Με τη σκέψη του Σι στον 21ο αιώνα
Στόχος του προέδρου είναι να κάνει την Κίνα μια πραγματικά μεγάλη δύναμη στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, πρώτη μεταξύ ίσων
Εν συντομία
Ο Σι Τζινπίνγκ θα επανεκλεγεί για τρίτη συναπτή θητεία στην ηγεσία του ΚΚΚ και της χώρας.
Γιατί ενδιαφέρει
Πρόκειται για ένα εκ των σημαντικότερων συνεδρίων στην ιστορία του ΚΚΚ καθώς γίνεται εν μέσω διεθνών συγκρούσεων, με τις παγκόσμιες ισορροπίες να αλλάζουν.
Περίπου 2.300 σύνεδροι βρίσκονται αυτή την Κυριακή στο Πεκίνο ώστε να παρακολουθήσουν τις εργασίες του 20ού συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Το συνέδριο θεωρείται καθοριστικό για την ιστορία αφενός της Κίνας, αφετέρου του Κομμουνιστικού Κόμματος, μια και αναμένεται ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ να ανανεώσει για τρίτη φορά τη θητεία του
στην ηγεσία του κόμματος και της χώρας. Επιπροσθέτως, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον η επιλογή του πρωθυπουργού και άλλων μελών του Πολιτικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής.
Κεντρικό επίδικο του συνεδρίου για τον δυτικό Τύπο είναι η ανανέωση της θητείας του Σι Τζινπίνγκ, που προσκρούει στον κανόνα των «δύο θητειών». Να σημειωθεί ότι το δικαίωμα για διεκδίκηση τρίτης θητείας καθιερώθηκε το 2018 με την αναθεώρηση του συντάγματος. Ο Τζινπίνγκ με την ανανέωση της εντολής του θα ξεπεράσει τον Τενγκ Σιαοπίνγκ όσον αφορά την παραμονή στον θώκο της εξουσίας, αν και δεν θα φτάσει τα χρόνια του Μάο Τσετούνγκ.
Πάντως, είναι πασιφανές ότι ο Σι θέλει να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στην κινεζική και παγκόσμια ιστορία. Ενα αποτύπωμα το οποίο θα συγκρίνεται με του Μάο και του Τενγκ. Ο μεν πρώτος κατέκτησε την εξουσία κι έβαλε τα θεμέλια της σύγχρονης Κίνας, ενώ ο
δεύτερος έβαλε τέλος στις μαοϊκές «υπερβολές», δημιουργώντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για το κινεζικό οικονομικό θαύμα, ξαναφέρνοντας το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο υπό τον έλεγχο του Πεκίνου. Επομένως, αντικειμενικός στόχος του Σι Τζινπίνγκ δεν είναι άλλος από το να καταστήσει την Κίνα μια πραγματικά μεγάλη δύναμη, η οποία θα είναι πρώτη ανάμεσα σε ίσους.
Η στρατηγική του μέλλοντος
Κατά συνέπεια, το ερώτημα είναι ποια στρατηγική πρέπει να ακολουθηθεί ώστε να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος. Από τη μια, υπάρχουν οι πολεμοχαρείς που διαβλέπουν ότι οι ΗΠΑ και η Δύση εν συνόλω βρίσκονται σε αποδρομή, οπότε μια πολεμική περιπέτεια στην εγγύς γειτονιά δεν θα ήταν κακή ιδέα. Αλλωστε γι’ αυτή την πτέρυγα που εκπροσωπείται κυρίως από υψηλά στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών και του στρατού η Ουκρανία αποτελεί μοναδική ιστορική ευκαιρία.
Από την άλλη, υπάρχει η αντίληψη ότι η Κίνα δεν πρέπει να εμπλακεί άμεσα στον πόλεμο στην Ουκρανία και θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους συνύπαρξης με την Ουάσινγκτον. Ως εκ τούτου, η πολυπόθητη ηγεμονία θα επιτευχθεί χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα, διότι τα εργαλεία της κυριαρχίας θα είναι οικονομικά και δη εμπορικά. Η αντίληψη αυτή κυοφορείται από τους ισχυρούς τεχνοκράτες που πλαισιώνουν το κράτος και το κόμμα, ενώ δίπλα τους στέκεται και η ισχυρή κινεζική αστική τάξη που σε καμία περίπτωση δεν θέλει ρήξη με τη Δύση, αφού θα χαθεί η πρόσβαση στις αγορές.
Σινοαμερικανικές σχέσεις
Εν πολλοίς, η συγκεκριμένη διαπάλη θα κορυφωθεί κατά τη διάρκεια του συνεδρίου και η επιλογή του πρωθυπουργού θα είναι ενδεικτική της πορείας των επερχόμενων γεγονότων. Μάλιστα, σε αυτό το πλαίσιο το Reuters την Τετάρτη με δημοσίευμά του υπέδειξε ως επόμενο πρωθυπουργό τον Γουάνγκ Γιανγκ. Ο τελευταίος θεωρείται «φιλελεύθερος» και στο άρθρο σκιαγραφείται με ιδιαίτερα λαμπερά χρώματα, δείχνοντας ότι οι δυτικοί αντιλαμβάνονται πως παρότι ο σινοαμερικανικός ανταγωνισμός έχει εντάσεις, ενδεχομένως να υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης.
Τέλος, ο Σι Τζινπίνγκ μέχρι πρότινος ακολουθούσε μια πολιτική ισορροπιών όσον αφορά το εσωτερικό του κόμματος, ενόσω επέβαλλε μια σειρά από δρακόντειες πολιτικές. Ενδεικτικά, περιορίστηκε η ισχύς ορισμένων ολιγαρχών, καταπολεμήθηκε η διαφθορά και κυρίως αντιμετωπίστηκε η πανδημία με μεθόδους ιδιαίτερα σκληρές. Αρα, το δεδομένο είναι ότι μετά το συνέδριο ο Σι θα βγει πιο ισχυρός από ποτέ.