Πορνό ή πραγματικότητα;
Καθώς η καινούργια περιπέτεια του 007 σκίζει στις αίθουσες, οι νέες ταινίες είναι μόλις δύο
Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό Bad luck banging or loony porn ✭✭✭✭ Κοινωνική σάτιρα, διεθνούς συμπαραγωγής 2021 (106΄) ΣΚΗΝΟΘΕΣΊΑ: Ράντου Ζούντε ΠΡΩΤΑΓΩΝΊΣΤΟΎΝ: Κάτια Πασκάριου, Κλαούντια Ιερεμία, Ολίμπια Μάλαϊ
What’s up, doc?
Η Εμι, καθηγήτρια ιστορίας σε φημισμένο σχολείο του Βουκουρεστίου, απειλείται με απόλυση όταν στο διαδίκτυο κυκλοφορεί μια ερασιτεχνική ταινία ερωτικού περιεχομένου με πρωταγωνίστρια την ίδια.
Η ετυμηγορία
Ο Ρουμάνος Ράντου Ζούντε («Αferim!», «Σημαδεμένες καρδιές») επιστρέφει στις –σύγχρονες αυτήν τη φορά– ανορθογραφίες της χώρας του. Το «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό» δεν είναι απλώς μια ταινία-καθρέφτης της σημερινής Ρουμανίας αλλά μια ανελέητη σάτιρα στα ιερά και όσια (η άγονη πατριδολατρία, ο σκοτεινός ρόλος της εκκλησίας, το «ένδοξο» παρελθόν κ.ά.) της βαλκανικής χώρας, που βραβεύτηκε με τη Χρυσή Αρκτο στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου.
Το όχημα για να ξεδιπλωθεί ο σαρκαστικός λόγος του Ζούντε είναι η αγωνιώδης προσπάθεια της ηρωίδας να αποδείξει την αθωότητά της. Η Εμι έντρομη βλέπει την καριέρα και την υπόληψή της να απειλούνται όταν διαρρέει στο ίντερνετ μια παλιά ερασιτεχνική ταινία ερωτικού περιεχομένου στην οποία πρωταγωνιστεί. Οι αγανακτισμένοι γονείς απαιτούν την απόλυσή της, αλλά εκείνη αντιστέκεται υπερασπιζόμενη το δικαίωμά της να κάνει ό,τι θέλει στην προσωπική της ζωή.
Η ιδέα της δημιουργίας του φιλμ προέρχεται από συζητήσεις με φίλους που είχε ο σκηνοθέτης και αφορούσαν πραγματικά περιστατικά απόλυσης δασκάλων από σχολεία της Ρουμανίας επειδή διέρρευσαν στο διαδίκτυο πράγματα που έκαναν στην προσωπική τους ζωή: σεξ chat με κάμερα ή ερασιτεχνικά πορνό που ανέβαζαν στο ίντερνετ. Ο Ζούντε προσπερνά τα περιορισμένα μέτρα της μικρής ιστορίας και επεκτείνει τον προβληματισμό του στα θεμελιώδη ζητήματα ενός μεγαλύτερου εθνογραφικού πίνακα, διατυπώνοντας ερωτήματα για την οπισθοδρόμηση ενός λαού προς τη βαρβαρότητα και τον σκοταδισμό. Ο βιωματικός χαρακτήρας της πρωτοποριακής αφήγησης σπασμένης στα τρία, με το πρώτο μέρος να καταγράφει ρυθμούς μιας σοκαριστικής καθημερινότητας στο Βουκουρέστι, το δεύτερο να λειτουργεί σαν ντοκιμαντερίστικο γλωσσάρι παραδοξολογιών και αισχροτήτων που λειτουργούν ως ανέκδοτα και το τρίτο να εστιάζει στη «δίκη» της ηρωίδας, υπερασπίζεται κάποιες αξίες που απειλούνται σήμερα στον βωμό της χυδαιότητας και της πολιτισμικής ισοπέδωσης. Η υποκρισία του σοκ που επικαλούνται οι ανήσυχοι γονείς ωθεί την ηρωίδα σε μετωπική σύγκρουση μαζί τους. Θα αναγνωρίσουμε στον Ζούντε την αποφασιστικότητα και κυρίως την τόλμη να πει και να δείξει την αλήθεια γυμνή. Το ζήτημα της χυδαιότητας φυσικά και δεν αφορά μια ερασιτεχνική ταινία πορνό. Κυρίως σχετίζεται με τις νεοφασιστικές αντιλήψεις που ακούγονται καθημερινά, με τις ακραίες θεωρίες συνωμοσίας (κάποιος γονιός κατηγορεί την καθηγήτρια ως «εβραιομαρ ξίστρια που κρύβει από τους μαθητές της την αλήθεια για την εβραϊκή ταυτότητα του Χίτλερ ο οποίος εμπνεύστηκε το σχέδιο του Ολοκαυτώματος για να μπορέσει το Ισραήλ να δημιουργήσει το δικό του κράτος») και με την πονηρή πλαστογράφηση της Ιστορίας, με τα ίχνη του εγκλήματος να εντοπίζονται παντού δίπλα μας.