Ενα αλλιώτικο παραμύθι
Μια διαφορετική ιστορία της Ραπουνζέλ, η οποία καλείται να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό και τη μοναξιά
Εν συντομία
Στο «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» ένα κορίτσι μεικτής καταγωγής αποχωρίζεται τους γονείς του για να καταφέρει να επιζήσει στον πόλεμο.
Γιατί ενδιαφέρει
Πώς βιώνουν τα παιδιά τον ρατσισμό και την απομόνωση;
Οταν ζήτησαν από τον Βρετανό θεατρικό συγγραφέα Μάικ Κένι να γράψει ένα καινούργιο έργο το οποίο να μιλάει για τον τρόπο που η τεχνολογία έχει μπει στη ζωή των παιδιών το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν ο μύθος της Ραπουνζέλ. Κλεισμένη στο κάστρο της, απομονωμένη από τα άλλα παιδιά, της απαγορεύεται να βγει έξω γιατί μπορεί να κολλήσει «τεχνολογίτιδα». Και όσο ο Μάικ Κένι σκεφτόταν πως είναι μάλλον υπερβολική αυτή η σκέψη ήρθε η υγειονομική κρίση να επιβεβαιώσει την έμπνευσή του. Συνέβη όμως ένα γεγονός που τον έκανε να γράψει εκ νέου την ιστορία του: στις 25 Μαΐου 2022 ο 46άχρονος Αφροαμερικανός Τζορτζ Φλόιντ δολοφονήθηκε από έναν αστυνομικό ενώ ικέτευε για τη ζωή του. Ετσι αποφάσισε η δική του Ραπουνζέλ να είναι μεικτής καταγωγής, να έχει μαύρο δέρμα, να έχει δυσλεξία και να μην έχει δικό της παραμύθι.
Οι άβολες συζητήσεις που πρέπει να ανοίξουν
Συζητώντας κατά τη διάρκεια της πρόβας με την πρωταγωνίστρια της παράστασης «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» συγκράτησα τη φράση: «Ηρθε ο καιρός για να ανοίξουν κάποιες άβολες συζητήσεις». Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Ιντρα Κέιν, η οποία μεγάλωσε στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90, ήταν το μοναδικό παιδί στο σχολείο που είχε διαφορετικό χρώμα. Μπορεί πλέον τα πράγματα να έχουν διαφοροποιηθεί, κυρίως στις γειτονιές του κέντρου, αλλά πόσο έχουν στ’ αλήθεια αλλάξει οι συμπεριφορές και νοοτροπίες;
«Πρόσεξες κάποια στιγμή που στο έργο λέω στη μικρή: “Από μόνη μου είμαι ένα παράξενο θέαμα∙ και τις δύο μαζί θα μας δουν στο χωριό ως απειλή;”. Μπορεί να έχουν αρχίσει να γίνονται κάποιες συζητήσεις, αλλά στην πραγματικότητα λίγα πράγματα έχουν αλλάξει σχετικά με το πώς η πλειονότητα του κόσμου
αντιμετωπίζει τους διαφορετικούς ανθρώπους. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο χρώμα του δέρματος ή στην καταγωγή. Εχει να κάνει με τη θρησκεία, με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, το σώμα και τις επιλογές μας. Στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν μείνει λίγο πίσω. Είναι κάτι που λέω συχνά και με τους φίλους μου. Υπάρχουν συζητήσεις που είναι άβολες αλλά κάποια στιγμή πρέπει να τις κάνουμε. Γι’ αυτό χαίρομαι που συμμετέχω σε αυτό το έργο που αγγίζει με τον πιο τρυφερό τρόπο τα συγκεκριμένα ζητήματα. Μιλάει για τον ρατσισμό, την απομόνωση, τον πόλεμο και όλα αυτά χωρίς να είναι διδακτικό ή σκληρό για τα παιδιά».
Η πανδημία, ο πόλεμος και η ενεργειακή κρίση
Οσο η συζήτησή μας προχωράει και οι String Demons ανεβαίνουν στη σκηνή θέλω να τη ρωτήσω για τους λόγους που οι άνθρωποι εχθρεύονται το διαφορετικό. Η απάντησή της δεν με ξαφνιάζει: «Οι άνθρωποι φοβούνται. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλουν το διαφορετικό. Φοβούνται μη χάσουν αυτά που τους έμαθαν να θεωρούν απαραίτητα. Πατρίδα – θρησκεία – οικογένεια: αυτή είναι η ασπίδα τους αλλά και το φίλτρο μέσα από το οποίο μαθαίνουν τον κόσμο. Η δική μου ασπίδα είναι η αγάπη και η τέχνη».
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Ηλίας Καρελλάς πιστεύει πολύ σε αυτήν τη δουλειά. Είναι εξάλλου η πρώτη φορά που θα παρουσιαστεί, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε όλη την Ευρώπη. Παντρεύοντας το θέατρο σκιών με τη ζωντανή μουσική και την πρόζα θέλει να μοιραστεί με το κοινό μια ιστορία που μας αφορά. «Οσο καιρό δουλεύουμε την παράσταση ζήτησα από την Ιντρα Κέιν και την Εύα Βόγλη να μοιραστούν προσωπικά τους βιώματα – τον ρατσισμό που έζησαν οι ίδιες. Πώς διαχειρίστηκαν τα συναισθήματά τους. Το έργο μιλάει για τη μοναξιά, την απομόνωση που νιώθουμε οι άνθρωποι, που με την πανδημία την αισθανθήκαμε ακόμη περισσότερο. Τα παιδιά κλείστηκαν στο σπίτι με μόνη παρέα τους υπολογιστές∙ έζησαν τον εγκλεισμό. Οπως ακριβώς η Ραπουνζέλ δεν μπορεί να βγει έξω για να χαρεί τη ζωή. Μόλις άρχισε να υποχωρεί κάπως το σκοτάδι ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία και εμφανίστηκε η ενεργειακή κρίση. Με την παράσταση “Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι” θα μοιραστούμε ξανά, θα θυμηθούμε ό,τι μας έλειψε και ό,τι μας έκανε να νιώσουμε μόνοι».
«Οι άνθρωποι φοβούνται. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλουν το διαφορετικό. Υπάρχουν συζητήσεις που είναι άβολες αλλά κάποια στιγμή πρέπει να τις κάνουμε» Ιντρα Κέιν Ηθοποιός