Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ: ΟΤΑΝ Η ΔΕΞΙΑ ΒΥΣΣΟΔΟΜΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Οταν το 1964 ο λαός θέλησε να αμφισβητήσει –νόμιμα και μέσω εκλογών– τη μονοκρατορία του βαθέος μετεμφυλιακού κράτους, αυτό αντέδρασε με όλα τα μέσα. Συνωμοσίες, προβοκάτσιες, σαμποτάζ, δικαστικές διώξεις, κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. Πρώτο κρούσμα η έκρηξη «ορφανής» νάρκης με 13 νεκρούς στον γιορτασμό του Γοργοπόταμου στις 29 Νοεμβρίου 1964 και ακολούθως το «σαμποτάζ στον Εβρο» με δράστη τον ίδιο τον Γ. Παπαδόπουλο.

Η περιφρούρηση του ακροδεξιού κεκτημένου του Ιερού Δεσμού Ελλήνων Αξιωματικών, του ΙΔΕΑ, που έλυνε κι έδενε στο στράτευμα και κανοναρχούσε τον πολιτικό βίο, έγινε το ιερό δισκοπότηρο του παλατιού και του σκληρότερου πυρήνα του κατεστημένου.

Ως πρόσχημα χρησιμοποιήθηκε ο ΑΣΠΙΔΑ (Αξιωματικοί Σώσατε Πατρίδα, Ιδανικά, Δημοκρατία, Αξιοκρατία), μια υπαρκτή οργάνωση λίγων κατώτερων στρατιωτικών με επαγγελματικούς και αξιοκρατικούς κυρίως προσανατολισμούς. Ετσι έγραψε στο πόρισμά του ακόμη και ο Ι. Σίμος, στρατοδίκης του Μπελογιάννη.

Και όμως η υπόθεση μεγεθύνθηκε στο έπακρο από τον Τύπο. Η εφημερίδα του Κων. Ροδόπουλου, προέδρου της Βουλής επί κυβερνήσεων ΕΡΕ, «μεταφύτεψε» στην Ελλάδα μια –υποτίθεται– απόρρητη έκθεση του Γρίβα από την Κύπρο. Στην έκθεση ο παλιός χίτης σήμαινε συναγερμό. «Κινδυνεύει το πολίτευμα!». Οι εφημερίδες της Δεξιάς αλλά και του κέντρου, όπως η «Ελευθερία» που απηχούσε τις θέσεις του Κων. Μητσοτάκη, συνέπραξαν μαχητικά στη σκευωρία.

Ανέμειξαν το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου και ζήτησαν την παραπομπή του σε δίκη. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αρνήθηκε στον εκλεγμένο με 53% πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου να αναλάβει το υπουργείο Εθνικής Αμύνης για να εκκαθαρίσει την υπόθεση. Και τον εξώθησε σε παραίτηση στις 15 Ιουλίου 1965. Την επόμενη στιγμή άρχισε η παρέλαση εντολοδόχων πρωθυπουργών της Αποστασίας: Νόβας, Τσιριμώκος, Στεφανόπουλος. Βρήκαν πρόθυμους, φιλόδοξους ή αργυρώνυτους συνεργούς.

Ενα τεράστιο λαϊκό κίνημα αντιδράσεων ξέσπασε, τα Ιουλιανά. Η στρατηγική της έντασης κορυφώθηκε με τη δολοφονία του αριστερού φοιτητή Σωτ. Πέτρουλα.

Ως αντιπερισπασμός στις δίκες Λαμπράκη και τις εκλογές βίας και νοθείας που διεξάγονταν σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε στις 14 Νοεμβρίου 1966 στο στρατοδικείο η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ. Με «αξιόπιστους» μάρτυρες κατηγορίας: Γαρουφαλιάς, Γρίβας, Φαρμάκης, ο μετέπειτα αρχιβασανιστής Θεοφιλογιαννάκος, ο Σαμψών, επίδοξος δολοφόνος του Μακάριου, ο προφυλακισμένος μαστροπός… Λαλάκης κ.ά.

Στο μεσοδιάστημα οι κυβερνήσεις αποστατών διευκόλυναν την άνοδο των μετέπειτα χουντικών σε θέσεις-κλειδιά του στρατεύματος. Σπαντιδάκης, Παττακός, Παπαδόπουλος, Λαδάς, Ιωαννίδης, Ρουφογάλης, Πατίλης.

Η δίκη για τον ΑΣΠΙΔΑ τελείωσε στις 16 Μαρτίου 1967. Ο Μητσοτάκης μάλιστα ζήτησε αμνήστευση των καταδικασθέντων μελών του. Η «δουλειά» είχε γίνει. Στις 3 Απριλίου ανέλαβε «βασιλικός πρωθυπουργός» ο Παν. Κανελλόπουλος. Παρέμεινε μέχρι τις 21 Απριλίου. Τη νύχτα εκείνη οι συνταγματάρχες πρόλαβαν τη χούντα των στρατηγών με την ενθάρρυνση της CIA. Η αίσθηση ιδιοκτησίας του κράτους με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην ανωμαλία.