγονός που συμβαδίζει με τον ιστορικό αναθεωρητισμό από το ΝΑΤΟ, πάντα υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ.
Η «αυτοκτονία» των αστικών παραδοσιακών κομμάτων και η ακροδεξιά
Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά εκμεταλλεύτηκε αυτήν τη συστηματική πολιτική και οικονομική «αυτοκτονία» των αστικών παραδοσιακών κομμάτων και αποδύθηκε σε μια ψευδο-αντιδυτική ρητορική για να κερδίσει περισσότερο πολιτικό χώρο. Οι αντισημιτικές, αντιμουσουλμανικές, ρατσιστικές –«μόνο λευκές άριες»– αξίες τους, ως μεταλλαγμένες ναζιστικές ιστορικές διαδρομές και κληρονομιές, μεταλλάχτηκαν. Πήραν μορφή μεταμοντέρνα, αντεργατική, αντιμεταναστευτική, νεοφασιστική, που παραμένει ανέγγιχτη και ενεργοποιείται εντός τους πολιτικού αστικού συστήματος με ιδιαίτερη συμπάθεια από ορισμένα συστηματικά και ισχυρά ΜΜΕ.
Υπάρχουν βαθιές διαφορές μεταξύ των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη. Οι Σουηδοί Δημοκρατικοί έχουν ρίζες στα σουηδικά φιλοναζιστικά κινήματα. Το ισπανικό VOX είναι η μοντέρνα εκδοχή του φασιστικού φρανκισμού. Το κόμμα της Πολωνικής Συνομοσπονδίας έχει ισχυρή υποστήριξη στις αγροτικές περιοχές όπου ακμάζει ο ακραίος καθολικισμός. Το αντιρωσικό συναίσθημα είναι ισχυρό, αναμειγμένο μεταξύ των ψηφοφόρων του με την αντικομμουνιστική συνείδηση. Είτε πρόκειται για τις προηγούμενες αντισοβιετικές πολιτικές είτε για τη σύγχρονη ρωσοφοβία, αυτό το δόγμα είναι κυρίαρχο στην Πολωνία μεταξύ των περισσότερων πολιτικών κομμάτων και εξαιρετικά χρήσιμο στις στρατηγικές του ΝΑΤΟ. Τα μεγαλύτερα ακροδεξιά κόμματα στη Γαλλία (Λεπέν) και το γερμανικό ADF συνδυάζουν αντιρατσιστικές και αντισημιτικές θέσεις, επικαλούμενα ρητορικά την ευρωπαϊκή ανεξαρτησία, αλλά δεν αμφισβητούν ουσιαστικά τα δόγματα του ΝΑΤΟ. Μαζί με τα άλλα ακραία εθνικιστικά κόμματα σε ολόκληρη την ΕΕ έχουν ομοιότητες και διαφορές. Οι
κοινοί παρονομαστές τους είναι φυσικά οι βαθιά αντιμουσουλμανικές ρατσιστικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Με την πλήρη αποδοχή του δόγματος του χρηματοοικονομικού κεφαλαίου που στη συνέχεια διατρέχει ως φιλοσοφία ολόκληρη τη σπονδυλική στήλη της ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό βιώνουμε τη νεοαποικιακή ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ στη βόρεια και κεντρική Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Οι ευρωατλαντικοί δεσμοί με τις ελίτ της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι θεμελιώδεις, καθώς τα στρατιωτικά σχέδια του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και στην ανατολική Ευρώπη, την Αφρική, την Ευρασία και στον Καύκασο περιλαμβάνουν μια κεντρική στρατηγική: τη συνεχή στρατιωτική και τεχνολογική αναβάθμιση της περικύκλωσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας μέσω ξηράς, θάλασσας αλλά και διαστήματος.
Το ουκρανικό παράδειγμα ανάμειξης (πραξικόπημα Μαϊντάν) από τους δυτικούς για να σπάσουν οι βαθιές ιστορικές πολιτισμικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και των λαών τους είναι ζωντανό παράδειγμα του πώς συμπεριφέρθηκαν οι ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική για περισσότερο από έναν αιώνα (δόγμα Mονρόε). Ο στόχος είναι απλός: να διευκολύνει μια ηγεμονική γεωπολιτική, ενεργειακή και οικονομική επιρροή στη Ρωσική Ομοσπονδία. Να διατηρηθεί η στρατηγική των ΗΠΑ ώστε να παραμείνουν μοναδική υπερδύναμη, έως ότου βρουν «αποτελεσματικούς» δρόμους συνολικής αναμέτρησης με τη ΛΔ της Κίνας.
Εάν η Ευρώπη δεν απελευθερωθεί από το βιομηχανικο-στρατιωτικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, από την αμερικανική ακροδεξιά που στήθηκε με αρχι