Οι γυναίκες και ο 007
Η γυναικεία υπόσταση στις ταινίες του 007, το στιλ του ήρωα και των Bond girls
Το 1965 ο Τζέιμς Μποντ, το απόλυτο πρότυπο ενός άντρα, ήταν ένας κανονικότατος βιαστής και φουλ του άσου στη σεξουαλική παρενόχληση. Μόνο που τότε δεν το ξέραμε γιατί ήταν άλλες οι ανοχές της κοινωνίας σε συμπεριφορές που σήμερα –ευτυχώς– θεωρούνται απαράδεκτες. Το 1965 ο ρόλος της γυναίκας ήταν να λέει όχι στο σεξ (το σύνδρομο του καλού κοριτσιού που ντρέπεται και αρνείται το σεξ) και ο ρόλος του άντρα ήταν να την καταφέρει. Το «όχι» της γυναίκας σήμαινε για τον άντρα «έλα, πρέπει να επιμείνεις λίγο ακόμη, δεν θα πέσω έτσι εύκολα».
«Οχι, όχι, όχι» έλεγε λοιπόν το 1965 η Μόλι Πίτερς στην ταινία «Επιχείρηση Κεραυνός», «ναι, ναι, ναι» της απαντούσε ο Σον Κόνερι ως ο απόλυτος Τζέιμς Μποντ και τη φιλούσε με το ζόρι. Μερικές σκηνές πιο κάτω ο Μποντ της έλεγε ότι δεν θα αποκάλυπτε κάποιες πληροφορίες που θα της κόστιζαν τη δουλειά της. «Φυσικά η σιωπή μου θα έχει ανταλλάγματα» συμπλήρωνε χαριτωμένα. «Ω όχι… δεν φαντάζομαι να εννοείς…» απαντούσε εκείνη. «Φυσικά και ναι» έλεγε εκείνος και την έσπρωχνε προς τη σάουνα βγάζοντάς της τα ρούχα. Ηταν η εποχή
που η κοινωνία πίστευε ότι αν ο σωστός άντρας έβαζε χέρι σε μια γυναίκα, μόνο καλό της έκανε, καθώς θα τη θεράπευε από οποιεσδήποτε λεσβιακές ή υστερικές τάσεις. Επίσης ήταν η εποχή που το «όχι» σήμαινε «ναι». Από τότε έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι. Σήμερα το «όχι» σημαίνει «όχι» και οποιαδήποτε ερωτική δραστηριότητα χωρίς συναίνεση θεωρείται βιασμός.
Στη σειρά «I may destroy you» (2020), σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή της Μικέιλα Κόελ, που έκανε πάταγο στην Ευρώπη και την Αμερική, το κεντρικό θέμα είναι ο βιασμός μεταξύ εραστών που ξεκινάνε με συναινετικό σεξ. Σε κάποιο σημείο η πρωταγωνίστρια βρίσκεται στο κρεβάτι με έναν νεαρό συγγραφέα, όμορφο και ευγενικό. Αυτός βγάζει το προφυλακτικό χωρίς να της το πει. Οταν εκείνη το συνειδητοποιεί τον καταγγέλλει για βιασμό. «Νόμιζα ότι το κατάλαβες πως το έβγαλα» της λέει εκείνος με το πιο αθώο ύφος. Μιλώντας με μια άλλη κοπέλα η πρωταγωνίστρια καταλαβαίνει ότι ο τύπος ακολουθεί αυτή την τακτική συστηματικά. Σε μια παρουσίαση που κάνει ο κοινός τους εκδοτικός οίκος η πρωταγωνίστρια δηλώνει μπροστά σε όλους ότι ο νεαρός συγγραφέας είναι βιαστής και στην ουσία τού καταστρέφει την καριέρα.
Στους σεναριογράφους της νέας ταινίας του 007 «No time to die» φιγουράρει και η Φίμπι Γουόλερ-Μπριτζ, η Αγγλίδα δημιουργός και πρωταγωνίστρια της σει
Ηταν η εποχή που η κοινωνία πίστευε ότι αν ο σωστός άντρας έβαζε χέρι σε μια γυναίκα, μόνο καλό της έκανε, καθώς θα τη θεράπευε από οποιεσδήποτε λεσβιακές ή υστερικές τάσεις
ράς «Fleabag», η οποία επίσης έχει κάνει πάταγο. Στο «Fleabag» η Φίμπι εξερευνά με μοναδικό τρόπο τη γυναικεία σεξουαλικότητα και επιθυμία, όχι όπως τις φαντάζονται οι άντρες αλλά όπως τις νιώθει αυτή. Είναι έξυπνη, έχει πλάκα, ατέλειωτο χιούμορ και εξίσου ατέλειωτη όρεξη για σεξ. Για αλλαγή η Φίμπι βλέπει τον εαυτό της ως υποκείμενο της επιθυμίας και όχι ως το γνωστό αντικείμενο του πόθου.
