Ασκήσεις ισορροπίας στην Αλεξανδρούπολη

Η κυβέρνηση δεν πούλησε το λιμάνι για το χατίρι των ΗΠΑ και των εγχώριων επιχειρηματικών συμφερόντων του φυσικού αερίου

Από τις πιο σημαντικές επιχειρηματικές ειδήσεις της περασμένης εβδομάδας –με ισχυρό άρωμα… γεωστρατηγικής– ήταν η αιφνιδιαστική απόφαση της κυβέρνησης να ματαιώσει τον διαγωνισμό πώλησης του 67% του λιμένος Αλεξανδρούπολης. Η απόφαση ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και αποδόθηκε στο γεγονός ότι στην παρούσα συγκυρία το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι τόσο μεγάλης «στρατηγικής, γεωπολιτικής και ενεργειακής σημασίας για τη χώρα μας, που πρέπει να παραμείνει στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου» και «να μην πουληθεί σε κάποιον ξένο επενδυτή».

Να θυμίσουμε ότι ο διαγωνισμός του ΤΑΙΠΕΔ για την πώληση του 67% του λιμένος Αλεξανδρούπολης, το οποίο έχει χαρακτηριστεί από αμερικανικές πηγές «προμαχώνας του ΝΑΤΟ» στα Βαλκάνια, είχε από νωρίς προσλάβει γεωπολιτικές διαστάσεις. Αυτό γιατί από το 2020 η Αλεξανδρούπολη, έπειτα από συμφωνία της κυβέρνησης της ΝΔ με το ΝΑΤΟ, είχε μετατραπεί σε κόμβο στρατιωτικών επιχειρήσεων, απ’ όπου μονάδες των ΗΠΑ διεξήγαν ασκήσεις και επιχειρήσεις σε Βαλκάνια, ανατολική Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα, σε μια χαρακτηριστική επίδειξη δύναμης και ετοιμότητας της δυτικής συμμαχίας ενάντια στη Ρωσία.

Ο ίδιος ο Μητσοτάκης προφασίστηκε λόγους «στρατηγικής, γεωπολιτικής και ενεργειακής σημασίας για τη χώρα μας»

Ο γεωστρατηγικός παράγων

Με την έναρξη του πολέμου το αμερικανικό ενδιαφέρον για την Αλεξανδρούπολη ενισχύθηκε περαιτέρω, καθώς το λιμάνι της προσφέρει την καλύτερη διαδρομή για την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, μέσω Βουλγαρίας και Ρουμανίας, με παράκαμψη των Στενών του Βοσπόρου.

Για όλους αυτούς τους λόγους οι ΗΠΑ πίεζαν την κυβέρνηση ώστε το λιμάνι να περάσει πάση θυσία σε εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων και επ’ ουδενί στην πλευρά του συνδεόμενου με ρωσικά συμφέροντα Ιβάν Σαββίδη που συμμετείχε επίσης στον διαγωνισμό. Οι ανακοινώσεις που έκανε το ΤΑΙΠΕΔ στις 22 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τις οποίες στην τελική δεσμευτική φάση του διαγωνισμού για την πώληση της Αλεξανδρούπολης, προκρίθηκαν δύο κοινοπραξίες, αμφότερες συνδεδεμένες με αμερικανικά συμφέροντα (η μία με επικεφαλής την Black Summit και με συμμετοχή της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και η άλλη της Quintana Infrastructure & Development, με αποκλεισμό του ΟΛΘ του Σαββίδη και μιας κοινοπραξίας συμφερόντων Κοπελούζου) έδειξε ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να κάνει το χατίρι των Αμερικανών.

Και ενώ λοιπόν έως και πριν από λίγες μέρες όλα έδειχναν ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα κατέληγε στον αμερικανικό παράγοντα, τη Δευτέρα ανακοινώθηκε ότι η πώληση ματαιώνεται και ότι το λιμάνι θα παραμείνει στο δημόσιο, με το ΤΑΙΠΕΔ να αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας το έργο ενίσχυσης των υποδομών του, που υποτίθεται ότι θα αναλάμβανε ο ιδιώτης που θα το έπαιρνε.

Η παρουσία του FSRU της Gastrade

Και καθώς τίποτε δεν άλλαξε στις κυβερνητικές επιλογές σχετικά με τη γεωστρατηγική συνεργασία Ελλάδας – ΗΠΑ, όσοι διάβασαν πίσω από τις γραμμές της δήλωσης Μητσοτάκη περί της «μεγάλης ενεργειακής σημασίας» του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης απέδωσαν τη ματαίωση της πώλησής του σε κυβερνητική επιλογή να μη δυσαρεστηθούν ορισμένα μεγάλα εγχώρια ιδιωτικά συμφέροντα, κυρίως ο όμιλος Κοπελούζου που αναπτύσσει τον μεγάλο ενεργειακό σταθμό FSRU της Gastrade ακριβώς λίγα χιλιόμετρα έξω από το λιμάνι – ο οποίος αποκλείστηκε από το λιμάνι προς όφελος του αμερικανικού παράγοντα.

Κατά συνέπεια, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα αποτελέσει τη μόνη υποδομή που θα μείνει στο δημόσιο για να κρατηθούν οι ισορροπίες ανάμεσα στους Αμερικανούς, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη χρήση του από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, και τα ελληνικά συμφέροντα του κλάδου φυσικού αερίου, που δεν θέλουν να καταλήξει οριστικά το λιμάνι σε ξένους επενδυτές.