Οταν το πληκτρολόγιο συνάντησε τον δρόμο

Η άτακτη υποχώρηση των golden boys της efood, με την αποδοχή συμβάσεων εργασίας για όλους τους ντελιβεράδες της εταιρείας και την υπόσχεση για ουσιαστικό διάλογο μαζί τους λίγα 24ωρα μετά την άρνησή τους να δεχτούν αντιπροσωπεία των απεργών, οδηγεί σε μια νέα κανονικότητα που γεννάει ευρύτερα ελπίδες. Πρώτον, επιβεβαιώθηκε άλλη μια φορά η σημασία της κοινωνικής αντίδρασης σε απαράδεκτες αποφάσεις και ιδιαίτερα της σύγχρονης μη παραδοσιακής αντίδρασης μέσω των social media. Αλλά (ξανα) επιβεβαιώθηκε και η σημασία της «παραδοσιακής» κινητοποίησης των εργαζομένων. Δεύτερον, καταδείχτηκε σε όλους ότι τα golden boys των εταιρειών και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι άδεια ασκιά! Γιατί οι τωρινές εξελίξεις πυροδοτήθηκαν από τη δική τους αναλγησία, τις απαράδεκτες εμμονές τους και την υπερβολική τους οίηση.

Γιατί, για να κάνουν οι μεν το χατίρι των δε, προσπάθησαν να ξηλώσουν τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου θεωρώντας τη στιγμή… κατάλληλη. Δεν ήταν όμως!

Ετσι, αντί οι μεν να κερδίσουν 1-2 εκατομμύρια που θα προστίθεντο στα δεκάδες που προσπορίστηκαν αυτά τα χρόνια και οι δε να δουν να γενικεύεται η «ρύθμιση» που έφτιαξαν για να ξε-ρυθμίσουν τελείως τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων, βρέθηκαν να κοιτάνε την κατρακύλα της εταιρείας τους οι πρώτοι και της κυβέρνησής τους οι δεύτεροι.

Αυτό που ηττήθηκε σε αυτή την περίπτωση είναι η κοινή «κουλτούρα» τέτοιων «επιχειρηματικών» και τέτοιων «πολιτικών επιτελείων»: η λογική της απόλυτης ισοπέδωσης των δικαιωμάτων και κατ’ επέκταση των ανθρώπων, σε συνδυασμό με μια εκτός κάθε μέτρου πεποίθηση ότι σε αυτά τα «επιτελεία» επιτρέπονται τα πάντα, γιατί –όπως θεωρούν– η διαπλοκή τους τα κάνει ανίκητα. Με το κόκκινο ποτάμι που πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και την κοινωνική αλληλεγγύη που καταγράφηκε, αυτή η ήττα των «επιτελείων» αποκτά ευρύτερες διαστάσεις.