Φανταζόμαστε λοιπόν ότι η Φίμπι θα έχει βάλει το χεράκι της στο σενάριο και κυρίως στις ατάκες που λένε οι γυναικείοι χαρακτήρες στη νέα ταινία του Μποντ και θα τις έχει κάνει έξυπνες και τολμηρές, σαν τους χαρακτήρες που δημιουργεί στις δικές της σειρές. Αλλά αν δεν δούμε την ταινία, δεν μπορούμε να το ξέρουμε.
Εκτός από τις ατάκες όμως μεγάλη σημασία παίζουν και τα ρούχα τόσο στην εικόνα όσο και στο περιεχόμενο ενός χαρακτήρα. Τα ράσα κάνουν τον παπά. Το ενδυματολογικό λουκ του Μποντ δεν έχει αλλάξει από το 1960 που πρωτοδημιουργήθηκε ο ήρωας. Πάντα αψεγάδιαστα ντυμένος με σκούρο γκρι κοστούμι και άσπρα πουκάμισα το πρωί, μαύρο κοστούμι και παπιγιόν το βράδυ. Οσες τούμπες και να φάει, όσα ακροβατικά και να κάνει, ο Μποντ παραμένει καλοβαλμένος. Ξεσκονίζει λίγο το κοστούμι του και είναι πάλι του… κουτιού.
Αντίθετα, οι γυναίκες του Μποντ παρουσιάζουν σημαντικές ενδυματολογικές αλλαγές από το 1960 έως σήμερα. Το 1960 όλες ήταν ντυμένες ως τα απόλυτα θηλυκά: σέξι φορέματα και βραδινές τουαλέτες με τη μισή πλάτη έξω. Πανέμορφες και έτοιμες να προσφερθούν στο κρεβάτι του Μποντ σαν έπαθλα για τα κατορθώματά του. Σήμερα το στιλ των γυναικών του Μποντ έχει αποκτήσει γκάμα. Κάποιες εξακολουθούν να ντύνονται σαν τα απόλυτα θηλυκά ακόμη κι όταν οπλοφορούν, ενώ κάποιες άλλες έχουν αποκτήσει άλλη στιβαρότητα και όταν πυροβολούν πραγματικά σε πείθουν ότι το κάνουν – προσέξτε στη φωτογραφία 4 τη Λασάνα Λιντς να πυροβολεί με τη σωστή στάση σώματος και κυρίως τα σωστά ρούχα. Οταν κρατάς όπλο, λέει η κοινή λογική, δεν φοράς βραδινή τουαλέτα και κυρίως τακούνια. Οταν κρατάς όπλο σκέφτεσαι ότι το όπλο είναι η τελευταία σου λύση. Πρώτα κοιτάς να αποφύγεις τη σύγκρουση, άρα πρώτα τρέχεις να φύγεις. Αν δεν μπορέσεις, τότε αναγκαστικά βγάζεις το όπλο. Αμα φοράς τακούνια όμως, το όπλο είναι η μόνη σου λύση, γιατί πώς στο καλό θα τρέξεις με τα τακούνια; Το βλέπουμε συχνά σε ταινίες, παραμένει όμως μια αντρική φαντασίωση που δεν είναι καθόλου λειτουργική άμα θέλεις να βγεις ζωντανή. Το έχω απωθημένο να κάνω μια σειρά με μια αστυνομικό/ντετέκτιβ/μυστική πράκτορα που να σέβεται τον εαυτό της και να πείθει όταν κρατάει όπλο.
Ας πούμε η Λασάνα Λιντς και η Λεά Σεϊντού στη φωτογραφία 5 έχουν και οι δύο ανδρόγυνο στιλ. Η Λασάνα με σακάκι και κοντό μαλλί και η Λεά με σεμνό μαύρο πουκάμισο. Αντίθετα η Ανα ντε Αρμας στη φωτογραφία 6 διατηρεί το παλιό στιλ των γυναικών του Μποντ για τις οποίες το όπλο είναι απλώς ένα αξεσουάρ της βραδινής τους τουαλέτας. Η Ντε Αρμας φορά βραδινή τουαλέτα (χωρίς σουτιέν), τακούνια και κρατάει όπλο το οποίο μάλιστα χρησιμοποιεί. Οταν ο αντίπαλος την πυροβολεί, η Ανα κάνει μια απίστευτη ακροβατική κωλοτούμπα και μετά προσγειώνεται αθώα και απορημένη στα πατώματα (φωτογραφία 7).
Ο,τι και να συμβαίνει όμως στα αντρικά και γυναικεία πρότυπα των ταινιών του Μποντ, ας μην ξεχνάμε ότι κυρίως βλέπουμε τις ταινίες του για τα εντυπωσιακά πλάνα και τις σκηνές δράσης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι καλύτεροι σκηνοθέτες καλούνται να σκηνοθετήσουν τις ταινίες του με γυρίσματα στις πιο εντυπωσιακές τοποθεσίες και χώρους. Κι εμείς είμαστε έτοιμοι να τις απολαύσουμε.